De koffiemolen...

Woensdag 5 september 2018. Toen het nog zinderend warm was en we moe en dorstig waren van het huizen kijken, besloten we om een kop koffie te gaan drinken in de koffiemolen. Om een of andere reden heb ik hier nooit eerder over verteld. Maar nu ik de foto's tegenkwam en in de krant las dat de molen nu officieel geopend werd wilde ik er jullie toch over vertellen. 

Als mensen me vragen waar ze de polder van mijn jeugd kunnen vinden zeg ik: de Alblasserwaard. Meestal gaat er dan geen belletje rinkelen. Daarom volsta ik meestal met het zeggen van: het gebied achter de molens van Kinderdijk. Het zuid oostelijke deel van Zuid- Holland. Daarna weten ze het meestal wel :-)

In de jaren vijftig ging het niet zo goed met de molens en werd de stichting Simav opgericht (Stichting tot instandhouding van Molens in de Alblasserwaard en Vijfheerenlanden. Dat is het gebied naast de Alblasserwaard. De stichting is eigenaar van 33 molens in de regio. Op precies te zijn van 21 wipwatermolens, 3 achtkante grondzeilers, 5 ronde stenen grondzeilers, 2 achtkante stellingmolens en twee ronde stellingmolens. Ze bezitten ook nog een hoedenloods, een weidemolen, een onderbouw en een ondertoren van een wipwatermolen. Over die laatste straks meer.

De stichting streeft er naar om de molens te behouden, op te knappen en weer te laten werken. Eigenlijk het bewaren van het cultureel erfgoed dus als je het mooi wilt zeggen. Want wat zou de waard zijn zonder molens?  Het is zo geweldig om te zien hoe ze de molens opknappen en weer tot leven brengen. De molen waar ik over wil vertellen is de Hoge Tiendweg molen. Het was bloedheet die dag  en we waren eigenlijk best moe maar toch wilde ik de lange weg lopen naar de molen. Het was een lang gekoesterde wens en ik had nooit gedacht dat hij uit zou komen. Maar na de operatie was het ineens weer mogelijk. Elke stap voelde als puur geluk. Op de bovenste foto zie je hoe ver het was. De molen is helemaal mooi opgeknapt maar nog niet af. Hij heeft nog geen bovenkant. Die kost 30.000 euro. Daar moet nog even voor gespaard worden. Zie je hoe geel het gras was? Nu is het weer overal even sappig en groen en zag ik zelfs dat er gisteren gemaaid werd.

In deze molen is in Juli de gemeentebode van de gemeente Hardinxveld- Giesendam een koffietentje begonnen. Zo vertelde hij dat hij eerst werkte als bode in Liesveld (het gemeentehuis was vlakbij ons). Daarna werkte hij in Pijnacker en nu dus in Hardinxveld. Op vrijdag en zaterdag is hij in de molen te vinden. Je kunt er koffie of thee drinken. Verse munt groeit in de tuin bij de molen. Je kan buiten of binnen zitten. Er is appeltaart, monchoutaart, een glaasje fris en zelfs een broodje behoort tot de mogelijkheden. Alles voor een kleine prijs. Het gezellige praatje is gratis.

Hij vertelde dat de molen in 1962 afbrandde. De man kon zich dat nog herinneren. Zijn opa en oma woonden er vlakbij en het was wekenlang het gesprek van de dag in het dorp. Meer den 50 jaar heeft de molen staan verpieteren. Het was altijd een ietwat droevig gezicht. In 2014 begon de molenstichting het onderstuk weer op te bouwen. Het onderstel kwam van een afgebroken molen uit de buurt van Meerkerk. Ik weet niet meer precies waar vandaan. Wel dat het over de lek vervoerd is naar Streefkerk. De plaats waar het nu weer staat. De foto hieronder laat zien hoe dat ging. Het is een foto van een foto (met glas). De kwaliteit is niet best. Je krijgt een indruk. Wat zal dat een indrukwekkend gezicht geweest zijn bedenk ik me nu.

Alles is nu weer mooi gerepareerd vinden jullie niet? Voor fietsers is het een mooie rustplaats. Op de site van de stichting Simav staat trouwens een leuke fietsroute die voert langs de molens. Een aanrader. En mocht je willen trouwen dan kan dat ook want Adri is ambtenaar van de burgerlijke stand. Je moet niet met een te groot gezelschap komen want er kunnen maar 20 mensen in de molen. Tenzij het lekker weer is want dan kun je natuurlijk lekker buiten zitten en maakt het niet uit.

Het was niet heel druk die dag toen wij er waren want het was veel te warm om te fietsen. Daarom was er volop tijd voor een praatje. Hij vroeg waar wij vandaan kwamen en het was grappig dat hij dacht met 'vreemden' te maken te hebben :-) Toen de man vertelde dat hij als kleine jongen vaak op de Tiendweg fietste met zijn opa en ik vertelde dat wij vlakbij het Gemeentehuis in Liesveld woonden. Toen bleek dat hij én de opa van de man én mijn vader kende. Toen werd het ineens een ander gesprek. Zo leuk!

Toen we ook nog vertelden dat we op huizenjacht waren en een huis bezocht hadden met een molen daaraan vast, wist hij precies waar dat was. Hij vroeg of we meer huizen in de buurt wilden bekijken. Ik vertelde wat er nog op ons lijstje stond. Een van de huizen bleek zijn vorige huis te zijn. Ja, dat was me wat. Daar op die mooie zonnige dag in de polder. De wind waaide heel zachtjes. Een briesje wat we kennen van hier bij de zee. De koeien kauwden wat gras. Kauwden nog eens en bekeken ons van een afstandje. We hadden er uren kunnen blijven zitten. Zo fijn was het er. En is het er nog steeds. En sinds deze week is het dan officieel. Geopend door de burgemeester van Streefkerk en de baas van Adrie in Hardinxveld. Twee burgervaders dus met Adrie als stralend middelpunt.

Je kunt er zitten, koffie en thee enz drinken. Maar dat hoeft niet. Je mag ook gewoon wat rusten en van het uitzicht genieten. Een gezellige laagdrempelige plek. We namen een visitekaartje mee. Op de achterkant staat: een vriendelijk woord hoeft niet veel te kosten, maar de echo daarvan duurt eindeloos. Mooi he? Heel belangrijk in deze snel verhardende maatschappij.
Als je er een bakkie gaat doen, doe je deze bijzondere meneer maar de groeten van me :-)