7 april. Elke keer als ik schrijf besef ik me hoe de tijd vliegt. Ik ben nog elke dag blij dat ik aantekeningen maakte in de chaotische weken die achter ons liggen. Zo is het al weer drie weken geleden (zie ik op mijn briefje) dat hier aan de deur aangebeld werd. Ik zag de bus van de bezorger van DHL staan maar toen ik de deur opendeed, na maximaal 10 seconden zag ik niemand. Gelukkig hoorde ik wel iemand praten. Het was de bezorger maar waar was hij?
Hij bleek aangebeld te hebben en meteen doorgelopen te zijn naar de schuur om daar zijn pakket neer te zetten. Onderwijl was hij aan de telefoon met een collega, terwijl de motor van zijn bus nog aanstond. Toen hij op de terugweg naar de auto langskwam en mij daar vragend naar hem zag kijken, nam hij net lang genoeg de telefoon van zijn oor om te zeggen: schuur. En ter ondersteuning van dat ene woord wees hij met zijn hand naar de schuur. Dat was alles. Daarna liep hij door, sprong in de bus en reed weg. De hele actie had geen minuut geduurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten