11 april. Elf april zal voor altijd de verjaardag van mijn lieve moedertje zijn. En die van mijn liefste hartenvriend maar daar kan ik niet over praten. Twee jaar geleden nog maar, vierden we het met elkaar. Eerst cadeautjes, koffie, taart en een snackje (warm of koud), daarna met zijn allen aan de lange tafel met eten. Vorig jaar was ze er niet meer bij en kwamen we wel bij elkaar. Nog maar zo kort daarvoor was ze overleden. Het was een bitterzoete dag. We haalden mooie herinneringen aan moeder op. Mijn vader kan heel mooi vertellen. Hij verhaalde hoe ze was als jong meisje en waarom hij zo verliefd op haar geworden was. Het was zo liefdevol en tegelijk ook zo zwaar.
Nu zijn we een jaar verder. De scherpste randjes van verdriet zijn glad gesleten. Het verdriet en gemis is niet minder maar wel anders geworden. Weer was ik er op haar verjaardag. Weer vertelde pa verhalen over haar. Over hoe ze was. Over hoe ze werd. Hoe ze veranderde na haar herseninfarct. Hoe ze nog meer naar elkaar toegroeiden en verknocht aan elkaar raakten. Hoe moeilijk het was om haar na 60 jaar los te laten. Het was een fijne middag maar, en dat is misschien raar gezegd, verdrietiger dan vorig jaar. Tenminste bij mij was dat zeker het geval. Misschien ook omdat haar broertje nog maar een paar weken daarvoor was overleden.
Door alle bezigheden van de laatste tijd ben ik helemaal vergeten dat ik een rubriek heb die ik de weggever van de maand noem. Gelukkig kan ik dat altijd rechtzetten natuurlijk. Voor de weggever van de maand maart heb ik gekozen voor gehaakte onderzetters. Om mee te doen zou ik het leuk vinden als je mijn blog gaat volgen maar dat is zeker geen voorwaarde. Verder kun je hieronder bij de reacties aangeven naar welke kleurencombinatie je voorkeur uitgaat. Ga je voor groen of voor blauwpaars? Ik ben benieuwd. Als je al eerder gewonnen hebt, mag je gewoon weer meedoen. Dit keer geef ik geen einddatum want ik ben aan het inhalen met schrijven en het is lastig te bepalen wanneer ik waar over schrijf. Ik laat het van het moment afhangen. Het komt zoals het komt :-)
Dat vind ik wel herkenbaar. Het eerste jaar zonder moeder is vreemd. En als je denkt een beetje gewend te zijn, ben je weer een jaar verder en overvalt het verdriet je. Gelukkig heb je je vader nog. Geniet maar goed van hem.
BeantwoordenVerwijderenIk doe graag een gokje op de blauw/paarse kleedjes. Voor onze kleinkinderen zijn dit soort kleedjes het einde. Ik heb er een stel, en zelfs Justin van 1 jaar, pakt een kleedje als er iets op tafel gezet wordt. Zo leuk.
Ik vind het leuk om mee te doen en ik ga voor groen!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het leuk om mee te doen en ik ga voor groen!
BeantwoordenVerwijderen