23 maart. En de schilders? Die schilderden vrolijk verder. De radio gezellig aan en pratend over van alles en nog wat. Ondertussen werkten ze hard door. We hebben op deze etage vier grote slaapkamers ( plus badkamer)en ze werkten in allebei tegelijk. Steeds als iets moest drogen werd er verder gewerkt in een volgende kamer. Halverwege de tweede week moest er geruild worden en werden de andere twee kamers aangepakt. Over dat verhuizen deden zij niet kinderachtig. Ze sjouwden gewoon de kasten en haalden bedden uit elkaar alsof het niks was. Het probleem was alleen dat de kamers die nu leegkwamen veel meer spullen bevatten als de kamers die klaar waren.
Mijn man, die boven kantoor heeft, verhuisde tijdelijk naar de benedenverdieping. Hij ging kantoor houden in de woonkamer. Mijn werkkamer werd een soort van opslagplaats met nauwelijks ruimte om te lopen en de keuken was al eerder veranderd in een soort van kantine. Zie je het voor je? Ik, eerst met mijn oor aan de kamerdeur om te horen of er geen klanten waren, of dat meneer niet gestoord zou worden tijdens een telefoongesprek en na voorzichtig kloppen de woonkamer binnengaan? Niet in je eigen werkkamer kunnen omdat die ram-vol staat? Niet in de hal kunnen zitten omdat je 'gek' wordt van de radio? Alleen in de keuken was ik veilig. Tenminste..... als daar de schilders niet al waren :-)
Het leidde tot vrolijke taferelen toen op een dag ook de jonge timmerman aanschoof die een tafel op kwam halen. Daarna schoof ook de man die het internet weer eens had aangeslingerd aan voor een koffie en de tuinman die twee keer per jaar komt (en dit keer een keertje extra voor het gras) ook heel veel zin hadden in koffie. Met iets lekkers natuurlijk. Want ik kon niet veel anders dan koken, wassen, strijken en bakken. Ik heb veel nieuwe recepten uitgeprobeerd. Gelukkig hebben we een grote keuken en gaan er veel makke schapen in een hok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten