Karrie en de boodschappen

Gisteren vertelde ik over de aardige mensen op Marktplaats. En hoe aangenaam verrast ik daardoor was. Eigenlijk best raar als je opkijkt van vriendelijkheid. En toch, als je je er een beetje voor openstelt dan zijn er nog best veel lieve mensen om je heen. Als je niet goed uit de voeten kunt, zoals ik op dit moment, dan ga je de dingen heel anders zien. Wordt gewoon ineens 'gedoe' en dan is vriendelijkheid zo fijn.

Ik neem het voorbeeld van vandaag. Al een poosje stond het op mijn lijstje om naar de Hema te gaan.  Even op de fiets springen en na twee minuten fietsen voor de deur staan is er niet meer bij. Fietsen is lastig. Daarom de auto (en daar heb ik me toch een hekel aan) Bij onze H kun je aan de achterkant parkeren. Maar dan komt het.... je kunt ook aan de achterkant naar binnen maar daar zijn trapjes. En met Karrie de rollator de trapjes af als je al zo wankel bent is geen optie.

Omlopen naar de voorkant van het gebouw ook niet. Dat is veel te ver op dit moment. Bovendien is er een boven en beneden afdeling en ik moest precies boven zijn. Normaliter 'ren' ik de trap op en ben ik in een oogwenk boven. Nu dus niet. Maar gelukkig is er een lift. Maar die is wel achter in de winkel en dat is te ver lopen. Hema in het dorp is dus geen optie.

In het dorp hiernaast is ook een vestiging. Maar de rechtstreekse weg daarheen is tijdelijk afgesloten en we moeten nu omrijden. De reistijd is verdrievoudigd. In het dorp hier verderop kan ik voor de deur parkeren. Als er plaats is. En die was er dus niet. Dus reed ik een rondje en wachtte af. Na tien minuten kwam er een plaatsje vrij. Ik parkeerde, haalde Karrie uit de te kleine kofferbak en liep de Hema in. Dat wat ik nodig had was achterin te vinden. Op weg daar naartoe liep ik gelijk op met een oude baas. Ik kon hem niet inhalen, hij mij niet en we waren min op meer tot elkaar veroordeeld. Het leverde een grappige situatie op. Wedstrijdje doen, zei hij? We hebben er maar om gelachen :-)

Zittend op het zitgedeelte van Karrie deed ik aan kijk en vergelijk bij de spullen die ik nodig had. Dat ging best goed. Bij de kassa was het weer mis. Ik moest lang wachten en had meer gekocht dan ik in eerste instantie wilde. Of eigenlijk waren de dingen groter dan ik bedacht had. Ik kon dus niet zitten in de rij en oh, wat was ik blij dat ik aan de beurt was. Geen tasjes meer maar daar was ik op voorbereid maar niet op wat er allemaal bij kwam kijken.

De grond loopt daar een beetje schuin en de rollator reed half weg. Ik was alvast aan het inpakken en daarna meteen pinnen maar dat ging wat onhandig omdat ik snel mijn evenwicht verlies. De meneer achter me stond te zuchten om mijn gedoe en bovendien erg dicht bij me. Dat maakte dat ik me onbehaaglijk voelde. Maar toen was daar ineens een lief mens achter de meneer die zei: zal ik de tas openhouden, dan kun jij het er in doen? En en passant ook nog even met haar ene voet de rollator tegenhield. Ach jongens, dan kun je ineens zo blij zijn met een beetje vriendelijkheid. En echt, dat is er veel meer dan je denkt.

Of de mevrouw van de slager die gisteren meeliep naar de auto. Ik zet de tas wel even in de auto voor je. Geef je autosleutels maar en loop op je eigen tempo. Of de buurman die gelijk met mij hier in de straat parkeerde en zijn auto net een stukje verder zette zodat ik Karrie wat makkelijker uit de auto kan halen. Mensen die je even voor laten gaan bij het oversteken. Een klein gebaar. Ik maakte het zelf zo vaak. het kost zo weinig moeite toch? En nu pas zie ik wat een wereld van verschil het kan maken.

Naar het zich laat aanzien zal het bij mij een tijdelijk gebeuren zijn. Na de operatie is er 85% kans op een pijnvrij voortbestaan. Dat ik daar naar uitkijk behoeft geen nadere toelichting. Maar oh, stel je voor dat het voor altijd zou zijn. Ik zei net tijdens de lunch tegen de man.... zo voelt het dus als je oud bent. Zoiets. En nu snap ik dat er zoveel mensen met een rollator lopen. Of met een scootmobiel rijden. Je wilt gewoon naar buiten en onder de mensen zijn. Maar die gangpaden bij de Hema in het dorp hier verderop zouden eigenlijk net iets breder mogen zijn. Het ging maar net goed :-))))