Gluebook...

Hoi, daar ben ik weer! Het is hier op het blog een beetje hollen of stilstaan. Het lijkt mijn echte leven wel. Er is zoveel te vertellen en te delen dat ik maar snel begin. Zo ontdekte ik dat ik jullie nooit verteld heb over mijn gluebook. Terwijl ik daar juist zoveel plezier aan beleef. Het gluebook is voor mij een soort uitlaatklep. Aan het eind van de dag knip ik wat plaatjes en plak ze in een boek. Dat is het eigenlijk. Heerlijk relaxed om te doen. Ik heb dan net daarvoor mijn verslag van de dag in mijn journal geschreven en eindig dan hiermee. Oké, laten we maar snel van start gaan. Voor de lunch wil ik dit blog geschreven hebben.

Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik precies voor het eerst hoorde van de term gluebook. Het zal ergens eind vorig jaar geweest zijn. Het trok me aan maar ik ging nog niet meteen aan de slag. Bij mij moeten zulke dingen altijd even wennen in mijn hoofd. Ik maakte al collages op A6 formaat. Mijn journals zijn A5 formaat en mijn pretty papers, de collages die ik maak voor mijn journals zijn op A4 landscape. Portrait op A4 vond ik een beetje imponerend. Maar zo halverwege februari sprong ik in het diepe. Ik pakte een schrift van de plank. In dit geval een van de vele bijlages van het tijdschrift Flow. Ik krijg ze altijd van iedereen omdat ze niet weten wat ze er mee moeten. Dat is in mijn geval ook zo maar er komt altijd een bestemming voor. Zo ook deze keer. Het schrift was gevonden en het avontuur kon beginnen.

En zo als altijd begon ik met een proefje. Om er even in te komen. Nou, dat zag er niet uit kan ik eerlijk bekennen. Het ging alle kanten uit en er zat geen samenhang in. Dat ging in de prullenbak. Net als proefje 2,3 en vier. Tot ik bedacht dat het misschien rust en orde zou geven als ik in 1 kleurgroep zou werken. En ja hoor, dat was voor mij de oplossing. Ik maakte de eerste pagina. Laughter is the sun that drives winter from the human face~ Victor Hugo. Een mooie quote van een kalender lang geleden. De beer doet me denken aan de beer die ik ooit had. Het ijsje aan het verlangen naar de zomer en de veer naar vervlogen tijden. Toen men nog schreef met een ganzenveer. Op 19 februari de sterfdag van mijn moeder (alweer vijf jaar geleden) maakte ik deze pagina.

De tweede pagina deed me ook denken aan mijn moeder. Zij was zo'n andere vrouw als ik. We leken totaal niet op elkaar. Mijn moeder was van orde, netheid en regels. Die zou haar tijd nooit besteed hebben aan fritsefrats als dit. Zo noemde ze dit soort werk. Zij zou een mooie jurk genaaid hebben. Of de bloemen nog eens mooi in de vaas gezet hebben. Of een bezoek gebracht hebben aan iemand die dat nodig had. Ik denk vaak aan haar deze tijden. Ze zou het vreselijk gevonden hebbben om niet bij mensen op bezoek te kunnen of bezoek te ontvangen.

Home is where the heart is heb ik op de volgende pagina geplakt. Voor mij gaat dat zeker op. Mijn hart bleef na de vorige verhuizing achter in de Betuwe en nu we hier na zoveel jaren weer terug zijn, klopt het weer allemaal. En voel ik me gelukkig en vooral rustig (happines) Een oud plaatje onderaan de pagina uit de tijd dat we nog pieken en riksen hadden. Dat lijkt allemaal alweer zo lang geleden.

Vriendelijkheid is een woord wat ik hier in het dorp vaak tegenkom. Na de toch onpersoonlijke randstad is de Betuwe een zoveel vriendelijker streek. De mensen groeten elkaar hier allemaal. Maken een praatje (op afstand) en helpen elkaar waar nodig. We wisten ongeveer wat we konden verwachten toen we hier gingen wonen maar het was nog fijner. Daarom op deze bladzijden de woorden vriendelijkheid en verwachten.

Op de volgende pagina plakte ik de woorden create your own Happiness. Want dat is wat we toch eigenlijk altijd moeten doen hè? Niet alleen in deze lastige tijden maar overal. Probeer het een beetje leuk te maken voor jezelf. Dus zet ik af en toe eens een leuk beeldje op de piano. Of zoek ik een paar vaasje en zet die bij elkaar. Met of zonder bloemen (en zo lijk ik toch een beetje op mijn moeder bedenk ik me nu). Ik bewonder een langsvliegende vlinder en wacht op stilte na alweer een heftige storm. Soms letterlijk maar meestal figuurlijk.

En maak ik voor mijn winkeltje in de garage dingen waar ik blij van word en anderen misschien ook. De winkel is al vanaf 16 december vorig jaar dicht. Maar gelukkig heb ik veel vaste klanten die me trouw blijven. En voor de rest is er Marktplaats waar ik wonderwel redelijk verkoop. Zo blijft mijn schoorsteen toch een beetje roken en is er in ieder geval geld voor een kop koffie op zijn tijd ;-)

De laatste pagina die ik jullie laat zien is een vredige. Vandaar het woord: Peaceful. Zo voelde ik me die dag. Dat heb je soms. Dagen dat alles klopt en in elkaar past. Dagen waarop je een pagina maakt in je gluebook en ondertussen denkt: ja, het was een fijne dag vandaag. Je plakt, knipt en slaat het gluebook dicht om je daarna klaar te maken voor de nacht. Je leest nog wat in je boek en knipt dan het licht op je nachtkastje uit. Vervolgens slaap je een droomloze slaap. Ik hoop dat jullie dit nieuwe item leuk vinden. Zelf beleef ik er veel plezier aan en zal ook zeker regelmatig hier een inkijkje geven in mijn gluebook/plakboek. Dank voor jullie bezoek hier en tot het volgend blogje. Dagdag!