Van alles wat...

Ken je dat? Je hebt foto's die eigenlijk nergens bijpassen maar die je toch wilt laten zien? Nou, die had ik dus ook op mijn telefoon en daarom dit blogje van ditjes en datjes. Allereerst laat ik jullie onze mooie nieuwe nespressomachine zien. We hebben zelf een simpel machientje en zijn daar tevreden mee. Maar nu kregen we een hele mooie nieuwe van onze dochter. Is dat niet lief? We werden er gewoon een beetje verlegen van want zelf zouden we nooit zoiets luxe kopen. We kregen het voor onze trouwdag, moederdag, vaderdag en verjaardagen. Het is even wennen aan zo'n luxe machine maar nu zijn we er blij mee.

Zomaar een cadeautje van een goede vriend. We hebben elkaar al bijna een jaar niet gezien en missen elkaar best wel. De tekst op het kaartje: There's nothing better than a friend. Unless it's a friend with chocolate. De bonbons zijn heerlijk! Zo af en toen nemen we er eens een.

Ranonkels horen voor mij echt bij het voorjaar. In mijn vorige woonplaats stonden dan opeens stalletjes aan de weg met daarin knisperverse ranonkels in werkelijk alle kleuren. Grote bossen voor 2,50 per bos. Nu kocht de man twee bossen voor me bij de bloemist. Voor € 6,50 per bos. Ze stonden een paar dagen fleurig op de vaas maar toen was het over. Ik heb ze een week laten staan omdat ik het zonde van het geld vond om ze eerder weg te gooien maar eigenlijk kon het niet. Niet alles is hier beter dan daar. Volgend jaar toch maar weer ranonkels bij de tuinders kopen als de tijd daar is.

We blijven nog even in de bloemensferen. Deze takken kreeg ik van de buurvrouw. Ze vertelde niet wat het voor takken waren. Dat zou ik vanzelf wel zien! Het bleek forsythia te zijn. Eerst genoten we van de gele bloemen en daarna van de gezellige groene blaadjes. Ze bleven een maand op de vaas. Lief van de buurvrouw. We hebben het zo goed getroffen met deze mensen.

Deze schort vond ik bij mijn eerste bezoek na lange tijd bij de kringloop. Ik kan me herinneren dat we vroegûh zo'n schort aantrokken als we echt een vies klusje moesten doen. Echt gedragen heb ik ze niet meer. Ik ben van na die tijd. Wij droegen van die jurken met een rits aan de voorkant. Vreselijke dingen. Ze waren nog doorschijnend ook. Brr. Dan deze degelijke schorten. Ik kreeg de knopen erbij van de winkelmevrouw. Van die dubbele. Die je door twee lagen knoopsgaten heentrekt. Mevrouw paspop is er blij mee. En het is altijd goed voor een mooi verhaal als er iemand op bezoek komt. Veel mensen hebben er herinnering aan.

Ik maakte wat kaarten om te versturen. Dat doe ik dit jaar meer als andere jaren. Een loopje naar de brievenbus maakt ook meteen dat ik lekker buiten kan zijn. Zoals eerder verteld hebben we hier maar 1 brievenbus in het dorp. Het is even een wandeling daar naartoe. Want aan de andere kant van het dorp.

Hier nog meer takken. Ik kreeg ze van een van de andere buurvrouwen. Ook zij vertelde er niet veel bij. Het bleek perenbloesem te zijn. Ook weer zo mooi! Ik zei het hierboven al... we hebben het erg getroffen met deze lieve mensen om ons heen. Zeker voor nieuwkomers in coronatijd een zegen!

Ja en dan een verdrietig moment. Ik nam afscheid van een dierbaar kledingstuk. Ik maakte deze jurk toen ik bijna niet meer kon lopen van de pijn. Na de operatie droeg ik deze jurk altijd naar therapie. Ik kon hem aanhouden tijdens het oefenen. In de zomer deed hij dienst als zomerjurk en met een vestje erover kon ik hem ook later in het jaar nog dragen. Maar na vier jaar is hij echt klaar om afgedankt te worden. Er zijn veel emotionele herinneringen aan deze jurk verbonden.

De armsgaten en de halslijn waren afgewerkt met biaisband en dat is echt versleten nu. En de zakken.. ik kan me niet herinneren hoe vaak die uitgescheurd zijn. En net zoveel keer weer gerepareerd. Het was niet meer te doen. Het was een emotioneel moment. Maar we hebben zoveel samen beleefd. Deze jurk en ik.

Als laatste laat ik jullie nog mijn nieuwe handcreme zien. Superfijne creme met mandarijngeur. Het wordt heel snel opgenomen door de huis en is niet vet. Wel grappig dat als ik mijn handen er mee ingesmeerd heb, mensen vaak denken dat ik een sinaasappel gegeten heb. Cadeautje van mijn dochter!

Zo dit was een van alles en nog wat blogje. Het wilde verteld worden. Bij deze gedaan. Dagdag!