Gaan jullie weer mee wandelen?...

Wat leuk dat jullie weer gezellig mee gaan wandelen. Met elkaar is het gezelliger dan alleen toch? We gaan wel even terug in de tijd want ik vond nog een paar foto's die ik met jullie wil delen. Allereerst de foto hieronder. Dit huis zouden jullie al eens eerder gezien kunnen hebben want het was namelijk regelmatig op televisie een paar maanden geleden. In de vooravond op maandag tot en met donderdag is er op televisie op NPO2 een programma dat heet Typisch...

En achter typisch komt dan een plaatsnaam of een naam van een streek. Op dit moment zijn er afleveringen van typisch Emmen als ik het goed weet. Een paar maanden geleden streek het programma neer in de Betuwe en keken we van de avonturen van Boudewijn en zijn moeder. Boudewijn knapt oude eendjes op. Deux Cheveaux heten ze officieel. Ze staan allemaal in de tuin uitgestald en werden voor het opknappen van start gaat ook gebruikt als legplaats voor de kippen van de moeder van Boudewijn. Ook waren er wat opnames van het Flipje museum hier in de buurt. Erg leuk om daar eens naartoe te gaan. Iedere keer als ik er langsloop moet ik even grinniken om de scene met die kippen in de lichtgroene auto. Ik zeg wel iedere keer, maar het is nogal een eind lopen dus eigenlijk rijd ik er vaker langs met de auto. Maar toch...

Om aan te geven hoe snel de tijd verstrijkt, wil ik deze foto van de eerste sneeuwvlokjes met jullie delen. Op zich natuurlijk helemaal geen bijzondere foto maar voor mijn gevoel maakte ik hem gisteren. Echt! Dit waren de eersten en nog heel veel van die schatjes zag ik bloeien daarna en ze waren allemaal even mooi.

Ach ja, en dan het afgemaaide mais. Ik liep er langs en het licht scheen er zo mooi op. Het leek wel goud. Ik moest aan het sprookje van Vrouw Holle denken. Dat meisje kon ook van stro goud spinnen toch? Je kunt er in zien wat je wilt maar werd er op dat moment door getroffen. Dat heb je soms hè?

En dan kom je een boom tegen. Een boom die je wel vaker zeg. En die elke keer weer dat je er langs loopt een beetje anders is. Soms wat bruiner of wat grijzer zelfs. Soms ligt er sneeuw op de takken en dan weer vallen er bladeren vanaf. En elke keer dat je hem ziet, is hij mooi zoals hij is. Dat is het fijne van de natuur. Je bent gewoon wie je bent en dat is goed genoeg. Kunnen wij mensen nog van leren.

Nu keek ik omhoog en zag ik dat de vogels zich alweer klaarmaakten om nesten te gaan bouwen in de takken. Nu nog onbeschermd en kaal maar tegen de tijd dat er een partner gevonden is en er eieren in het nestje komen, dan zitten ze lekker beschut tussen de bladeren.

We wandelen verder en komen nu langs de dames kip. En de boze haan die zijn dames beschermt. De eerste keer dat ik er langswandelde voelde hij mij als een bedreiging en maakte hij zich heel druk. Inmiddels weet hij dat hij van mij niks te vrezen heeft en pikt hij vrolijk verder in de grond. Op zoek naar lekkere pieren. Laatst, toen mijn bril kapot was en ik zonder bril buiten wandelde, maakte ik nog wat grappigs met ze mee. Ik zag uit de verte wat kleins wits tussen de kippen en dacht in eerste instantie dat er kuikentjes waren. Bleken het boterhammen te zijn. Ik moest er zelf om lachen.

Nog even maken we een wandeling. Wat later op de dag. We kijken dit keer niet naar beneden maar weer even omhoog. Wat was de lucht mooi. Spectaculair! En altijd als ik de zonsondergang zie, denk ik even aan de plaats waar ik woonde. Daar zakte de zon in de zee. Daar ging de zon onder. Daar woonde ik....

Ik vond het echt leuk dat jullie weer gezellig meewandelden. Zullen we dat nog eens doen? Misschien weer een wandeling langs de rivier? Oh, we zien wel. Er is hier zoveel moois :-) Tot dan! Dagdag!