15 maart. Ik merk dat het systeem van mijn briefjes met aantekeningen toch niet helemaal waterdicht is (ik vertelde daarover in mijn vorig blog) want ik schrijf nu over iets waarvan ik zeker weet dat het eerder in de tijd gebeurde. Never mind, ik vertel het gewoon en uiteindelijk (op 31 dec 2017) heb ik een waterdicht verslag van wat er gebeurde dit jaar, geschreven in 365 dagen. En hoe en wanneer alles precies gebeurde doet er dan helemaal niet meer toe. Op de eerste foto zie je een scheef raam. In werkelijkheid is dat natuurlijk helemaal niet zo, maar ik moest balanceren bij het maken van de foto. Ik kom daar later op terug.
Ik heb geprobeerd de foto wat recht te maken maar daar werd ie niet beter van. Het noodraam (hieronder op de foto) werd er uit gehaald en het nieuwe glas-in-lood raam er netjes ingezet door de jonge timmerman. Daar vertelde ik al eerder over. Nu is de jonge timmerman een timmerman en timmermannen schilderen niet. Daarvoor moest de schilder komen.
Beneden hebben we het de laatste keer ook laten schilderen en met een schitterend resultaat. Toen we genoeg gespaard hadden om boven aan de gang te gaan belde ik naar het schildersbedrijf. Schilder F werkt hier niet meer, zeiden ze. Wat een schrik. Gelukkig konden ze me vertellen waar hij naartoe gegaan was. Maar toen ik daarheen belde was hij daar ook niet meer. Maar ook daar konden ze me verder helpen gelukkig. Bij schildersbedrijf drie vertelden ze me dat hij ZZP-er was geworden en hadden ze zelfs een telefoonnummer voor me. Ik kende alleen zijn voornaam en het bedrijf waar hij eerst werkte, maar gelukkig kent in deze streek iedereen elkaar en kwam het toch nog goed.
Hij keek rond, beloofde een offerte te maken en na het goedkeuren daarvan maakte hij op een mooie maandagochtend in maart zijn opwachting in het oude huis. En hoe ik nou zo precies wist dat ik uit de tijd liep (bovenaan het bericht) vertel ik volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten