Glue book #14 tm 27...

Zullen we weer eens een paar pagina's uit mijn glue book doorbladeren? We beginnen bij 15 maart j.l.

Uitgangspunt voor de collage aan de linkerkant was de quote die ik ooit uit een tijdschrift knipte. Ik heb hier op mijn werktafel een bakje met uitgeknipte quotes, woorden uit de krant of uit tijdschriften. Eigenlijk is het een bonte verzameling van allerlei interessants. Ik deed er nooit zoveel mee, tot ik begon te werken in dit schrift. Nu probeer ik op elke bladzijde wat te laten zien. Ik maak dus eerst de collage en dan zoek ik er een tekst bij. Dit keer was dat dus andersom. Hoe is het spreekwoord ook al weer? Uitzonderingen bevestigen de regel? De tekst: If people sat outside and looked at the stars each night, I'll bet they'd live al lot differently. Ik weet helaas niet wie dit gezegd heeft maar ik heb het wel al een paar keer geprobeerd. Bij de rechterpagina werd ik vooral geinspireerd door de plaatjes van hechte families. Zo lijken ze in ieder geval. Of het echt zo is weet natuurlijk niemand. Zelf kom ik ook uit een warme hechte familie. Iets waar ik elke dag weer dankbaar voor ben.

Deze groene pagina's zijn echt reflecties van de tijd waarin we nu leven. Dingen die voorheen zo belangrijk leken voor veel mensen zijn nu heel anders geworden. We ontdekken ons eigen land. Onze eigen omgeving en ervaren de luxe van echte beleving. Zo spreek ik tijdens mijn wandelingen vaak met mensen die aangeven dat ook zo te voelen. We lopen dan even een stukje met elkaar op en gaan dan verder met onze eigen route. De rechterpagina is wat we elkaar nu wat vaker wensen. Liefde voor elkaar, hoop op betere vooruitzichten en moed om het vol te houden. Frisse buitenlucht en het zijn in de natuur helpen daarbij. Vandaar de groene pagina's.

Beleving van Tijd is ook zo'n veranderd begrip. We beleven tijd nu anders dan voorheen. Waar er eerder vaak geen tijd was voor dingen, is die er nu ineens wel. We werken thuis. We delen onze tijd anders in. Het maakt allemaal niet zo veel meer uit. Veel mensen ervaren dat als een opluchting. Ik ook trouwens. Hier in Nederland valt niet echt veel te hiken maar we wandelen wel veel meer en dat is echt fijn. Een kleurrijke pagina maar soms voelt het goed om zo'n pagina te maken. De kleurencombinatie was wat spannend maar uiteindelijk was het een leuke uitdaging die redelijk goed uitpakte.

De volgende pagina's zijn weer in een hele andere sfeer. Blauw. Veilig blauw. Dat is altijd goed. Ik vond de spreuk van Jules Deelder zo mooi.... Hij zei: Aan welke kant ziet mijn hoofd er het beste uit? Aan de binnenkant. En toen dacht ik tijdens het plakken en knippen: Je zou toch maar in de binnenkant van mensen hun hoofd kunnen kijken. Je zult versteld staan wat je daar aan zou treffen denk je niet? Als je soms ziet hoe het er in mijn hoofd uitziet van binnen.... oei! Daarom op de andere pagina... it's not what you look at that matters, it's what you see ~ Henry David Thoreau.

Bij het maken van deze pagina's werd ik al wat somberder. Daarom ook die treurige kleuren. Bgin april maakte ik de pagina's. Ik moet denken aan wat ik hier eerder schreef. Over mijn verdriet om de liefste vriend en hoe ik de jaren daarna functioneerde. De uitspraak van Adelheid Roosen verwoord goed wat ik bedoel. Quote: als twee mensen met elkaar praten zijn er eigenlijk vier personen bij het gesprek aanwezig. Jij, ik, de persoon die ik van jou maak en de persoon die jij van mij maakt. Mooi hè? Het is wel zo. Mooi om daar tijdens een wandeling over na te denken.

Alles is een inspiratiebron, ik zie overal schoonheid in. You are berry special, dream. Allemaal woorden die bij die liefste hartenvriend hoorden. Alleen be humble was aan hem niet besteed. Hij was zeer zeer aanwezig. Ach, na al die jaren zijn er nog zoveel herinneringen. Pfft. Maar de meesten zijn mooi hoor! No worries! :-)

Ik eindig met een supervrolijke pagina. Met aan de ene kant levensgroot: And life will be awsome. En dat gaat het weer worden aan het eind van de Covid-19 periode. Aan de andere kant de pagina met de woorden van Anne Frank. Ik vind ze zo mooi dat ik ze hier een ereplekje kregen. Ondanks alles geloof ik in de innerlijke goedheid van de mens. Zo mooi. Laten we daar aan denken als we lelijke dingen zien of horen. Laten we vooruitkijken naar betere tijden. Laten we blijven geloven in de goedheid van de mensen. Tot zover de bladzijden uit mijn glue book. Ik hoop dat jullie ze leuk vonden. En misschien ook zelf aan de slag gaan. Het is echt fijn om de dag te eindigen op deze manier. Tot de volgende keer. Dagdag! :-))