Als de liefde maar blijft winnen...

Gisteren namen we afscheid van mijn oom. Het was zo verdrietig allemaal. Ik zag zijn gezin staan. Tante, kinderen, kleinkinderen het zag er zo verdrietig uit. Zagen wij er vorig jaar ook zo uit, bedacht ik me? Ik weet het eigenlijk niet. Het doet er ook niet toe. Vandaag plaats ik foto's die jullie misschien eerder zagen. Toch wil ik ze nog een keer laten zien. Omdat ze gemaakt zijn vanuit het ouderlijk huis van mijn oom. Dit is wat hij zag. Dit is waar hij leefde, dit was zijn wereld. Hij was een echte polderman. 

Terug thuis kon ik mijn draai niet meer vinden en besloot, om de gedachten wat af te leiden, naar muziek te luisteren. Het meest vond ik troost in het lied van Daniël Lohus: als de liefde maar blijft winnen. Een simpel lied en het biedt veel troost. Ik geef de tekst hier weer; hij zingt in het Drents dialect. Zoek het maar eens op op Youtube.

Zolang de oostenwind blijft waaien zullen bladeren blijven vallen. Zolang de boer zal blijven zaaien zal de molen blijven draaien. Zolang de zon zal blijven schijnen komen bloemen uit de knop. Zolang de kippen blijven leggen komen kuikens uit de dop.

Zolang het vuur zal blijven branden schieten vonken naar de sterren. Zolang de zee rolt op de stranden en er werk komt uit de handen. Zolang de kinderen blijven zingen en alles gaat zoals het moet. En als de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed.

Zolang de lente maar blijft komen en dan de zomer en de herfst. Als de winter maar blijft dromen, van de nieuwe bladeren aan de bomen. Zolang de maan gewoon blijft zorgen voor zilver licht en eb en vloed. En als de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed.