Vrijdag 14 september 2018. Vandaag neem ik jullie weer even mee naar de tuin. We gaan dit keer niet ver want alleen naar de zijkant van het huis. Naar de mooie oude druivenmuur die al heel erg lang de scheiding vormt tussen de tuin van de buren en die van ons. De muur is voor mij een bron van vreugde want ik hou erg van mooi en verweerd oud. Zeker in een omgeving waar heel weinig mooi en oud te vinden is. Tegelijkertijd maakt de muur me ook kriegelig.
Misschien kan ik beter zeggen dat de tuin achter de muur me kriegelig maakt. Of nee, laat ik het nog specifieker zeggen: dat wat uit de hand loopt daar. Aan de achterkant van de tuin van de buren staat namelijk een grote bamboe-achtige struik. Die groeit en groeit maar door. De buren zelf zien alleen de mooie kant daarvan. Hun tuin is groot genoeg en de plant vormt een mooie achtergrond voor wat er verder groeit. Nu maaien zij zelf alleen het gras, de rest doet de tuinman.
En die doet er dus voor mijn gevoel niks aan. Of niet genoeg. Of misschien zou ik hem willen vragen eens over de muur te kijken. Dus deed ik dat. Verschillende keren. En dan deed hij er weer wat aan. Hij maaide de bamboe af. Dus dat wat over de muur groeide, bij ons in het gras, werd afgemaaid. Maar niet helemaal tot aan de grond en dus struikel ik er steeds over en heb me al verschillende keren maar net op de been kunnen houden. Op de foto hierboven zie je de situatie van net buiten ons tuinhekje. Ik sta tegen het hekje aan en kijk naar de grond van de gemeente. Het trottoir dus. De bamboe begint de tegels omhoog te werken want het wil hoe dan ook groeien. Ik krijg het er met de handen niet uitgetrokken, het is veel te sterk. Bovendien kunnen wij, als het te hoog groeit het achterhekje niet meer gebruiken want de boel groeit dan veel te hoog.
Het trottoir ligt aan een drukke doorgaande weg en is op dat punt al heel smal. Als dan ook de tegels nog omhoog komen is er bijna geen ruimte meer om met de rollator te lopen. Of met de kinderwagen. Of met wat dan ook maar. Ik weet dat van afgelopen jaar toen ik daar zelf met de rollator liep tijdens mijn revalidatie. De mensen gaan er over klagen. En de gemeente stuurt mij dus nu steeds brieven. En ik vertel dan steeds maar dat ik er ook geen raad mee weet. En dat de bamboe niet bij mij in de tuin groeit. En dat ze bij de buren moeten aanbellen. Of dat gebeurt weet ik niet. De buren zijn de kwaadste niet. Van de gemeentemannen weet ik dat niet maar die lijken me ook best aardig.
Ergernis twee is de klimop die aan hun kant van de muur groeit. Die groeit regelmatig veel te ver over de rand. Ik heb er de P in om het steeds af te knippen. Ik heb het eens bijgehouden en kwam tot een flinke grijze vuilniszak vol per jaar. Omdat ik het afknip heb ik steeds een te snel volle groene container. Tenzij de man hem tussendoor gaat legen bij de gemeente maar dan komt er meestal niet van. En dus meld ik de 'overlast' steevast bij de buurman (hij is de beroerdste niet) en die zegt dan vervolgens....
...Ik zal het doorgeven aan de tuinman. En dan komt de tuinman (aan mijn kant van de muur) de boel weer afknippen. Steevast zeg ik hem dan: je moet niet afknippen aan mijn kant van de muur maar zorgen dat ik het helemaal niet te zien krijg. Ofwel, je moet het aan jullie kant van de muur houden. Ook de tuinman is de beroerdste niet en moet daar altijd om lachen. Zo gaat het al jaren. De klimop zorgt er mede voor dat de muur gaat scheuren. En door de scheuren heen komt ook weer klimop. Het groeit tot in het kleinste kiertje. Je staat er versteld van. Het is een grote rommel want het groeit en hecht zich vast in de klimhortensia's aan onze kant van de muur. Die zijn al heel oud en op het moment dat ik de boel ga ontwarren komen die los van de muur met alle gevolgen van dien.
Dit jaar deed ik het anders. Ik pakte de grote trap (dat kan nu weer; hoera!) heb me over de muur gebogen en alles zoveel mogelijk losgetrokken. Daarna heb ik de uitlopers terug gevouwen in waar ze vandaan kwamen. Alles zit nu aan de achterkant van de muur bij de buren. Ik zie het niet meer. Ook zit de container nu vol (meer dan dat) met ons Eigen tuinafval.
Ik hoef niks tegen de buurman te zeggen. Hij hoeft niks tegen de tuinman te zeggen. De tuinman hoeft niet meer hier te komen afknippen. Hij hoeft mijn gezeur niet meer aan te horen. Eind goed, al goed zou je zeggen. Alleen die bamboe he. Wat moet ik daar toch mee. Gisteren kreeg ik weer een brief van de gemeentemeneer. Ik heb hem maar bij de buren in de bus gedaan. Ik weet het anders ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten