De tas, de mist en het plakboek...

Hallo allemaal, daar ben ik weer. Het duurde toch weer langer dan ik van plan was om hier te komen schrijven. Ondanks het feit dat ik steeds vroeger opsta en later naar bed ga, kom ik elke dag een paar uren te kort in de dag. Mijn zusje zei laatst dat ze elke maand een week te kort komt in salaris. Ik heb dat met tijd. Is dat niet geweldig? Geen stress hier, maar gewoon volle fijne dagen die van begin tot eind gevuld zijn.

Zo ging ik naar de kringloopwinkel in het dorp van mijn vriendin. Een half uurtje rijden van hier. Ik ben dol op kringloopwinkels. Het snuffelen en niks verwachten. En dan ineens iets vinden. Ja, dat is echt tof! Zo vond ik deze tas. Zelfgemaakt. Met een mooie binnenkant er in. Oh en een rits. Behalve deze tas vond ik nog ander leuks en zo werd deze zelfde tas tot aan de rand gevuld. Helemaal gelukkig kwam ik bij de kassa. Vriendin vond ook het een en ander en we liepen tevreden terug naar haar huis. Tijdens het koffiedrinken zag ik haar al een paar keer verzaligd naar de tas kijken. Hij is echt leuk he, zei ze. Afijn, lang verhaal kort. Ik ging met de tas naar huis, maakte hem leeg en hing hem over een van de paspoppen die hier in de gang staan. De volgende keer dat ik vriendin zag, gaf ik haar de tas. Ze vond hem mooier dan ik hem vond. Iedereen blij!

Ik weet niet of ik hier wel eens verteld heb over de groentetuin van de buren? Misschien wel. Ik lees mijn blogs nooit terug. Hier een foto van die tuin. Hij ligt achter ons huis en als ik boven voor het slaapkamerraam sta, kan ik hem zien. Het was een mistig begin van de dag en het had ook nog eens gevroren die nacht. Het ruitjespatroon op de foto komt van de horren die we hier hard nodig hebben. De groene struik achteraan is rozemarijn. Daar maak ik na de bloei weer heerlijke siroop van. Op de voorgrond zie je de bramenstruiken. Die palen met dat slappe lijntje bedoel ik. De heerlijkste bramen groeien daaraan. Het water loopt me nu alweer in de mond als ik er aan denk. Verder hebben we net overleg gehad wat er gepoot gaat worden. Tomaten in ieder geval. En boontjes, rode bieten, rabarber, veel kruiden, ik kan niet wachten. Wij eten mee van de tuin en in ruil daarvoor maak ik jam voor ze, en droog ik de kruiden in de droogoven. Ook schoffel ik zo hier en daar het onkruid weg als de buurman me niet ziet. Want dat kan hij nog makkelijk zelf volgens hem. Daar denken we verschillend over, haha.

We hebben goede buren hier. Het zijn lieve vriendelijke en vooral rustige mensen en ik ben dol op ze. Met twee andere buurechtparen vormen we hier een gezellig hoekje. Ja, we boffen heel erg. Zeker tijdens de lockdown periode wat het zó kort na de verhuizing hebben we het goed gehad. Daar ben ik echt heel dankbaar voor. De laatste foto's zijn weer uit het glue book waar ik vorige keer over schreef. Misschien leuk om er nog een paar pagina's uit te laten zien. Voor nu laat ik het hierbij, de kat van de andere buren draait al een poosje om me heen. Zijn baasjes zijn weg en ik zorg een beetje voor hem. Hij laat zich aaien en ik zorg in ruil daarvoor dat hij lekker eten en drinken heeft. Hij komt hier gewoon binnen en dat is gezellig. Maar zodra zijn eigen mensen terug zijn van hun vakantie zie ik hem niet meer. En zo hoort het ook toch?