Zaterdag 22 september 2018. Ik zag leuk papier bij de Hema en besloot een pakje mee te nemen. Tweezijdig bedrukt en in gezellige kleurtje. Volgens mij was het Origamipapier. Ik vond het bij de knutselspullen. In mijn vorig blog vertelde ik over het traplopen. De Hema hier in het dorp heeft ook een grote trap in het midden van de winkel. En natuurlijk loop ik die op en af tegenwoordig.
Ik hoef niet meer in de enge lift aan de zijkant van de winkel. Dat vond ik zo'n gedoe. Een lift met een glazen deur zodat iedereen je op ziet stijgen en een knop die je ingedrukt moet houden anders doet hij niks. Een schokkerige lift en ik was altijd weer blij als ik heelhuids boven aankwam. En of de duvel er mee speelde lagen altijd de leukste spullen boven natuurlijk :-) Gelukkig neem ik nu weer de trap. Yeah!!
Ik vouwde maar weer een heel stel kikkertjes. Dat wat ooit begon als een grapje begint is nu hard op weg om mijn best verkochte artikel in het winkeltje te worden. Heel veel meer mensen hebben een opkikkertje nog dan ik me vooraf had kunnen bedenken. Het is fijn dat zoveel mensen er even door opgefleurd worden. Het vouwen, het stempelen van het kaartje (letter voor letter), het maken van het kaartje zelf en het daarna inpakken is nog best een klusje. De verkoopprijs van 1 euro maakt niet dat ik een hoog uurloon heb.
Ik vind dat niet erg, maar het steekt me wel dat hier laatst wat mensen waren die vonden dat ik maar wat zat te hobbyen. In hun ogen was dat misschien ook zo maar ik doe echt serieus mijn best om er iets moois van te maken. Want het hele plaatje moet natuurlijk kloppen.
Ik weet welke mensen ze kopen en vaak hoor ik ook van ze voor wie ze een opkikkertje willen kopen. Dat raakt me dan soms best en denk dan...... Dáár doe ik het voor. Niet voor de mensen die met hun dikke auto voor komen rijden, even om het hoekje van de deur kijken en hun mening klaar hebben.
Ik zou er intussen ongevoelig voor geworden moeten zijn maar helaas.... Gelukkig komen deze heren met dikke auto's niet elke dag over de vloer hier. Het valt dus allemaal wel mee. Ik hoorde laatst van de man dat een van hen een beetje in de put zat. Ik besloot hem om een opkikkertje te sturen. Het werd gewaardeerd. Toen hij later weer eens hier in huis was, maakte hij er een opmerking over. Wat staan we toch snel klaar met onze mening, zei hij. Mag ik je mijn excuus aanbieden. Ach, dat was wel heel aardig natuurlijk.
Een hele rij kikkertjes ligt weer klaar. Gevouwen en ook de kaartjes zijn gemaakt. Ik ga ze in een zakje doen en in het bakje in de winkel zetten. En als ze op zijn maak ik gewoon weer nieuwe. Mag ik fijn weer naar de Hema. Naar boven. Met de trap :-))))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten