Pretty papers...

Wat me blijft verbazen bij het werken op A4 formaat, is dat het zoveel verschil maakt of je het blad horizontaal of vertikaal bewerkt. Horizontaal is zoveel makkelijker. De pretty papers zijn een feestje om te maken. Zo op een rustige zondagmiddag kan ik er gerust een vijftal maken per uur. Ik moet er wel eerlijk bij vermelden dat ik alle restjes papier wel alvast recht gesneden opberg en ze dus zo kan pakken.

Wel is het zo dat ik meer moeite heb met sommige kleuren. De ene kleur ligt me waarschijnlijk beter dan de andere. Met bovenstaande collage was ik in een mum van tijd klaar. Ik denk dat ik hem binnen tien minuten af had. Duidelijk verhaal komt van een van mijn buurmannen. Die zegt dat in elk gesprek wel een keer. Meestal als een soort van einde aan het gesprek. De paardjes zijn uitgeknipt door klein meisje. Misschien moet ik haar voortaan maar paardenmeisje noemen hier want ze is helemaal gek op deze dieren. De collage aan de linkerkant vind ik zo mooi. Ze herinneren me aan een tijd dat ik ook dit soort collages maakte. Dat was zo leuk om te doen dat ik dat misschien maar weer eens moet oppakken.

Koningsdag vroeg natuurlijk om een eigen collage. In zacht oranje dan maar want dat andere oranje breng ik tegenwoordig meer in verband met voetbal en zo. Dit zachte oranje past me beter. Zomaar wat plakken, knippen, een beetje schuiven en arrangeren... i love it! Ik vergiste me bij het schrijven van het briefje toch weer en schreeft eerst koninginnedag. Het overkomt anderen gelukkig ook. We vierden ook al heel erg lang koninginnedag natuurlijk.

De eerste collage is meestal niet de mooiste. Het is net of mijn vingers nog moeten wennen aan het materiaal. Het werkt beter als je er een paar achter elkaar maakt. Dan durf je vaak ook meer. Verder moet je, net als bij alle andere kunstvormen, gewoonweg vlieguren maken. Misschien helpt de quote je een beetje op weg. Ooit zijn zelfs de grootste kunstenaars ook als amateur begonnen. In tijden van wanhoop denk ik daar vaak aan. En als die quote niet werkt, kun je altijd nog kijken bedenken dat dat wat jij niet mooi vindt, door een ander misschien wel mooi gevonden kan worden. Toch?

Oh, haha, deze vond ik nog ergens onderin de kast. Geen idee wanneer ik hem maakte. Het is nogal een poos geleden want ik woonde nog in het andere huis. Het uitknippen van al die letters was het werk niet. Dat was eigenlijk zo gedaan. Maar daarna tussen al die uitgeknipte woorden de goede vinden viel om de drommel niet mee. Sommige woorden moest ik zelf maken want niet voorradig. De tekst: I wish everything was as easy as getting fat is mij op het lijf geschreven. Deze vondst was wel de aanleiding weer eens wat met letters te gaan doen. Wordt vervolgd dus...

Twee quotes op deze laatste collage. Welke spreekt jou het meest aan? Als je op de foto klikt kun je hem vergroten als je last hebt van kleine lettertjes. Maar dat wist je vast al toch? Zelf voel ik het meest voor de onderste. Het uit mijn comfortzone stappen heeft mij al vaak gebracht naar mooie nieuwe dingen. Je leert er heel veel van. Probeer maar eens!