De dorpsApp #2...

Het is druk op de dorpsApp en daarom weer genoeg berichtjes om uit te kiezen en met jullie te delen. Zo was er een bericht van vandalisme. Oeh, en dat hier in het rustige dorp. Wie zou het gedaan kunnen hebben? Tot op heden heeft de dader zich niet gemeld. Het lampje staat inmiddels weer overeind. Toen in de foto langs zag komen, dacht ik eerst dat het een groot ei of zo was. Ja echt! Niet alle foto's zijn even duidelijk!

Tafel met zes stoelen. Lekker groot. 1,80 meter en nog groter uit te schuiven. Om 14.59 uur werd het op de app gezet en 4 minuten later was hij weg. Je knippert twee keer met je ogen en hoppetaaaaah! Ik kan daar zo van genieten weten jullie dat? Ik sla nu even wat berichten over. Iemand wil medicijnen, er zijn diverse verkeerd bezorgde pakketjes terwijl mensen soms gewoon thuis zijn. Usual stuff zullen we maar zeggen. Ze komen altijd weer terecht die pakjes.

Kinderspullen komen ook veel langs. Zoals dit mooie ledikantje met matrasje. Je kunt hem gratis af komen halen. Is alleen gebruikt voor de kleinkinderen. Na twee minuten werd gemeld dat er een nieuwe eigenaar was. Zo snel kan ik amper typen, haha. Nu schiet me iets te binnen. Je ziet dit soort dingen dan langskomen op de app maar weet dan natuurlijk niet welke afspraken er vervolgens gemaakt worden over het afhalen en zo. Als het grotere dingen zijn, zie ik het soms life gebeuren. Dan zie ik, tijdens een wandeling, ineens een bank in een auto geladen worden en denk ik: hé, die zag ik net op de app. En ja, dan moet ik toch even grinniken. En probeer ik het gezicht van de nieuwe eigenaar goed in me op te nemen en bij de reactie op de app te voegen. Zo is dat weer een andere manier om iemand te leren kennen. Want dat is er door corona natuurlijk niet makkelijker op geworden. Maar zo kan het dus ook! Het is net een speurtocht op deze manier ;-)

ALs het weer mooier wordt, kijken mensen ook weer wat meer in de kast wat nog een ronde meekan of wat vervangen moet worden. Zo was dit Adidas hockeyrokje te klein geworden en werd al snel een nieuwe eigenaresse gevonden. Ik sla weer wat berichtjes over want het zijn er echt te veel om te delen. Gratis massage bij de plaatselijke masseuse, yogalessen voor buiten, iemand kreeg een NRC i.p.v. zijn vertrouwde Volkskrant enz enz.

Nog iemand die de kast opruimde. Deze jeansblauwe AllStars vonden binnen een paar minuten een nieuwe eigenaar. Ik kwam ze toevallig tegen op mijn laatste wandeling naar de brievenbus. Grappig is dat! Ze stonden erg leuk! Zomaar weer een greep uit het, ik zei het hierboven, grote aanbod. Het is een levendig gebeuren hier in het kleine dorp aan de rivier. En ondertussen wordt alles groener en groener buiten! Maar daarover later meer!

Glue book 34, 35, 36, 37 en 38...

Nu de wereld weer een klein beetje opengaat en het oude normaal weer heel voorzichtig in het vooruitzicht wordt gesteld, worden de dagen ook langzaamaan weer gevuld met dingen van de dag. De tuin vraagt om onderhoud, het huis om een extra poetsbeurt en zo pakken we de draad weer op waar we hem ruim een jaar geleden lieten liggen. Afspraken worden weer gemaakt. Vooralsnog op de langere termijn, maar toch...De dagen zijn weer voller dan ze lange tijd waren.

Het is dan fijn als er na een drukke volle vermoeiende dag een uurtje tijd is om af te bouwen voor je gaat slapen. Mijn avondritueel is dan als volgt: ik schrijf de dingen van de dag in mijn journal en daarna maak ik een pagina in mijn glue book. Zoals de pagina's die ik je hier laat zien. Problemen met binnen en buiten slaat op het feit dat er te veel dingen te doen zijn Binnen, maar dat ik zo heel erg graag naar Buiten wil zodra ik de zon zie. Gelukkig is er buiten ook genoeg te doen en hoef ik geen schuldgevoel te hebben.

De quote op deze bladzijde komt denk ik uit een Flow magazine. Ik heb een heel bakje met dit soort knipsels en probeer er altijd eentje te zoeken bij de dag die past bij de dag en bij de collage. Je hoeft echt niet elke dag vrolijk en blij te zijn. Gelukkig niet zeg! De foto onderin komt van een blog. Ik vond die schort zo leuk dat ik hem ook wilde maken. Ik ben al tijden aan het bedenken hoe dat blog toch ook al weer heette. Het was een Amerikaanse moeder van heel veel kinderen. Ze deden aan home schooling. De oudste dochter hielp in huis en leek heel erg op haar moeder. Moeder was vaak ziek. Ze maakten alles zelf. Ik zou zó graag weten of dat blog nog bestaat. Het moet een jaar of tien geleden zijn dat ik dit las en de foto maakte. Veel bloggers uit die tijd zijn gestopt. Sommigen (waaronder ik) zijn een paar keer gestopt en toch weer begonnen. In een tijd waar alles steeds vluchtiger wordt, is het fijn om wat langer ergens te kunnen lezen zonder flikkerende beelden. Gewoon letters en wat plaatjes.

Deze uitspraak van Vincent van Gogh heeft mij al vaak verder geholpen. Regelmatig (gelukkig steeds minder) komt die stem langs in mijn hoofd. Misschien omdat mijn moeder eigenlijk altijd tegen ons zei: doe dat nou maar niet, dat is niet voor ons soort mensen! Ons soort mensen. Ja, zo was mijn moeder! Meestal gaat het goed, maar als ik dan twijfel hoor ik haar stem toch weer. Zaak is het dan om mijn moeders stem uit te zetten en die van Vincent juist aan.

Ook dit is zo'n mooie uitspraak die je bij veel situaties toe kunt passen. Bij mij geldt het vooral bij het schrijven op een blog. Die grote wereld waarin zoveel gebeurt is bijna niet te begrijpen. Al die ruzies, conflicten, honger, vluchtelingen, de pandemie, de onverdraagzaamheid... Ik heb heel erg veel behoefte aan een kleinere behapbare wereld. Vandaar dat ik ook zo goed gedij in dit kleine dorp aan de rivier denk ik ;-)

Bovenstaande collage maakte ik in een paar minuten. Dat heb je soms. Dan past alles bij elkaar en valt alles op een plekje. Zoals ik hierboven zei is het heel fijn om de dag zo af te kunnen sluiten. Gisteren was het al laat toen ik naar boven ging. Ik heb zelfs niet in mijn dagboek geschreven. Zo moe was ik. Vandaag mag ik er dus twee maken. Hoera!! Leuk dat je weer op visite kwam. Misschien tot een volgende keer.

Journal 18 tm 23 april...

We lezen verder in het april journal en beginnen bij 18 april. Mijn schoonzusje was die dag jarig. Ex voetballer Willie vd Kuilen (PSV) overleed die dag. Een held uit mijn jeugd (oh ik word echt oud). De Volkskrant plaatste een 'foute' prent van Maurice de Hond die direct deed denken aan de karikaturen die in de jaren dertig en veertig van de vorige geplaatst werden. Smakeloos en dom. Het 538 concert op Koningsdag wordt die dag afgeblazen wegens enorme tegenstand onder de bevolking Ook niet handig om dit op 400 meter van een ziekenhuis te doen. Een gewone maandag en toch gebeurt er zoveel. Het is leuk dat hier en daar op te schrijven en weer terug te lezen.

20 april. Klein meisje is jarig vandaag. We gaan zaterdag naar haar toe. Maar nu alvast een kaart met een klein boekje in de brievenbus. Het was een frisse dag met een nare noordenwind. Ik poetste wat in huis en maakte een hele stapel boekjes verzendklaar. Dat was nog een hele klus maar wel leuk om te doen.

21 april. Ik begin nu last te krijgen van de lock down. Al meer dan een jaar heb ik sommige vriendinnen niet gezien. Ik wil weer koffie drinken met ze. Gezellig op een terras. Bijkletsen en de slappe lach krijgen. Het afgelopen jaar heb ik vrijwel alleen maar mannen gezien want werklui zijn alleen maar mannen. En hoewel ik blij was dat ze zoveel mooie dingen maakten hebben mannen toch een heel andere energie. En de gespreksonderwerpen zijn ook niet echt altijd even aansprekend. Ja, ik wil weer dingen doen die ik vroeger deed. Nog maar even volhouden. Vandaag was de crematie van een aangetrouwd familielid. Ze was al 90 maar toch. Op vrijwel hetzelfde moment van haar uitvaart kwam er een bericht van een neefje dat hij opnieuw vader mag worden. Dood en leven.. het ligt zo dicht bij elkaar. Ik ging naar de huisarts en daar bleek mijn vit D gehalte weer superlaag te zijn. Toch maar weer bijslikken in de vorm van een capsule. Deed ik al eerder en dat hielp goed.

22 april ging ik naar de tandarts. Tenminste dat dacht ik. Maar hij had geen tijd voor me en dus mocht ik voor controle naar de mondhygieniste aan de overkant van het gangetje. Weer geen gaatjes gelukkig! Ik ging nog even naar de warme bakker voor broodjes bij de lunch en daarna weer naar huis. Door de prachtige natuur. Alles is wat later dan vorige jaren maar oh wat een feestje is het aan het worden.

23 april. Mijn vader is vandaag 87 (!) geworden. Hij is nog goed gezond en woont nog zelfstandig. Alleen eten koken dat doet hij niet meer. En hij wordt wat hardhorend. Dat mag best op die leeftijd toch? Ik ging niet naar hem toe maar belde hem op om te feliciteren. Het was een gezellig gesprek. Mijn zusje was onderweg naar hem toe. Nog steeds maar 1 bezoeker maakt het lastig verjaardag vieren maar wij hebben een verrassing voor hem bedacht. Daarover later meer.

Vorig jaar hadden we ook een verrassing voor hem. We hadden hem uitgenodigd hier in de tuin. Mijn zusje kwam ook. Een vriend, die trompet speelt had ik gevraagd wat liedjes te komen spelen. Daar is vader namelijk dol op. Het kon buiten en het was goed te horen. Het was echt het mooiste cadeau ooit! Hoe leuk is dat. Natuurlijk kwam het deze verjaardag nog weer even ter sprake!

Het was fijn weer en ik maakte een wandeling naar de brievenbus. Onderweg kwam ik verschillende mensen tegen die aan het klussen waren. Soms in huis. Soms in de tuin. We maakten een praatje en iedereen had goede zin. Ja, het was een fijne dag. En morgen word de dag nog fijner. Maar daarover later meer...

Wandelen dieren #2...

Gaan jullie mee? Dan gaan we naar buiten. Lekker wandelen en genieten? Dit keer wil ik jullie voorstellen aan weer wat nieuwe dierenvriendjes. Laten we beginnen met de schapen en hun lammeren. Zij lopen in het grasveld hier niet ver van mijn huis. Ik zie ze als ik naar de brievenbus ga. Ik weet niet of ik het hier al eerder vertelde, maar ik vind lammetjes op zijn leukst als ze niet niet heel klein meer zijn. Geen idee waarom. Misschien om hun lekkere rommelige jasje?

Schapen hebben zo'n grappig snuitje vind ik altijd. Die kleine keek me recht aan. Zo mooi. Ik keek naar hem/haar en andersom. Het duurde een paar minuten, toen werd de betovering doorbroken doordat er een auto langsreed.

Weer een paardje deze keer. Vorige keer liet ik de ietwat tobberige pony zien, dit keer is het zijn vriendje. Ze lopen samen gezellig te grazen en deze komt ook altijd even naar het hek om zich te laten aaien. Fijn dat ze samen zijn in de weide. Alleen is ook maar alleen nietwaar? Deze twee wonen aan de rivierdijk en als ik hen zie, ben ik al weer bijna thuis van mijn wandeling. Ik kan over hun weide heen de achterkant van mijn huis al zien.

Ja en dan poes! Die was er ineens. Geen idee waar ze woont, maar ze is wel heel gezellig. Meestal zit ze wat op een muurtje te soezen in de zon maar nooit op hetzelfde plekje. Ik begroet haar en aai haar even over haar koppie. Wat ze heerlijk vindt. Dan even over haar buikje en maken we even een praatje. Daarna loop ik weer verder en meestal loopt ze een stukje met me mee. Hoewel dat de laatste dagen wat minder is want de vogels hebben haar aandacht. Het wemelt hier van de vogels en jonkies momenteel. Er sneuvelt hier nogal eens een nestje. Dat is verdrietig maar wel zoals de natuur werkt.

Ik liet net witte schapen zien, maar natuurlijk hebben we ook zwarte schapen in het dorp. Wat zou een dorp als dit zijn zonder? Haha! Ook al wonen er veel mensen van buiten, van oorsprong is dit gewoon nog een boerendorp natuurlijk. En daar horen beesten bij. Een van de buren die hier al meer dan 50 jaar woont, vertelt daar graag over. Over hoe het toen was en dan doemt altijd weer het beeld uit het lied van Wim Sonneveld op.

En met het laten zien van de zwarte schapen ben ik alweer aan het eind van dit blogje gekomen. Zien jullie trouwens hoe weelderig hoog het gras staat? De skaapies (zoals een van mijn zuidafrikaanse kleinzoontjes ze noemt) kunnen hun buikje rond eten en dan met wat melk van mama daarbij groeien ze als kool. Wat fijn dat jullie hier weer kunnen reageren en nog fijner dat ik weer kan reageren op wat jullie zeggen. Hoera! Fijn ook dat jullie hier weer kwamen lezen. Jullie zijn met steeds meer. Dankjewel en tot de volgende keer!

Toon...

Many moons ago schreef ik op mijn blog een jaar lang elke zondag een versje van Toon Hermans. Laatst had ik weer een van zijn boeken in handen en las ik er wat in en besloot er een met jullie te delen. Het komt uit het boek: Toon Hermans Groot versjesboek (verzamelbundel) Uitgegeven bij De Boekerij - Amsterdam in 1988 (!) De groten der aarde Ik kan maar niet geloven, dat ze zijn opgehouwen die grandioze levens van mannen en van vrouwen, die zoveel schoonheid schonken, een Rembrandt of van Gogh, Picasso, Klee, Bonnard, Gauguin, jawel ze leven nog en Bach, Chopin, Ravel of Strauss, ik hoor ze telkens weer, maar de groten uit de politiek, het spijt me wel, geacht publiek, ik hoor ze nergens meer. Zo'n simpel versje. Geschreven voor 1988 en hoe waar is het! Toon was toch een beetje tijdloos. IS tijdloos! En die suffe foto hierboven het verhaal? Dat is mijn nieuwste aanwinst in de tuin. Wacht maar af ;-)

Pretty papers...

Wat me blijft verbazen bij het werken op A4 formaat, is dat het zoveel verschil maakt of je het blad horizontaal of vertikaal bewerkt. Horizontaal is zoveel makkelijker. De pretty papers zijn een feestje om te maken. Zo op een rustige zondagmiddag kan ik er gerust een vijftal maken per uur. Ik moet er wel eerlijk bij vermelden dat ik alle restjes papier wel alvast recht gesneden opberg en ze dus zo kan pakken.

Wel is het zo dat ik meer moeite heb met sommige kleuren. De ene kleur ligt me waarschijnlijk beter dan de andere. Met bovenstaande collage was ik in een mum van tijd klaar. Ik denk dat ik hem binnen tien minuten af had. Duidelijk verhaal komt van een van mijn buurmannen. Die zegt dat in elk gesprek wel een keer. Meestal als een soort van einde aan het gesprek. De paardjes zijn uitgeknipt door klein meisje. Misschien moet ik haar voortaan maar paardenmeisje noemen hier want ze is helemaal gek op deze dieren. De collage aan de linkerkant vind ik zo mooi. Ze herinneren me aan een tijd dat ik ook dit soort collages maakte. Dat was zo leuk om te doen dat ik dat misschien maar weer eens moet oppakken.

Koningsdag vroeg natuurlijk om een eigen collage. In zacht oranje dan maar want dat andere oranje breng ik tegenwoordig meer in verband met voetbal en zo. Dit zachte oranje past me beter. Zomaar wat plakken, knippen, een beetje schuiven en arrangeren... i love it! Ik vergiste me bij het schrijven van het briefje toch weer en schreeft eerst koninginnedag. Het overkomt anderen gelukkig ook. We vierden ook al heel erg lang koninginnedag natuurlijk.

De eerste collage is meestal niet de mooiste. Het is net of mijn vingers nog moeten wennen aan het materiaal. Het werkt beter als je er een paar achter elkaar maakt. Dan durf je vaak ook meer. Verder moet je, net als bij alle andere kunstvormen, gewoonweg vlieguren maken. Misschien helpt de quote je een beetje op weg. Ooit zijn zelfs de grootste kunstenaars ook als amateur begonnen. In tijden van wanhoop denk ik daar vaak aan. En als die quote niet werkt, kun je altijd nog kijken bedenken dat dat wat jij niet mooi vindt, door een ander misschien wel mooi gevonden kan worden. Toch?

Oh, haha, deze vond ik nog ergens onderin de kast. Geen idee wanneer ik hem maakte. Het is nogal een poos geleden want ik woonde nog in het andere huis. Het uitknippen van al die letters was het werk niet. Dat was eigenlijk zo gedaan. Maar daarna tussen al die uitgeknipte woorden de goede vinden viel om de drommel niet mee. Sommige woorden moest ik zelf maken want niet voorradig. De tekst: I wish everything was as easy as getting fat is mij op het lijf geschreven. Deze vondst was wel de aanleiding weer eens wat met letters te gaan doen. Wordt vervolgd dus...

Twee quotes op deze laatste collage. Welke spreekt jou het meest aan? Als je op de foto klikt kun je hem vergroten als je last hebt van kleine lettertjes. Maar dat wist je vast al toch? Zelf voel ik het meest voor de onderste. Het uit mijn comfortzone stappen heeft mij al vaak gebracht naar mooie nieuwe dingen. Je leert er heel veel van. Probeer maar eens!

De dorps-app #1...

Al vaker vertelde ik hier over het kleine dorp met zijn 660 inwoners. De helft autochtone fruitboeren en de rest van overal en nergens. Hadden we vroeger in onze vorige woonplaats een buurtapp waar we lid van waren, nu is de buurt ook meteen maar het dorp. Want ja, dat is wel zo makkelijk. Er komt van alles langs op die app en ik dacht dat het misschien wel eens leuk zou zijn daar wat aandacht aan te besteden. We gaan eens zien wat er zoal te bewonderen valt. Zo was er rond 15 april ineens de vraag of we een petitie tegen windmolens wilden tekenen. Het zou gaan om enorme windmolens in de provinciestad hier niet ver vandaan. Bij goed weer zouden wij ze hier in het dorp ook kunnen zien vanaf de dijk. Horizonvervuiling! Er kwamen veel reacties en er werd getekend. Niet veel later zei iemand ook nu al vanaf de dijk windmolens te kunnen zien. Een geheimzinnige boodschap maar al snel werd duidelijk waarom. Kijk maar hieronder. Iemand schilderde windmolens in een boom. Is het niet mooi? De foto's bij deze rubriek zijn gemaakt door degene die er melding van deed. Niet van mij dus. Waarvan akte! :-)

Op 25 april werd door een dorpsgenoot gevraagd om hout met gaten zodat ze daar glas in kan verwerken. Ze liet een voorbeeld zien van wat ze bedoelde en al na een paar minuten kwam er een antwoord met foto! Is dit goed? Zoek je zoiets? Ja, dat zocht ze. De afspraak werd gemaakt en het hout opgehaald. Ik ben benieuwd of het kunstwerk gelukt is. Ik zal er eens naar vragen.

Er wordt nogal eens verhuisd binnen het dorp en ook naar daarbuiten natuurlijk. Mensen veranderen hun interieur en zo komt het dat er nogal eens huisraad aangeboden wordt. Deze electrische sfeerhaard bijvoorbeeld. Gratis af te halen. Binnen 5(!)seconden was hij vergeven meldde de eigenaar. Jep, zo snel kan het gaan. Mooi hè?

Er is ook nogal eens wat kwijt en vooral kippen gaan aan de wandel. Zo ook deze dame. De foto is van ver genomen . Ze loopt in het midden van de foto. Die was ook gezellig op stap. Niet alleen is de eigenaar in een mum van tijd gevonden, ook allerlei wijze raad aangaande verdwenen kippen wordt gegeven en zorgen uitgesproken. Mevr 1 zegt: Mensen met kippen let op! Vannacht is een van onze drie Barnevelders (kippenras) verdwenen. De ren zat helemaal dicht met gaas, dus het kan geen vos geweest zijn. Reacties: Is het de bever misschien, zegt iemand dan? Er is net daarvoor een zwemmende bever gesignaleerd in de rivier. Nee, de bever is het niet. Die eet alleen planten zegt een ander. Dan is het er een op twee benen geweest, roept iemand anders.... Reactie daarop: een mevr zegt: jeetje, een kip koop je toch voor een paar euro. Waarom zou je hem jatten? Weer iemand anders meldt zich en zegt: Zouden er weer ratten zijn? Of een bunzing of hermelijn? Ook die komen hier voor. Dan meldt zich een ervaren kippenhouder die zegt: Wij hebben al 27 jaar kippen en er is er nog nooit een verdwenen. Soms komt er wel een extra kip aanvliegen in de zomer. Kortom.... het raadsel blijft voortduren. Maar nooit te beroerd om mee te denken meldt zich een nieuw idee. Iemand zegt: zou het een buizerd kunnen zijn? Vorig jaar heeft een buizerd een van onze kippen te grazen genomen. Ik heb hem op heterdaad betrapt. Hmm, ook nog een mogelijkheid. Zo gaat het nog een poos door. De berichten worden steeds lolliger. Ik besluit met het antwoord van de eigenaresse. Waar was de Barnevelder? Het bleek dat kip door een kleine opening achter in het leghok kon komen en daar haar ei kon leggen. Haar twee vriendinnen deden dat ook. Er lagen 19 eieren te wachten. Ze aten die dag cake! ;-) Of die daarna verdeeld werd onder de goede suggesties, dat vermeldt het verhaal niet.

Zaterdag 1 mei werd deze regenton aangeboden. In verband met een verhuizing voor 15 euro te koop! Dat is niet veel voor een mooie ton en 4 minuten later was er een nieuwe eigenaar gevonden. De mevrouw die de ton te koop aanbood heeft dezelfde voornaam als ik en daar is nogal eens verwarring over. Maar daarover later meer...

Zomaar een paar berichtjes. Als jullie het leuk vinden er meer te lezen en te zien, laat me dat maar weten, dan bewaar ik ze als ze langskomen. Dank voor je bezoek. Het was leuk je hier te zien. Tot de volgende keer maar weer.

Journal 8 t/m 17 april...

Hallo allemaal, leuk dat jullie hier weer komen lezen. Ik was even een paar dagen out of order. De reden vertel ik je later wel. Dat komt beter uit en dan is de eerste emotie ook meteen wat gezakt. Hetgeen mijn schrijven w.s. ten goede zal komen. Vandaag weer een paar pagina's uit mijn april journal. We gaan er even met grote stappen doorheen met jullie goedvinden. En vinden jullie het niet goed, dan doe ik het toch maar.

We pakken de draad weer op bij 8 april. Ik plakte een van de notitieblokjes die ik eerder maakte op de pagina. En in plaats van op de voorkant mijn verhaal van de dag te schrijven deed ik dat nu een keer op de achterkant. In het midden zie je een gebloemde kleinere pagina. Niet alle pagina's zijn even groot. Dat geeft een speels effect. Alles wat ik niet kwijt kon op de bloknote, schreef ik aan de binnenkant van de kleine bladzijde. Aan de rechterkant plakte ik eerst een taartkleedje op de ondergrond en daarop een cadeauenvelop van de Action. Taartkleedje lag hier al een tijdje op de tafel en de cadeauenvelop is nergens anders nodig nu we toch niet naar verjaardagen kunnen. Ik plakte op de kleine pagina nog een hortensia. Een beetje over de top maar toch wel een aardig resultaat bij elkaar.

Na een ietwat over de top pagina of pagina's moet ik misschien zeggen is er dan steeds weer een rustige pagina. Zo hou je een beetje balans. Bovendien moet ik er echt op letten dat de journals niet te dik worden. Ik plak er natuurlijk best aardig wat in en voor je het weet,afijn... Twee rustige pagina's dus. Aan de rechterkant maakte ik een leuk tabje van een cirkel die ik doormidden knipte en om de rand van de bladzijde plakte. Aan de linkerkant een kleine collage waar ik een van mijn vaders sigarenbandjes in verwerkte. 10 april overleed Prins Philip. De man van de koningin van Engeland. En over de 11e april schreef ik hier al eerder. Heftig allemaal. Maar we gaan moedig voorwaarts. Dat probeer ik in ieder geval.

Voor de linkerpagina (12 april) gebruikte ik ook een cadeauverpakking van de Action. Het is een doosje wat je moet vouwen en het loopt een beetje rond. Ik knipte er een stukje vanaf. Plakte er een van mijn clusters op die ook al eens eerder liet zien volgens mij en schreef het verhaal van de dag aan de binnenkant. Weer zie je een kleine pagina in het midden. Er stond een afbeelding van een mooie vrouw op, dus hoefde ik daar niks aan te doen. Volgens mij komt het uit een oude Flow magazine. Rechts een kleine collage van een stukje ruitjespapier dat ik om de rand van de pagina vouwde. Daarop wat restjes washi tape. Veel tape begint steeds slechter te plakken dus gaat het eerst langs de pritt stift om te blijven zitten. Andere rollen scheuren moeizaam af. Ik las dat je ze een paar seconden in de magnetron moet leggen om de lijm weer aan de gang te krijgen. Niet gelukt bij mijn tape. Dus maar snel opmaken allemaal.

14 april plakte ik wederom een Flow Magazine kaartje in mijn journal. Een kaartje van de gewone vlier. Ik heb flink wat vlierstruiken staan hier. Vorig jaar maakte ik er siroop van. Ik deed een poging zullen we maar zeggen. Dit jaar ga ik het nog eens proberen. Misschien was mijn recept gewoon niet goed. Dat kan natuurlijk ook. Op het kaartje, wat naar boven kan klappen, heb ik een envelop bevestigd. Daarin mijn verslag van de dag. De rechterkant is een herhaling van wat je eerder zag. Een tab aan het blad van een cirkel, randen om de pagina's gevouwen en een kleurplaat die nog gekleurd kan worden. Wie weet doe ik dat nog eens. Ik ging die dag op afspraak naar de Hema in de provinciestad hier verderop. We mochten weer even een beetje aan de gewone wereld wennen. Hoe bijzonder ik het vond, blijkt wel uit het feit dat ik het opgeschreven heb.

De laatste twee pagina's die ik aan jullie laat zien zijn van de data 16 en 17 april. Ik schreef al over die dag hier. Over de ooievaars, de roeiers in de rivier en het uitlopen van het groen. Over wat ik zaterdag 17 april deed, zal ik hier apart een keer vertellen en er foto's van laten zien. We kregen onverwacht visite van twee heren in een mooie oldtimer uit 1958. Een donkerblauwe Jaguar. De pagina's zijn eenvoudig met kleine collage's aan de rand.

Een jaar geleden #1...

Jullie hebben me al vaak hier horen zeggen dat de tijd zo snel voorbij gaat en zo en daar hoor ik meer mensen over. En toen ik laatst mijn agenda van vorig jaar tegenkwam dacht ik dat het misschien leuk zou zijn om daar eens wat met jullie doorheen te bladeren. Bewaren jullie je oude agenda's? En kijk je er nog wel eens in terug? Terwijl we zo wat bladeren in die van mij laat ik ondertussen wat collage's zien die ik ongeveer in diezelfde tijd maakte. Ze zijn voor jullie nieuw want gemaakt in een periode dat er hier niks te lezen viel.

Zullen we maar gewoon bij Januari 2020 beginnen? We hadden een leuke jaarwisseling met onze nieuwe buren. We keken naar het vuurwerk aan de overkant van de rivier en dronken een glas op het nieuwe jaar. Zij wensten ons veel woonplezier (we waren de maand daarvoor in het kleine dorp neergestreken) en wij knepen ons stiekem in de arm want zoveel vriendelijkheid waren we niet meer gewend van buren. De auto's gingen voor een beurt naar de garage en voor het eerst beschrijf ik hoe dat in zijn werk gaat en ook hoeveel tijd daarmee gepaard gaat. De kastenmaker komt naar ons huis om de kast in te meten voor het kantoor van de man. Een vriendelijke jongeman met goede ideeën. We zullen hem nog vaak ontmoeten in de tijd daarna. Alleen wisten we dat toen natuurlijk nog niet. We zetten de oude keuken om MP en er kwam een jonge marinier langs om hem te kopen. Hij bood de vraagprijs en kwam hem de week daarna ophalen. Hij demonteerde met zijn maat de oude keuken en nam hem mee. Later kreeg ik nog een foto van hem. Het zag er goed uit.

Mijn zusje kwam zomaar even langs om koffie te drinken. We wonen nu maar tien km bij elkaar vandaan en ik schrijf in mijn agenda dat ik me verheug op haar komst. De dag daarna ga ik naar mijn oude woonplaats naar de kapper en word ik bijgepraat over het laatste nieuws in mijn oude straatje. Haar ouders wonen daar. Ik eet lekker even een broodje, ga naar de opticien om mijn bril even bij te laten stellen en loop en passant nog een paar kringloopwinkels binnen. De aannemer komt aanpassingen doen voor de nieuwe keuken. De vloer moet open. Als hij klaar is komt de stukadoor. Hij draagt een Tshirt met de tekst: Glad en strak! We hebben geen keuken en besluiten spontaan een terrasje te pakken en meteen wat te eten. De trappenmaker komt de nieuwe trap inmeten.

Een van onze buren organiseert een aanschuiftafel. Wij kenden het fenomeen niet. Maar het is zo dat je betaalt 25 euro en gaat dan bij iemand thuis eten wat de pot schaft. Bij de prijs inbegrepen zijn twee glazen wijn. We zaten hutje mutje met 19 mensen in de keuken. Er was vrijwel geen ruimte om te bewegen en het was supergezellig! Wie had toen kunnen denken dat ik daar nu over zou schrijven. En wie had kunnen denken dat we dat toen normaal zouden vinden en nu bijna surrealistisch? Met zoveel mensen op een kluitje. De nieuwe keuken wordt gebracht en de dag daarna komen er twee monteurs, Dick en John, om hem te monteren. Ze beginnen in de bijkeuken. De schilder schildert nog snel de laatste muur en de aannemer past de plinten in de bijkeuken aan.

Alles past precies en soms zitten we wel met meer dan tien mensen om de tafel koffie te drinken. Echt, als ik lees hoe dat er toen aan toeging ben ik even stil. Wat zijn we al gewend aan het nieuwe normaal. En wat waren we twee weken geleden blij dat we weer samen ergens naartoe konden. Naar de kinderen, naar mijn vader. Wat is de wereld in rap tempo veranderd. Maar ook denk ik... wat was het druk met al die mannen. Maar ook zo fijn dat ze elkaar de ruimte gunden. En wat paste alles precies. Wat een jaar was het. Ik verzuchte laatst dat ik een beetje mannenmoe ben en nu ik zo teruglees weet ik ook weer waarom. Tot zover de eerste terugblik. Ik ben benieuwd of jullie wel eens teruglezen in je agenda? En of je er überhaupt een agenda op nahoudt? Laat het me horen. Vind ik leuk! En dan weet ik ook meteen of je weer kunt reageren hier op het blog. Of ik e.e.a. goed terug gezet heb :-)

Dieren #1...

Zolang ik me kan herinneren zijn er dieren in mijn leven geweest. Altijd en overal waren ze er. En ik ben er gek op. Dieren met veertjes spreken me minder aan dan dieren met vachtjes en van kikkers ben ik doodsbang maar verder ja, ik hou er van. Zo kom ik op mijn wandelingen ook nogal eens wat dieren tegen en ik besloot ze aan jullie voor te stellen. Wandelen jullie mee?

We beginnen bij de lammetjes en hun moeders. 4 april zag ik ze voor het eerst. Ze lopen in een weide met heel veel lekker sappig gras op de route naar de brievenbus. Ik zie ze dus eigenlijk elke dag. Het veld is aan het begin wat modderig en ze zien er niet altijd even schoon uit, maar dat maken ze goed aan gezelligheid. Het is een mooi stel en er wordt heel wat afgemekkerd en geblaat. Ik blijf er altijd even staan om een praatje met ze te maken. Als ze me zien komen, lopen ze al naar het hek. Ik geef ze geen eten. Dat laat ik aan de eigenaar over.

Nummer twee is de treurige pony die eigenlijk helemaal niet treurig is maar dat alleen doet omdat ze dan weet dat ik haar even over de neus kom aaien en een praatje met haar maak. Dat vindt ze heerlijk! We hebben het dan over al die toeristen die hier op het moment over de smalle dijk fietsen en soms zo lelijk doen. En over de motoren die er tussendoor slalommen. Of voetgangers zoals ik, die bijna van de weg gedrukt worden. We praten daar zo wat over en steeds vertelt ze me om dan maar vroeg in de ochtend of in de avond te gaan wandelen. Ze heeft gelijk. Ik moet beter naar haar luisteren!

Voor deze foto moet je denk ik even met je neus naar het beeldscherm gaan. Ik heb hem al wat vergroot, maar daar wordt de foto niet helderder van. Zie je hem zitten, de vogel in de boom? Kijk hem trots kijken. Hij heeft een mooi plekje gevonden en is bezig met het maken van een nest. Nu nog een leuk vrouwtje en zijn leven is compleet.

We gaan nog even terug naar de lammetjes. Ik weet niet of dit precies de lammetjes van de eerste foto zijn maar ze zijn zo ongeveer allemaal tegelijk geboren dus veel verschil in grootte is er niet. Zie je hoe ze al gegroeid zijn? Heel klein en pasgeboren zijn ze schattig, maar ik vind ze op zijn leukst als ze een beetje gaan puberen. Dan hebben ze van die wollige ruige jasjes aan. Die tijd breekt heel snel aan nu.

ALs laatste de reiger. Reigers doen me altijd denken aan mijn vorige woonplaats. Daar hadden we een huisreiger. Hij viste de hele sloot om ons huis leeg. Blij toe want het gekwaak van de kikkers ging me door merg en been. De reiger daar was een beetje een slome. Hij viste nog wel eens mis. De vogel hier op een dak van een van de huizen in het dorp is van een ander kaliber. Hij is nog jong denk ik en vist als een tierelier. Hoog en droog heeft hij een prima uitzicht en hij slaat toe als hij wat van zijn gading ziet. Dit waren zomaar wat diertjes die ik onderweg zie. Misschien moeten we er een soort van terugkerend verhaal van maken. Sommigen van hen zijn namelijk heel grappig! We zullen wel zien. Leuk dat je hier weer kwam lezen. Als je wilt, kun je een reactie achterlaten zodat ik weet wie je bent en misschien ook eens bij jou kan komen kijken. Niks moet hoor! Dagdag!

Journal 1 tm 7 april...

Volgens mij heb ik wel drie keer gekeken of het klopte. En dat deed het. Ik heb hier nog niet een keer geschreven over mijn april journal. Laat ik dan maar snel daarmee beginnen! Foei! En hoe begin je dan een nieuw journal/dagboek? Nou, met de omslag. Bij het zoeken naar mooi papier om een nieuw boekje te maken, stuitte ik op dit boekje. Het lag in een hoek een beetje achter een stapel papier. Het was al min of meer klaar en na wat versiering hier en daar, kon ik van start. Later ga ik het nog meer versieren maar alle franje aan de buitenkant maakt het lastiger om te schrijven, dus dat laat ik even.

Donderdag 1 april was een dag zoals vele en toch weer niet precies. Elke dag brengt hier nieuwe dingen, ook al zijn ze nog zo klein. Er was die dag in het land veel te doen over kamerlid Pieter Omtzigt. Functie elders werd een begrip. En vandaag de dag zijn daarvan nog de gevolgen zichtbaar. Het was een fijne warme dag met 14 graden. Prima om in de tuin te werken en dat deed ik dan ook. Ik zocht onder andere bloemenzaad uit voor de border die we gemaakt hebben.

2 april was het Goede Vrijdag. Dat vind ik altijd zo'n bijzondere dag. Gewoon en toch weer niet. Die dag mocht ik op afspraak weer naar de kringloopwinkel. Dit keer mocht ik zelfs 45 minuten blijven. Wat een luxe. Ik vond twee glazen cakeschaaltjes en een boterstolpje voor mijn dochter. Ook kocht ik een zak dino's om mee te spelen. Het nieuws werd gedomineerd door de vraag of Mark Rutte wel aan kan blijven. Hij overleefde een motie van wantrouwen en beloofde zijn leven te gaan beteren. Nog steeds is er niet echt begonnen met het serieus vormen van een nieuwe regering. We zijn inmiddels ruim een maand verder. 3 april was een zaterdag en de dag voor Pasen. Ik ruimde wat op, maakte wat schoon en deed de boodschappen. Dat was het wel zo ongeveer in grote lijnen.

Eerste Paasdag was een fijne rustige dag ZONDER visite. We zijn visitemoe. Sinds we hier wonen is het steevast prijs omdat we een ruim huis en ruime tuin hebben kunnen we makkelijk afstand houden maar zijn we eigenlijk altijd bezig met het serveren van koffie en eten. Dat komt natuurlijk ook omdat er nergens nog terrassen open zijn en de mensen zo ongeveer ook niet meer weten wat ze met hun tijd moeten doen. Ik ben benieuwd hoe dat straks zal zijn als alles weer 'normaal' is. Zo was het een fijne rustige dag, zoals ik hierboven al zei. Een dag om alle tijdschriften in huis te verzamelen, te lezen en daarna uit te knippen om er later collages van te maken. Zo'n dag was het! We genoten er van tot en met. Tweede Paasdag deden we het ook weer rustig aan. Krantje, wat uitgebreider lunchen, de batterij weer opladen. Het weer was bizar. Zon, harde wind, diverse sneeuwbuien, regen en ook nog hagel. Four seasons in one day!

Dinsdag 6 april. Qua weer was het een rare dag. Ik ging een brief posten. Zoals ik al eerder vertelde staat de brievenbus aan het begin van het dorp. Op de heenweg liep ik met de wind in de rug in de zon te genieten, op de terugweg liep ik tegen de wind in en kwam in tercht in een enorme sneeuwbui! Ze komen zo plotseling, die buien. Door de harde wind zijn ze er sneller dan je kan vermoeden. We kregen die dag een gezellig potje met hyacinten van de dorpsraad. Een cadeau om de coronatijd door te komen. Eigenlijk hadden we het zaterdag al moeten krijgen maar ze waren ons (en onze beide buren) vergeten. Gelukkig waren er nog wat plantjes over. We aten voor het eerst dit jaar, asperges. Jummie wat waren die lekker. Woensdag 7 april kwamen de gordijnenmannen weer. Met de aangepaste gordijnen uit ons vorige huis. Met een gerepareerd rolgordijn voor boven. En met schoevendraaiers voor het aanpassen van de nieuwe shutters. Die konden dus niet open aan de kant van de tuindeuren. Alles is aangepast en opruimd en daarmee is een van de laatste grote klussen in het huis nu ook tot een einde gekomen. Nog steeds harde wind en regen. Meer weer wat past bij de herfst. Ook nog een grappig klein nieuwtje... ik schreef een balpen leeg. Dat gebeurde vroeger aan de lopende band. Toen schreven we ook veel meer. Maar tegenwoordig doen we zoveel digitaal dat het minder voorkomt. Maar nu wel. En ook nog wel een mooie roze! Waarvan akte! Zo, de kop is er af. April is ook hier op het blog begonnen, haha. Leuk dat je hier weer kwam lezen! Je bent altijd welkom om terug te komen. Tot dan!