Rommeltje...

Meestal bundel ik de foto's bij mijn verhaaltje en probeer ik zo een samenhangend geheel te maken. Langzamerhand ontstaat het idee om dat een beetje los te laten. Het leven dient zich in een andere vorm aan (dat is een understatement van heb ik jou aar) en zo ga ik er ook maar over vertellen denk ik. Dat is veel beter. Laten we maar snel van start gaan.

En hoe kunnen we dat beter doen dan met een weggelopen hond? Echt, ik kan er met mijn verstand niet bij hoeveel honden er hier in dit dorp weglopen. Deze lieverd was op avontuur gegaan en het eerst gespot in de hoofdstraat van het dorp. Het was grappig om de berichtentijdlijn op de app te volgen. Hij wandelde op zijn dooie akkertje het hele dorp rond. Steeds zag iemand anders hem lopen. Zijn eigenaar hoefde er alleen achteraan te lopen met de telefoon in de hand. Hij was eigenlijk te snel want de hond was alweer op weg naar huis. Hij had gewoon in de tuin kunnen wachten tot hij terug was. Zo grappig!

Dan de mevrouw die al eerder aan het opruimen was. In een vorig blog over de dorpsapp schreef ik er over. Nu had ze een paar stoelen en een kleine tafel in de aanbieding. Het verbaasde niet dat ze al snel weer weg waren. Er ging in de dagen voor, tijdens, en na de feestweek heel wat rond op de app. Uiteindelijk heb ik het geluidvan al die appjes maar uitgezet want poeh...Gelukkig konden we mediteren aan de kleine rivier. Dat was voor veel mensen hard nodig. Een van de berichten die nog tussendoor kwam was dat de kinderen uit ons dorp en twee dorpen hiernaast hun praktisch verkeersexamen moesten rijden op de fiets. Geen verkeerslichten hier, geen zebrapaden, geen rotondes, geen verkeersheuvels, het was moeilijk om niet te slagen :-))

Och en dan het bericht dat poes Sjimmie niet thuisgekomen is. De eigenaar vraagt zich af of hij misschien per ongeluk in een schuurtje opgesloten zit. Het hele dorp zoekt mee en waarempel... hij wordt gevonden. Hij zit op een bankje aan de rivier. De eigenaresse springt in de auto maar het blijkt de kat van een paar huizen verder te zijn die, echt waar, heel erg op Sjimmie leek. Gelukkig komt heel laat op de avond het bericht dat poes weer aan kwam wandelen. Met een dikke muis in zijn bek. Eind goed, al goed!

Nog wat laatste overblijfselen van het dorpsfeest worden gevonden bij het opruimen en afbreken van de feesttent. Waaronder deze petjes. De eigenaar van het witte petje meldt zich. De andere pet wordt gewassen en in de verkleedkist voor volgend jaar gedaan. Samen met de zonnebrillen en andere spullen die zijn blijven liggen. De tent wordt schoongemaakt en afgebroken zoals ik hierboven schreef. En dan rest alleen nog het opruimen en schoonmaken van het feestterrein. Dat wordt in 1 avond gefixt door een grote groep vrijwilligers. Het feestterrein ligt naast het pad met de wilgebomen wat ik hier regelmatig laat zien. De oude weg naar de kerk. Ik liep er een paar dagen later langs en er was niets meer wat herinnerde aan het feest van de week daarvoor. Het was ook wel weer mooi geweest. Het was tijd voor alle, we gaan bijna op vakantie, activiteiten.