Wat las ik in Januari...

Hoewel de maand nog maar net begonnen is heb ik toch drie boeken gelezen. En daar wil ik graag wat over vertellen vandaag. Allereerst is daar het boek van Pieter Waterdrinker. Ik zag het liggen bij de boekwinkel hier in het dorp. De schrijver zag ik in het boekenprogramma van de VPRO op zondagmorgen en ik las er veel over in de pers. Het leek me een leuk cadeau voor de schoonzoon (met de boekenkast) Het was druk in de winkel toen ik het kocht en bovendien wilde ik er een mooie opdracht voorin schrijven. Ik zou het dus zelf thuis inpakken. Maar nieuwsgierig als ik ben las ik heel voorzichtig de eerste bladzijde en daarna de tweede en de derde en toen kon ik het niet meer wegleggen. Maar een gelezen boek weggeven kan natuurlijk niet en ik kocht daarom een tweede exemplaar wat ik meteen in de winkel liet inpakken. Echt een aanrader! 

Van het tweede boek dat ik las, heb ik geen idee hoe het bij mij in huis terecht is gekomen. Ik heb het niet geleend want die boeken houd ik altijd apart en ook doe ik daar altijd een briefje in. Het is niet van de bibliotheek. Het is niet van de schoonzoon. Ergens vaag in mijn achterhoofd heb ik het idee dat het me ooit aanbevolen is door de boekhandelaar hier in het dorp maar zeker weten doe ik het niet. In het kort: Een blonde Nederlandse jonge vrouw reist naar de Arabische Golf om onderzoek te doen naar de twee miljoen dienstmeisjes die daar werken bij rijke families. Ze wordt beschuldigd van spionage, wordt bespuugd omdat ze vrouw is. Ze leert over witwaspraktijken, hoeren, en drankgebruik.

Langzaamaan legt ze de puzzelstukjes naast elkaar rond de vraag waarom er in dit soort landen zoveel vrouwen slachtoffer worden van uitbuiting en misbruik. Ze krijgt inzicht in de politieke en financiële structuur, de vele gezichten van de sharia en de kracht van onderdrukte vrouwen. Tegelijkertijd leidt haar onderzoek tot vragen over haar eigen normen en waarden. Waar komen die vandaan en zijn die eigenlijk wel zo logisch? De schrijfster studeerde rechten maar volgde ook veel vakken in culturele antropologie, economie, Arabisch en politicologie van het Midden- Oosten. Na enige jaren in het ondernemingsrecht te hebben gewerkt, keerde ze terug naar de UVA waar ze promoveerde op het onderzoek waarover ze in dit boek verteld. Tijdens 'mijn' jaren in het Midden- Oosten zag ik deze families met hun dienstmeisjes diverse keren. Ik had altijd met die meisjes te doen want ze werden afgesnauwd en zagen er moe en verdrietig uit. Nu weet ik dat het nog veel erger was. Als je aan dit boek begint, kun je het niet meer wegleggen. Het zal mij nog lang bijblijven.

Het laatste boek kennen jullie ook vast wel. Ook dat werd besproken in het boekenprogramma van de VPRO en de schrijver kennen de meesten wel, denk ik. Ik lees van Dis graag maar dit boek lag er al een poosje voor ik er aan begon. Een geharnaste man die schrijft over alleen zijn was niet iets wat me aansprak tijdens de eerste revalidatieperiode waarin ik me vaak alleen voelde. In het kort gaat het boek over alleen wonen en de verwerking van een depressie. Interessant en ook een boek waar ik zeker nog eens bepaalde stukjes in terug zal lezen. Doen jullie dat ook? Boeken herlezen? Of stukjes daaruit? Ik heb inmiddels alweer een nieuw boek klaarliggen. Misschien dat ik daar op een later moment nog wat over vertel.