Nieuw...

De titel van dit blog is: nieuw. Nieuw leven, nieuwe dingen. Veel nieuws dus. Laten we maar snel gaan kijken.

Ik begin met een berichtje van de dorpsapp. In een van de gastgezinnen is een nestje puppy's geboren. Een jonge vrouw kwam dus uit Oekraine naar hier met haar kinderen en een zwangere hond. Wat een reis zal dat geweest zijn. En nu zijn daar de pups. Drie reutjes van het ras Pekinees. Zonder stamboom. Het is bekend wie de vader is maar die is achtergebleven in Oekraïne. De hondjes krijgen een paspoort, worden gechipt en krijgen hun vaccinaties. De prijs voor de pups is nog niet vastgesteld maar als je interesse hebt en een keer wilt komen kijken ben je van harte welkom. De berichten zijn verder gegaan via PB en ik weet dus niet hoe het afliep. Als ik er aan denk, zal ik er nog eens naar vragen. Het zijn schatjes, die puppies.

En dan een nieuw mensenkindje. Mijn kleine broertje is weer opa geworden. Het blijft wennen om hem in die rol te zien. Kleine Mia is een plaatje en haar vader (mijn neefje dus) een hele trotse papa. De mama van Mia ken ik nog niet goed, heb haar 1x hier gezien op de verjaardag van mijn vader) maar ze lijkt me een lieve jonge vrouw. Natuurlijk wensen we kleine meid alle goeds. Ze gaat opgroeien in een warm nest en heeft een goede start in haar leven.

Mijn broertje heeft twee kinderen. Mia is een kindje van zijn zoon en al eerder kreeg zijn dochter een meisje. Opa van twee meisjes dus. En nu was er een verrassing want er komt weer een kleinkind. Dit keer werd de gender onthuld door het eten van taart in de vorm van een Bossche bol met gekleurde inhoud. Het ziet er een beetje bijzonder uit die blauwe kleur maar dat komt door de foto. Net als bij mij is er aan broer ook geen groot fotograaf verloren gegaan. Het is een jongetje dus. Hoe leuk is dat?

Dan is hier de foto van de nieuwe jurk. Ik liet al eerder stukjes van de stof zien want naaide ze op de stoel waar ik ook nu weer op zit. Het is weer hetzelfde model. Het draagt lekker en flatteert. Dit keer hartjesstof. Ik zie het een beetje als mijn uniform. De stof kocht ik bij de stoffenkraam in Sliedrecht. Je kunt daar naar de winkel gaan maar ook online bestellen werkt prima. Een paar jaar geleden stond er een kraam in Maassluis op de markt waar ik ook regelmatig naartoe ging. Of die er nog is, weet ik niet. Volgens mij was die kraam van de broer van de meneer van de stoffenkraamwinkel. Weer een jurk genaaid. Mijn streven is om elke maand een nieuwe te maken. Tot nu toe lukt dat goed.

Ik eindig dit blog met een nieuw ijsje. Wilco is een boerderij. Ze maken ijs van de melk van eigen koeien. In de zomer gaan we daar wel eens naartoe in de vooravond. Dit was een nieuw smaakje en de man probeerde het uit. Lekker fris was zijn mening. Kennen jullie de kikkertjes? Daar smaakt het naar. Ik moet bij het zien van deze kikkertjes altijd denken aan de tijd dat ik kantinedienst deed bij de voetbalclub van onze jongens. Zaterdagochtend was de leukste dienst. De kleintjes speelden dan hun wedstrijden. Regelmatig kochten ze dan een zakje snoep. En daar zaten dan ook deze kikkertjes in. Ik moest er even aan denken bij het zien van het ijsje. Tot zover het nieuw! Dagdag!