Bij de tijd...

Vandaag ben ik dankbaar dat het me gelukt is alle blogjes te schrijven. En hoe fijn is het dat ik op 22 juli kan schrijven over 22 juli? Ik vind bloggen nog steeds heel leuk om te doen. Na al die jaren van stoppen en weer doorgaan heb ik nu, denk ik toch wel, echt mijn 'draai' gevonden. Ik ben niet meer heel gevoelig voor negativiteit en blij met elke reactie die ik krijg. Hier, in het echt of via e-mail. 

Ik ben dankbaar voor mijn mooie oude stevige huis. Ik mopper er wel eens op. Als het weer niet warm te krijgen is bijvoorbeeld. Maar als ik zoals gisteren aan kom rijden als ik weggeweest ben dan is het echt thuiskomen. Heb ik wel eens verteld dat ik het huis ooit kocht om de voordeur? Vast wel. Het is oud en er is altijd wel iets kapot of mis mee, maar ik zou het nog niet graag in willen ruilen voor een nieuw huis.

Ik ben vandaag dankbaar voor het feit dat mijn knieën het misschien niet zo goed doen (en de rest eigenlijk ook niet zo) maar ik ga er niet dood aan. Straks is er een dokter die me wil repareren, is er een goed ziekenhuis waar dat gaat gebeuren. Met lieve zusters en goede zorg. Er zal bezoek komen en misschien sturen mensen me wel een mooie kaart. Ik leef in een land waar dit mogelijk is. Waar ik de kans krijg op een leven van veel meer kwaliteit. Dat is echt niet zo vanzelfsprekend.

Ik ben dankbaar voor mijn man, mijn gezin, de rest van de familie. Mijn schoonfamilie. Voor de vrienden en vriendinnen, kennissen, buren (dichtbij en ver weg) Er zijn er flink wat weggevallen maar er zijn er nog veel overgebleven. Ze voelen als een warm bad. Er komen nog steeds nieuwe lieve en waardevolle mensen bij en ik voel me dan ook een rijk mens op dat gebied. Oei, nu word ik emotioneel maar dat zien jullie gelukkig niet ;-)

Ik ben dankbaar voor het feit dat ik woorden tot mijn beschikking heb. Dat ik kan zeggen wat ik wil zonder dat iemand me de mond snoert om wat ik zeg. Of omdat ik een vrouw ben. Ik mag vertellen en zeggen wat en wanneer ik dat wil. Ik ben dankbaar voor de oren die ik kreeg. Luisterende oren. Om verhalen te horen. Om te delen en te genieten. Uitwisselen van woorden is fijn. Ik mag schrijven maar ook lezen. Praten maar ook luisteren.

En hoewel het wel eens spannend is, ben ik ook dankbaar dat ik meestal een redelijk bedrag te besteden heb elke maand. De ene maand meer dan de andere dat wel, maar ook voor de gave dat ik daar mee om kan gaan ben ik dankbaar. Is het minder dan is dat geen probleem. Is het langdurig minder dan is dat best spannend en als het weer meer is; dan geniet ik daar dubbel van. Sparen is fijn en geeft veel meer bevrediging dan zomaar kopen wat je wilt.

Ik ben dankbaar voor mijn tuin. Voor de vogels, de bloemen en poes van de buren die af en toe even komt buurten. Ik kan intens genieten van alle stokrozen waar de tuin vol mee staat. Ik kan genieten van het zitten in de tuin, met een kop koffie er bij. Of een thee. Ogen dicht en wat doezelen of gezellig wat niksen. Werken in de tuin is nu even lastig maar straks behoort dat ook weer tot de mogelijkheden.

Ik ben dankbaar voor het feit dat ik dingen kan bedenken en ook maken. Ik ben geen hoogvlieger of groot talent wat dat betreft. Ik zou mezelf eerder middelmatig willen noemen en heb daar geen moeite mee. De vreugde van het maken is onbetaalbaar. Of dat nou gaat om tekenen, handwerken, schrijven, plakken of knippen.

Ik zou nog lang door kunnen gaan. Vandaag viel het me ineens op. Misschien omdat ik alleen thuis was; dat zou kunnen. Ik dronk mijn koffie buiten in de tuin en dacht: wat heb ik toch een goed leven.