De jonge timmerman en het glas-in-loodraam...

Zaterdag 8 september 2018. Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbijgaat. Ik wil zoveel doen dat ik elke dag een paar uur tekort kom. Ik had niet gedacht dat ik zo lang niet geschreven had hier en ik schrik er een beetje van. Het elke dag bloggen komt door alle andere dingen een beetje in de knel. Laat ik maar een virtueel sprintje trekken dan ;-) 

Ik heb een goede vriendin die ik niet vaak zie. Als we elkaar dan weer wel zien gaan we gewoon door met praten waar we de vorige keer gestopt zijn. Laat ik jullie dan maar als die vriendin zien :-). Jullie weten dat we op zoek zijn naar een ander huis. Of eh, het liefst zou ik dit huis meenemen naar een andere groenere omgeving. Nu het er naar uitziet dat dat niet op korte termijn gaat lukken (met die omgeving en die andere huizen) hebben we toch maar besloten achterstallig onderhoud in te halen. In een huis zo oud als dat van ons (1871) is er altijd wel wat te repareren. 

En daarom kwam op deze zonnige zaterdag de jonge timmerman bij ons langs. Op de motor, want hij wilde na een bezoek aan ons naar Scheveningen. Daar had hij afgesproken om te gaan eten met iemand. Normaliter is hij fit en snel maar nu liep hij als een oude man want hij was door zijn rug gegaan. Och toch. En hij moest nog wel heel veel opmeten aan ons huis want aan de achterkant moeten alle kozijnen vervangen worden. Je duwt er dwars doorheen en ik durf ze bijna niet meer te zemen.

We gaan het oude glas-in-lood raam hergebruiken. Op de eerste foto kun je het zien. Herkennen jullie het nog? Het komt uit onze slaapkamer. De ruitjes worden voorzichtig losgemaakt en gebruikt voor de bovenramen van de keuken. Daar zit nu van dat rare bobbeltjesglas in. In elk raam komen drie wybertjes en dan meteen tussen dubbel glas vanwege de warmte en het geluid. In de serre (foto hierboven) worden de bovenramen ook vervangen. Daar komt een voorzet-raam voor want ook daar is het nog steeds enkel glas. Een flinke kostenpost is het weer, want na de timmerman komt ook de schilder natuurlijk. Laten we hopen dat we dat met de eventuele verkoop weer terug kunnen verdienen maar ik ben bang....

Helaas zijn niet alleen wij dol op de jonge timmerman maar ook veel andere mensen. Dat betekent dat hij pas in het nieuwe jaar bij ons kan komen en we dus nu maar duimen dat die strenge winter die voorspeld wordt niet zo heel streng zal zijn. Duimen jullie mee. Na de metingen bleef hij nog even gezellig kletsen (en vertellen over zijn nieuwe vriendin) tot het tijd was om te vertrekken. De motor werd gestart en na een laatste zwaai met de arm verdween hij weer.