knikkeren...

Ik was laatst in een kringloopwinkel. Zo'n echte, waar nog wat te snuffelen en ontdekken valt. Hier in Westland, waar ik nu woon, zijn de kringloopwinkels keurig netjes en alles staat gesorteerd op kleur en soort. Bijna mooier dan in sommige winkels waar je nieuwe spullen kunt kopen. Er is zelfs een kringloop waar je bij de ingang bijna al kan zien of er iets van je gading bij zit zo overzichtelijk en praktisch is die ingedeeld.

Een grote groep vrijwilligers zorgt dat alles piekfijn in orde is. En denk maar niet dat je na een bezoek aan deze kringloopwinkels je handen wilt wassen hoor. Welnee, zeker niet. Alles is netjes schoon. En een omzet dat ze halen elke dag! Ik sta er versteld van. Steeds zie ik een overzicht in de plaatselijke krant met alweer grote cheques voor allerlei goede doelen. Hulde voor de vrijwilligers want er wordt heel hard voor gewerkt.

Er is iets wat me wel opvalt de laatste tijd. Een nieuw fenomeen om het maar zo te noemen. In Westland is er nu in elk dorp een kringloopwinkel. Dat is mooi. Dat is fijn. Want er worden veel goede doelen mee geholpen. Maar wat me nu opvalt is dat sommigen geen speelgoed, puzzels en spellen meer willen hebben. Waar je vroeger al je spulletjes (mits goed en in orde) daar kon brengen, worden nu sommige dingen geweigerd. Zo ook hier bij de kringloop in mijn dorp. Daar kon je zo lekker rommelen tussen de speelgoedjes. Of bij de puzzels en spellen. Ik heb daar echt leuke ontdekkingen gedaan maar dat kan nu niet meer helaas. Geen speelgoed meer.

Het was altijd wel een rommelig hoekje, daar bij het speelgoed, dat wel. Misschien dat de vrijwilligers er een beetje klaar mee waren om het op te ruimen. Dat zou ik me goed voor kunnen stellen. In plaats van speelgoed, staan daar nu de boeken en die krijgen nu veel meer ruimte. Je hoeft niet meer in het smalle padje te kijken of je iets moois kunt ontdekken. Alles staat nu gesorteerd en ziet er veel overzichtelijker uit. Hoe zei Johan Cruijff dat ook altijd? Elk nadeel hep se foordeel of zoiets? :-) Geen speelgoed maar wel veel meer en mooier uitgestalde boeken.

Het moge duidelijk zijn dat ik de knikkers die jullie op de foto zien, niet vond in de schone winkels hier in de buurt en ook niet in de kringloop bij mij in het dorp. Ik vond ze 'onderweg' naar mijn vader. Ik probeer daar elke week naartoe te gaan en neem dan steeds een andere route. Het is zó fijn om door de polder van mijn jeugd te rijden. Ik verheug me er steeds weer op. En in een van de dorpen daar, in de plaatselijke kringloop, vond ik deze knikkers.

Voor 50 cent mochten ze mee naar huis. Samen met nog wat leuke andere boeken en rommeltjes. In eerste instantie dacht ik dat het gewone knikkers waren maar dan in leuke kleurtjes, maar toen ik ze uitpakte bleken er magneetjes in te zitten. Is dat niet leuk? Ze zijn uit de jaren tachtig denk ik en het is echt zo grappig om er mee te spelen.

Op te foto's lijken het net snoepjes vind je niet? Of armbandjes. Het zouden kralen kunnen zijn. Oh, wat hou ik hier toch van. Zomaar spelen met je handen en ondertussen je hersens laten werken. Nadenken over wat gaat komen. De grote veranderingen. De gevolgen die daar weer aan vast zitten. Zodra er meer dingen duidelijk zijn ga ik er jullie hier over vertellen.

Ik hoor de klok van de toren van de kerk op het plein in het dorp 11 uur slaan. Ja, de ramen staan weer open en dan kan ik hem horen. Tijd voor een tweede kop koffie en daarna wat boodschappen. Ik wens jullie allemaal een fijne dag en eh.... vergeet niet te spelen ;-) Dagdag!