Het verhaal gaat verder...

In mijn vorige blog vertelde ik jullie over de mopperende heren. Over het verbeter de wereld en begin bij jezelf. Nou, dat verhaal kreeg nog een staartje en ik zal jullie vertellen welk... Elke dag maak ik, in het kader van de revalidatie een rondje door het dorp. Daar breng ik sowieso een bezoek aan de supermarkt voor de dagelijkse boodschappen, soms combineer ik het met andere boodschappen. Meestal rust ik dan even uit op de bankjes van de voormalige LaPlace/ V&D. Die zijn allang geschiedenis maar de bankjes zijn er nog. Daar trof ik ook de 'mopperende' heren. We hadden een kort gesprek waar ik eerder over vertelde. 

De dag na het gesprek liep ik weer langs ze. Ik had een goede dag en hoefde niet uit te rusten tussendoor. Ik ( en alle anderen die langsliepen) werden vriendelijk gegroet door de heren. Inmiddels waren het er vier. Natuurlijk was er ook van mijn kant een vriendelijk goedemorgen terug. Stel je voor zeg! Met een glimlach, want ze zagen er zo anders uit. Veel lichter en vrolijker. Kom je niet even zitten, vroegen ze? Nee, ik loop door want ik heb een goede dag, zei ik. Mooi zo, zeiden ze tevreden.

Gisteren was de dag niet zo goed en schoof ik even aan bij ze op de bank. Ze waren dit keer met drie. We moeten je wat vertellen zeiden ze grinnikend. Ik ben benieuwd zei ik (inmiddels schoof ook een kennis aan en ook zij was benieuwd) Nou, zei de ene man... we werden wat overmoedig. En behalve vriendelijk goedemorgen zeggen besloten we ook om de mensen een compliment te geven. Oh wat aardig van jullie, zei ik. Nou, zei de andere man.... dat liep niet helemaal goed. We kregen bijna een klap voor onze kop van sommige vrouwen. Oh echt, zei de kennis. Wat zeiden jullie dan? Nou, wat heb jij mooie benen voor je leeftijd...... of eh toen het heel hard waaide, zeiden we: wat zit je haar goed..... dat soort dingen. En dan moesten Wij daar weer om lachen. Maar de meeste vrouwen kregen iets over zich waarvan wij dachten.... laten we het maar niet meer doen..... En hard lachen dat ze deden.... Kennis en ik schoten ook in de lach. Het zag er vast vrolijk uit want mensen die langs ons heen liepen, konden soms ook een glimlach niet onderdrukken. Fijn toch?
-
Ach, ze zijn allemaal van een zekere leeftijd. Veel kwaad zit er niet achter. Misschien hadden sommigen van hen in geen jaren een compliment aan iemand gegeven. Het was allemaal wat roestig. Maar zeker niet onvriendelijk bedoeld. Toch is het denk ik een goed idee van ze om gewoon vriendelijk goedemorgen te zeggen. Dan wordt de wereld alvast een beetje zachter van. En zeg nou zelf... daar hebben we toch allemaal ontzettend veel behoefte aan?