3 april. En toen was het maandag. De eerste werkdag van de nieuwe week. De laatste dag waarop we in het appartement konden om het leeg te halen. We begonnen met koffie. Waar zou een mens zijn zonder koffie. We zaten aan de tafel waar moeder zoveel jaren gezeten had. De tafel die je hieronder op de foto ziet. We waren allemaal wat uitgerust en klaar om nog een keer diep adem te halen en de schouders eronder te zetten.
Er werden beslissingen genomen. Er werden spullen gesorteerd voor de kringloop, de rommelmarkt van de kerk van haar geboortedorp, de stort. Er werd hard gewerkt. Uiteindelijk bleven er een paar spullen achter. Die hoorden bij het appartement. Een kookplaatje, de koelkast, de magnetron. Nog 1x keken we achterom en toen was het tijd om de deur dicht te doen. Dat deden twee van de drie dochters. De derde dochter had net als tijdens de condoleance vrijdagavond andere dingen te doen en kon er de laatste dag weer niet bij zijn. Wij gingen alvast naar de auto. De twee oudste kinderen, de meiden zoals ze genoemd werden, deden samen de deur dicht. Voor het laatst. Dag moe!
Omdat wij (man en ik) toch van ver kwamen besloten we langs een andere route te gaan en naar het huis van schoonzus te rijden om haar de spullen te geven waarvan we wisten dat ze die graag wilde hebben. Daar was ze erg blij mee. We dronken bij haar een allerlaatste koffie en toen was het echt, echt tijd om te gaan. Onderweg gebruikten we de lunch. Het was half drie en van eten was het nog niet gekomen. Thuisgekomen haalden we de laatste spullen uit de auto en keken we elkaar aan. Ik geloof niet dat we die dag nog veel tegen elkaar gezegd hebben. Alles was gezegd. De dingen die moesten waren gedaan en wat restte was het ordenen van de gedachten die ronddwaalden in ons hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten