Donderdag 23 augustus 2018. Het is de derde dag van de feestweek en het wordt drukker en drukker. Veel mensen gaan naar het dorp of komen terug van het dorp. Zit je aan de voorkant van het huis, dan zie je voornamelijk fietsers en wandelaars. Aan de keukenkant (achter) rijden de auto's, vrachtwagens en bussen af en aan. Gelukkig is tijdelijk de weg hier vlakbij weer open gegaan maar na de feestweek gaan ze die opnieuw sluiten zodat het qua drukte voor ons nog niet voorbij is. Tijd om de feestvreugde wat te ontvluchten en het nuttige met het aangename te combineren.
Komende zaterdag is de man jarig en zoals ik al verwachtte wist hij geen cadeau te verzinnen. Na wat puzzelen en nadenken wist ik dat wel. Hij heeft vorig jaar nieuwe lenzen gekregen van het ziekenhuis en sindsdien heeft hij een leesbril nodig. Grappig dat je dan van -6 naar +2 gaat. Hij kocht al eens een brilletje bij de Hema, bij het kruidvat en zelfs zag ik er een van de blauwe grootgrutter rondslingeren. Slappe brilletjes met wiebelende poten. De laatste weken klaagde hij steeds vaker over hoofdpijn. Het werd tijd voor een echte bril. We maakten er een raadsel van. Hij stapte bij mij in de auto en ik ga hem steeds een aanwijzing over wat we gingen doen. Als hij het goed zou raden, zou ik hem op een lunch trakteren. Die kreeg hij niet, kan ik alvast verklappen :-))
Ik vertelde hem dat we naar een van de dorpen hier vlakbij zouden rijden. Toen we daar waren zei ik hem dat we naar een mooie jonge vrouw zouden gaan. Zij zou hem diep in de ogen kijken. Hij zou er lekkere koffie krijgen. Ik was er acht jaar geleden voor het laatst geweest. Maar nee... hij raadde het niet. Gelukkig werden zijn ogen heel goed gemeten en zocht hij meteen een mooi montuur uit. De koffie was er lekker en de mevrouw heel aardig. Ze moest er hartelijk om lachen toen ik haar vertelde dat ze onderdeel was van het raadsel wat leidde tot zijn verjaardagscadeau. En wij ook :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten