Toen we hier kwamen wonen, wisten we dat we een oud huis kochten met achterstallig onderhoud. Maar het was een goed solide huis. Er kwam een nieuw dak, de indeling boven werd anders en beneden ook. Het hoogstnoodzakelijke werd gedaan door de aannemer en daarna was ons geld op (we hadden niet op dat dak gerekend) Om kosten te besparen deden we veel zelf. Wij waren geen klussers by nature en er ging nogal eens wat mis. Eén voorbeeld: heb je wel eens een beagle puppy over een pas geschilderde vloer zien rennen? En dan daarna door zo'n beetje het hele huis? Wij maakten het mee.
Langzaamaan werd het steeds meer ons huis. Het was wel een koud huis. Daar heb ik me echt op verkeken. Met zijn ramen van enkel glas, oud glas- in- lood en zijn metershoge plafonds was het in het begin niet warm te krijgen. Maar ook dat is aan het veranderen. Ieder jaar wordt het hier warmer. En stiller. En mooier. Bij een oud huis moet je ook maar meteen geduld leren hebben. En een avontuurlijke inslag want niks is standaard. Zo was ons eerste contact over het glas-in-lood raam hieronder in de maand oktober 2015 (!) De loodman die wij van eerdere projecten kenden was gestopt. Een ander had het veel en veel te druk. Een derde zou met pensioen gaan en maakte alleen de lopende klussen nog af. Een vierde was veel te duur. We zochten verder en de jonge timmerman kon ons helpen. Tegelijk met het nieuwe kozijn zou er ook een nieuw loodraam komen. Twee maanden geleden kwam er een tijdelijk raam en gisteren (hoera) kwam het definitieve raam.
Het is hetzelfde patroon als de ramen op de begane grond en boven de voordeur. Beneden zijn het losse ramen die tegen de anderen gezet zijn en op zijn plaats blijven met een viertal spijkers. Hierboven is het tussen dubbel glas gezet. Maar daarvoor is eerst het lood donker gemaakt. Er is oud glas gebruikt om zoveel mogelijk de bestaande kleuren hetzelfde te laten lijken. Het rechthoekige raam er onder kan omhoog geschoven worden. Er zitten touwen aan de zijkanten met contra gewichten. En (dank je wel lieve timmerman) ik hoef nu niet meer met mijn hele hebben en houden te duwen tegen het raam zoals eerst, maar ik kan het met twee vingers omhoog schuiven.
Zoals gezegd: het duurde even maar dan heb je ook wat. Geen warme kruik meer, geen oordoppen meer, geen extra dekens en dekbedden meer. Goh, wat zal ik veel geld overhouden. Ik denk dat ik maar ga sparen voor mooie shutters :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten