We nemen afscheid...

Vandaag nemen we afscheid van het wandelen langs de rivier. Het was een leuke serie om te maken en ik vind het fijn dat jullie gezellig meewandelden maar nu heb ik eerlijk gezegd wel genoeg trappen en hekjes laten zien. Toch? Nog een laatste serie van tien stuks en dan staan ze allemaal online. Meer trappen zijn er niet in dit kleine dorp aan de rivier. Onvoorstelbaar dat het er nog zoveel zijn bedacht ik me gisteren. Het is echt een dorp van niks. Maar goed, we gaan nog even kijken. Loop je mee?

We beginnen weer met een degelijke trap. Met een deugdelijke leuning. Daar zou ik wel durven afdalen. Beneden aan het water is het niet veel soeps. Maar ach, wat maakt dat uit. Op gras kun je heel goed zitten.

De buurman heeft een soortgelijke trap maar een met een aanloopje zoals ze dat hier noemen. De leuning is ook een beetje minder betrouwbaar. Zo ziet hij er uit. Ik heb er niet aan gevoeld en het zou best eens mee kunnen vallen. Het is allemaal maar mijn intepretatie van de situatie zoals ik al eerder zei. Neem het niet al te serieus hoor. Ik bedenk me net hoe grappig het zou zijn om over een jaar of wat nog eens langs al die trappen te gaan, te lezen wat ik er nu over schrijf en dan te kijken hoe het werkelijk is. Laten we hopen dat de lock down dan toch voorbij is en we weer mogen ontmoeten wie we willen? Dus ook mijn dorpsgenoten?

Nou ja zeg! Deze drie buren hebben vast met elkaar samengewerkt. Weer zo'n trap. De leuning is anders en er is een mooi vlonder om op te zitten. Een bootje kan er zeker aangelegd worden en als je naast elkaar gaat zitten past het precies. Boven nog een paar flagstones als opstap. Wat wil een mens nog meer.

Waarschijnlijk was er nog wat over van de buren want het midden van deze trap is van hetzelfde materiaal. Alleen geen leuning en de zijkanten zijn gemaakt van hout. Je moet alleen niet met een vaartje de trap af willen want geen idee waar je dan eindigt. Wat zou er onder het blauwe dekzeil liggen? Zijn jullie ook benieuwd? De springplank is leuk! Bommetje in de rivier. Je kunt er via het trapje weer uit. Wil je gaan varen, dan moet je wel eerst even het regenwater uit de boot halen anders krijg je natte voeten. Ik zie nu pas de reflectie van de boom in het water. Wat een leuk extraatje!

Nog een paar trappen te gaan. Waaronder deze. Ook hier wordt gezwommen. Zie je het trapje in het water? Hier is nog wat onderhoud nodig. De trap naar beneden is nog maar net te zien. Ik verbaas me er nog steeds over hoe hoog het water stond toen ik de foto's nam. Zie je de boom links op het vlonder van de buren? Een soort van bonsai-snoei?

Hier zou ik wel even aan willen schuiven. Degelijke trap en leuning Onderaan wacht de tafel met wat bankjes. Ik zie een parasolstandaard om wat uit de zon te blijven. Een leuke lantaarn voor in de avond. Ja, dit lijkt me wel wat, haha.

Ook hier is nog wat werk aan de winkel. Trap is bijna overwoekerd. Leuning heeft een verfje nodig. Het vlonder is minimaal maar het bankje ziet er gezellig uit. Wat ik helemaal geweldig vind is de trap aan het water. Zien jullie het? Er staat een gewone keukentrap in. Ik reken het goed! Leuk hè? Als ik zulke dingen zie, word ik daar heel blij van.

Ook hier wordt gezwommen of misschien met de boot aangelegd. Leuk dat die bomen zo in de dijk groeien. Er zwommen net wat ganzen voorbij. Je kunt de sporen nog zien in het water als je goed kijkt.

Ja, die wilgebomen. Ik hou daar toch zo van. Hier ook weer zo'n mooierd. Alleen niet te hard van deze trap afrennen anders bots je er zo tegenaan.

En ja, dan zijn we nu echt aan het eind van deze trappen langs de rivier wandeling gekomen. Dit vind ik een van de leukste afdalingen. Trap niks bijzonders. De leuningen ook niet. Maar het schuurtje is zo gezellig met dat mos op het dak. De eigenaar ging net naar binnen. Je kunt nog een heeeeeel klein stukje van zijn blauwe trui zien. Hij is een meneer waar ik regelmatig een praatje mee maak. Het is een type om het maar zo te beschrijven. Zijn vrouw ook trouwens. Ik vind ze geweldig. De verhalen gaan dat ze ooit hun nieuwjaarsreceptie in mei hielden. Dat de kerstbomen maanden na kerst nog gewoon opgetuigd in de huis staan omdat ze dat gewoon leuk vinden. En zo zijn er nog meer verhalen. Want verhalen worden in dorpen als deze veelvuldig verteld. Op mooie zomeravonden. Als je elkaar tegenkomt op straat. Er wordt gegroet als je langsloopt. Er wordt een hand opgestoken als je elkaar passeert met de auto. Dus niet een middelvinger maar een hele hand. Met glimlach. Goed, genoeg voor nu. Ik ga aan het werk. Er ligt nog een grote opdracht te wachten. Die gaat vanavond op de bus. Die ene brievenbus aan het eind van het dorp. Tot de volgende keer!