Zaterdag 25 augustus 2018. Verjaardag van de man. Daar hoort natuurlijk een ontbijt op bed bij. En we zongen natuurlijk ook voor hem. Vanuit Zuid- Afrika, vanuit Spanje, vanuit het bed naast hem en ook zei ik hem... je bent jarig en het hele dorp viert mee. Want inmiddels was het buiten al weer flink druk aan het worden richting dorp. Wat het feest helemaal compleet maakte is dat de mevrouw van de winkel liet weten dat de nieuwe bril voor meneer klaarstond. Omdat het huis al netjes was en we visite pas vanmiddag verwachtten besloten we hem meteen te gaan halen en daarna te lunchen in Den Haag. Hier was er geen doorkomen aan. We konden nu al uitrekenen dat er geen plekje vrij meer was op geen enkel terras in het dorp.
We liepen naar de auto en zagen dat de buitenspiegel van de auto er weer eens afgetrapt was. Voor de zoveelste keer sinds we hier wonen. Gelukkig was hij dit keer nog zelf te repareren maar je maag draait zich om als je het weer ziet. Zelf zijn we zuinig op onze spulletjes en proberen dat ook op andermans spullen te zijn maar helaas denkt niet iedereen er zo over. We wonen op een dorp hè? In de grote stad van Den Haag mag je zoiets verwachten maar hier hier in het dorp komt het volgens mij vaker voor dat waar dan ook. Over magen omdraaien gesproken..... hier en daar was dat letterlijk gebeurd vannacht. Bah, wat een viezigheid toch.
Je auto dan maar ergens anders parkeren gaat ook niet want het staat overal bomvol met auto's en busjes. Ze stonden zelfs op het trottoir. Ik zag de arme vrouw van hierachter in de straat met haar rollator en haar nieuwe heup tobberig kijken hoe ze deze hindernissen zou gaan nemen. Ik kon met haar meevoelen. Nog niet zo lang geleden liep ik zelf met de rollator. We (lees: de man) repareerde de spiegel, ik hielp de mevrouw op weg naar de overkant met het lege trottoir en daarna reden we naar de brillenmevrouw. Nog een laatste keer passen en toen was het klaar. Hij kreeg de bril mee in een mooi tasje met een speciale verjaardagswens. Jaja! :-)
In het Zuiderpark was het ook een beetje feest. Ik vertelde aan de mensen van Parkoers dat de man vandaag jarig was en meteen kwam de kok feliciteren. Hij introduceert volgende week een nieuwe kaart en vroeg of de man misschien al iets van de nieuwe kaart wilde eten? Nou, dat was wel heel erg aardig zeg. Natuurlijk wilde hij dat. Het meisje van de bediening zong happy birthday en zelfs een paar andere gasten zongen even mee. Hoera! De koffie na afloop was van het huis en ook kreeg hij een potje jam mee omdat ze weten dat hij dat lekker vindt. Hoe leuk is dat? We reden snel naar huis waar we gelijk met de eerste visite aankwamen. De dametjes en hun vader. Die wilden wel even het dorp in. De dames zijn dol op winkelen en op de kermis. Geweldig vonden ze het! We winkelden nog wat in de winkels (lees: ze mochten wat uitzoeken bij Intertoys) en daarna was het tijd voor de rest van de visite.
Buiten ging het feest gezellig door. Om 1 uur was het officieel afgelopen en knalde het vuurwerk maar nog lang niet iedereen had zin om naar huis te gaan. Het bleef zeker nog tot een uur of vijf onrustig. Maar daarna werd het toch echt stil. Onze visite was toen allang naar bedje veren. Volgende week is het weer uit met de pret en de vakantie voorbij. Er is een tijd voor alles. Een tijd om te feesten maar nu is het weer tijd om te werken. En feesten en werken.... daar weten ze hier wel raad mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten