Memorykaartjes...

Woensdag 12 september 2018. Ik vertelde eergisteren over de verjaardag van mijn 'echte' tante. Behalve echte tantes zijn er ook veel 'andere' tantes. De vriendinnen van mijn ouders werden door ons ook tante genoemd en dat doe ik eigenlijk tot op de dag van vandaag. Het zou heel vreemd aanvoelen als ik ze bij hun voornamen zou noemen. Ik moet er niet aan denken. Vandaag vieren we de verjaardag van een van die tantes. Ik zal haar leeftijd hier niet noemen maar wel vast verklappen dat ze er zeker 15 jaar jonger uitziet. Ze is ongelooflijk fit voor haar leeftijd en staat nog volop in het leven. Ze werkt een paar dagen in de week als gids bij de molens van Kinderdijk (ze spreekt vloeiend Engels- Duits- Frans en wat Spaans en Italiaans) en doet dat met veel plezier. 

Een andere verjaardag die ik vier is die van vriendin M. Met vriendin M ging ik naar de Weight Watchers, naar de E.G.A. en naar nog tal van andere clubs. Ook volgden we samen alle diëten die er maar op de markt kwamen. Zonder succes natuurlijk, maar het was wel altijd heel gezellig. In haar Renault 4 (het koekblik noemden we hem altijd) reden we overal naartoe. Na afloop van de bijeenkomsten namen we altijd ergens een koffie met lekkers. Soms om te vieren dat we een paar honderd gram waren afgevallen maar meestal als troost omdat het weer niet gelukt was :-))) Ik woog nog geen 75 kilo en zij misschien iets meer maar ze is ook minstens 10 cm langer. We zien elkaar niet meer door alle verhuizingen. Af toe krijg ik via mijn vader de groeten van haar en dan gaan er natuurlijk ook welgemeende groeten terug. Dit keer met felicitaties.

En terwijl ik zo aan die twee stoere krachtige lieve vrouwen denk zit ik ondertussen nieuwe broches te maken voor mijn winkeltje. Ik maak ze van mooie memory kaartjes. Leuk om als broche te dragen maar ook leuk op je jas of op je tas. Ik ga er straks ook een stel op MP zetten. Het is zo leuk om ze te maken. Vaak roepen de kaartjes herinneringen op aan vroeger. We speelden regelmatig memory thuis. Ook met de tantes van toen. Mijn broertje was er heel goed in. Hij was eigenlijk best goed in allerlei spellen bedenk ik me nu. Hij was alleen altijd buiten in de natuur aan het struinen. Je kon hem hoogstens strikken voor een spelletje op zondagmiddag want dan bleven we binnen en thuis. Wat een mooie tijd was dat. Ik heb een gelukkige jeugd gehad. Mede door alle lieve ooms en tantes :-)