Doosjes...

Maandag 10 september. Vandaag vieren we de verjaardag van mijn tante. Zij is de weduwe van mijn moeders broer. Ik heb maar twee echte tantes. De een woont in Utrecht en na het overlijden van haar man (mijn moeders' andere broer) hebben we geen contact meer met haar. Zij wil dat liever niet meer en dat respecteren we natuurlijk. De andere tante woont bij mijn vader op het dorp en zij gaan soms gezellig samen uit. Zwager en schoonzus vinden elkaar in de verhalen die ze vertellen over hun partners (die broer en zus waren) en over de ouders van die broer en zus. Ze komen zo af en toe naar hier en dat is heel gezellig. Verder niets hoor! :-)

Vandaag laat ik jullie wat gevouwen doosjes zien. Ik vond ooit online een filmpje en besloot het op te slaan voor als de dametjes hier zouden komen. De meisjes vinden het altijd gezellig om te knutselen. Het maakt ze niet uit wat we gaan doen, als het maar in mijn kamer is. Daar is alles zo te pakken. Klein meisje verzuchtte ooit..... ik zou hier best willen wonen ;-) Knusselen noemt zij dat wat we doen. Heerlijk, ik voel een familiewoord aankomen.

Gisteren kwamen ze gezellig langs. Wat zullen we gaan doen, vroegen ze. Zullen we gaan knutselen, stelde ik voor? Jaaaaaaah, was de reactie. Ik maakte chocolademelk en we pakten er wat zelfgebakken koekjes bij. Want dat HOORT zo, volgens de dames. Het is soms wel eens even zoeken waar ze zin in hebben. Of eigenlijk waar ze geen zin in hebben. We keken eens in de kast en daar zagen ze mooie papiertjes. Daar hadden ze wel zin in. We gingen aan de slag.

We vouwden bootjes, hoedjes van papier, zakjes, andere zakjes, kikkertjes en nog veel meer. Uiteindelijk maakten we ook deze doosjes. Het voorwerk was niet moeilijk maar het in elkaar draaien nog wel. We kregen het maar niet onder de knie. Totdat het ineens wel lukte. Het is eigenlijk net als het dichtvouwen van een doos. Drie flappen over elkaar en dan de laatste flap onder de eerste steken. Toen we dat doorhadden maakten we een hele stapel. Ondertussen bedachten we wat we allemaal in de doosjes konden bewaren. Want net als ik, houden de dames erg van het verzamelen en bewaren.

We bedachten: ringetjes, kettingen, mooie steentjes, lieve heerbeestjes (!), mooie blaadjes van de bomen, lieve briefjes, Barbieschoentjes, gummetjes en nog veel meer maar dat ben ik allemaal al weer vergeten. Hun papa was ondertussen met de man naar een voetbalwedstrijd geweest en we vonden het eigenlijk een beetje jammer dat ze al weer zo snel terugkwamen. Maar ja, zo gaat dat als het gezellig is :-)

Na het eten gingen ze weer naar huis. Maar niet voordat we eerst de doosjes netjes verdeeld hadden. Een voor grootste meisje, een voor klein meisje en een voor mij. Een voor grootste meisje, een voor kleinste meisje en een voor mij. Een voor grootste meisje, een voor kleinste meisje enz enz. Dankjewel lieve meiden voor jullie gezelligheid. Kom nog maar vaak 'knusselen' want de kast met leuke spulletjes is nog lang niet leeg. Dagdag!