19 april. Vandaag gaat het eindelijk weer eens over handwerk. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier ligt altijd wel een handwerk-onderweg-paraat. In de lege uurtjes, soms maar een paar minuten, brei ik een paar steekjes. Of haak of borduur ik wat. Meestal doe ik het meest tijdens het televisiekijken. De meeste programma's zijn ook prima te beluisteren. Hieronder een col die ik al eerder liet zien. Ik maakte heel veel voor anderen, maar dit keer voor mezelf. Eén van jullie vond dat jammer. Gelukkig had ik nog genoeg garen om voor haar precies dezelfde col te breien. F is een lief en goed mens en woont vlakbij mijn vader. Hij zou als verrassing dit pakket voor de deur leggen. Daar waar zij woont, kan dat nog :-) Pa vond het prachtig en ik had tijdens het breien al veel voorpret. Het gebaar werd zeer gewaardeerd en ik kreeg een mooie verrassing terug (wat natuurlijk helemaal de bedoeling niet was) Wat is het toch leuk om iemand blij te maken.
Niet alles kan ik zomaar weggeven natuurlijk. Ook hier moet de hypotheek betaald worden. Daar heb ik het winkeltje van Tineke voor zoals jullie weten. Ik verkoop daar zelfgemaakte spulletjes. Soms is iets meteen verkocht, soms duurt het even. Zo lagen deze vrolijke onderzetters voor op de tuintafel er al een poosje. Niemand keek ernaar totdat.... de zon scheen en tadaah, meteen verkocht!
Zo gaan die dingen soms. Ik ben nu bezig met een blauwe sjaal. Geen col dit keer. Zolang er garen voorradig is in huis, blijf ik doorbreien. Als het op is stop ik ermee.
-
Je kunt nog meedoen met de give away van 11 april
En die F, dat ben ik! De kol is nu te warm, maar zó dierbaar. Hij ligt op mijn slaapkamer, altijd zichtbaar. Zó blij mee. Geen woorden voor verder, vandaag. De dag dat ik mijn vader zo mis. Een jaar geleden, op die stralende lentemorgen, 1 mei. #dagpap
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen