Afscheid...

24 maart. In de drukte van alledag was er ook het bericht van het afscheidnemen. In dit geval van het Brocantehuisje een dorp hier verderop. Ik ben daar toevallig terechtgekomen vorig jaar. Ik ontmoette op een kerstfair iemand die me uitnodigde voor het 'breiclubje' daar. Zaterdagmiddag van 13-15 uur. Ondanks het feit dat het er supergezellig was, was het voor mij niet een echt handig tijdstip zo midden op de zaterdag. Ik ben bang dat ik niet het meest trouwe lid was. Het was een klein clubje maar met lieve meiden en ik heb er goede herinneringen aan. Mooie gesprekken, lekkere thee uit een ouderwetse pot met altijd wat zelfgebakken lekkers er bij. 

Het brocantehuisje is nu alleen nog op donderdag open. Ik zal er zeker nog eens naartoe gaan, maar de breiclub bestaat niet meer. Hoewel ik me vast nog wel kan melden met een breiwerkje denk ik zo. Zaterdag 24 maart was een afscheidsborrel gepland voor klanten en vrienden. Tijdens het samenzijn kreeg ik een app van een van mijn schoonzusjes dat schoonmoeder ziek was en dat de dokter zou komen kijken. Wat een schrik! Ik wist wel dat ze erg verkouden was en daar een eerst een penicilline kuur en daarna prednison voor gekregen had maar een broze dame van 91 kan niet veel hebben. We spraken af dat we even zouden wachten met komen totdat de dokter geweest was en daarna beslissen hoe nu verder. Rustig blijven op het feestje lukte niet meer natuurlijk en ik ging daarom naar huis.

De benedenverdieping is in 2011 geschilderd. Ook door schilder F. Hij gaf me vrijdag aan het eind van de middag een rol geel tape (dat kun je veilig op geverfd hout plakken) met de opdracht alle plekken waar een chipje verf af was gegaan gedurende de afgelopen jaren een stukje plakband te plakken. Dan kon hij maandag (de laatste dag) alles nog even bijtippen (!) Nu kwam ik thuis van het feestje, ongerust over hoe het met schoonmoeder zou gaan en zag ik al die gele plakbandjes die ik die ochtend opgeplakt had. Het zag er ineens zo overbodig uit.
-
Uiteindelijk kwam de dokter en die constateerde een longontsteking bij moeder. Gezien haar leeftijd was het veiliger om haar op te laten nemen in het ziekenhuis. Daar had ze vrede mee. In het ziekenhuis kreeg ze zuurstof, iets om het slijm achter haar longen te verminderen en iets tegen de pijn. Daar knapte ze meteen van op.