Van alles wat...

Vandaag wordt het weer erg warm. Misschien krijgen we wel een hittegolf de komende dagen. Die warmte is niks voor mij. Ik gedij het best bij een graad of 21/22. Maar goed, ik heb niks te kiezen en moet het er mee doen. Laatst stond ik voor het raam (de ruitjes zijn van het hor) en keek naar de mooie zonsondergang. Ik moet dan onwillekeuring altijd even aan onze vorige woonplaats denken. Want daar waar de zon ondergaat, daar woonden wij. In een oud huis waar het altijd lekker koel was in de zomer. Ik had dat huis zo graag meegenomen naar hier. Maar net als met het weer heb je daar niks over te zeggen. Komende winter zal ik weer blij zijn dat dit huis (wat nu zo warm is) goed geisoleerd is. Dan mopperen de mensen in de oude huizen en ben ik blij dat het hier wel meevalt. Ach, zo is er altijd wat nietwaar?

Hier in mijn werkkamer zit ik op een stoel die zeker al meer dan tien jaar oud is. Een afdankertje van de man. Hij zit nog steeds heel fijn maar de stof begon te scheuren. Precies aan de voorkant. Ik had het al eens vastgemaakt met wat borduurgaren maar het bleef scheuren.

Er waren nog wat stukjes stof over van de jurk die ik aan het naaien was en zo kwam het dat ik deze lapjes op de gaten naaide. Dat was nog best een lastig klusje want het viel niet mee om de naald weer omhoog te brengen. Eigenlijk moet je daar zo'n kromme tapijtnaald voor gebruiken en die heb ik wel ergens maar waar? Uiteindelijk lukte het en het ziet er zelfs wel vrolijk uit. De jurk zal ik laten zien als hij af is.

Het aardbeienseizoen in onze tuin ging op 9 juni van start. Mijn vader had de planten gepoot in het voorjaar en nu kwamen daar mooie (en lekkere) aardbeien aan. Niet heel veel maar we hebben er van gesmuld. Sommigen waren nog niet helemaal gekleurd maar om eerlijk te zijn was ik wat ongeduldig.

Als laatste een gezellige paardenfoto. Als ik in de ochtend naar mijn vader ga moet ik altijd om kwart voor twaalf weg want dan gaat hij eten in het nabijgelegen bejaardentehuis. Daar wijkt hij geen minuut van af. Als ik dan daar in de buurt naar de kringloopwinkel wil moet ik altijd een uur overbruggen want die gaat om 1 uur open. In dat uur kan ik dan prima een lekker broodje eten in het vakantiepark Molenlanden. Dat is zo ongeveer op de helft van de route. Mijn broertje werkt daar als dierenverzorger. Soms heb ik geluk en maken we even een praatje of drinken we samen even snel koffie. Soms is hij bezig en ga ik hem natuurlijk niet lastigvallen tijdens zijn werk. Dit keer trof ik buiten een gezellig tafreel aan. Twee vrolijke jongemannen met wat mooie paarden. Ze stonden klaar voor een rondrit met de gasten van het park. Zie het er niet gezellig uit? En eh... het broodje was super (zoals altijd) Dagdag!