Lang geleden leerde ik schrijven. Het was in de kleine school in het dorp, weggestopt achter de hoge Lekdijk. Het was niet de modernste school van alle scholen, de juf was ook niet de jongste van alle juffen en bovendien niet de meest geduldige van allemaal. Ik was linkshandig. We moesten met een kroontjespen schrijven (ik zei al: het was niet de modernste van alle scholen) en dat was een ramp. Juf was regelmatig hysterisch, ik moest dan huilen, dat mocht niet, kortom het was een drama. Toen ze een meisje uit de klas een paar rake klappen gaf moest juf met pensioen.
Na de vakantie kwam er een nieuwe juf. Ze was de moeder van een klasgenootje. Lief en vriendelijk en precies het tegenovergestelde van de eerste juf. We kregen meteen de eerste les een balpen van haar. Wat was dat fijn! Ik durf gerust te zeggen dat ik dat tweede jaar pas heb leren schrijven. En toen ik dat eenmaal kon, kon ik niet meer stoppen! Ik begon verhaaltjes te schrijven, schriften vol. Opstellen schrijven was het liefst wat ik deed. Altijd weer waren er bladzijden te kort omdat ik niet kon stoppen :-)
Ik schreef verhaaltjes en ook versjes. Gedichtjes zou ik ze niet willen noemen. Lezen deed ik ook graag. Heerlijk vond ik het om mezelf in een verhaal te verliezen. Nog steeds lees ik graag en veel. Lezen, schrijven maar ook het leren van nieuwe talen vond ik helemaal geweldig. De laatste nieuwe taal die ik leerde was Arabisch toen ik in Egypte woonde. Heerlijk vond ik dat. Ik zou graag nog Zweeds willen leren. En Russisch.
Stapels volgeschreven schriften en boekjes heb ik hier in huis. De schriftjes liggen in een doos opgeborgen. De boekjes allemaal in de boekenkast. Af en toe pak ik er een en blader ik er wat in. Het is zo leuk om terug te lezen. Tot op de dag van vandaag ga ik er mee door. Ik schrijf nu voornamelijk in Pip boekjes. Ik kocht ooit een hele stapel rechtstreeks van de ontwerpster/eigenaresse thuis in haar studio. Het blauwe boekje bovenop is van dit jaar januari. Als het vol is ga ik weer over op gewone schriften. Daar heb ik gewoon weer eens zin in. Lekker terug naar vroeger. En met balpen. Want met mij en inkt is het nooit wat geworden.
-
Berbella is de winnares van mijn laatste give away. Zou je je adres naar mij kunnen mailen tinekehendrikse@hotmail.com zodat ik je het boekje kan toesturen? Van harte gefeliciteerd! :-)
Superleuk dat ik het boekje heb gewonnen, echt top! Dank je voor de felicitatie.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat ik jou terug ontdekt heb... :-) En zo zie je maar hoe belangrijk goeie juffen zijn... moet heel erg leuk zijn om die oude schrijfsel van je weer opnieuw te lezen. Ik probeerde steeds een dagboek bij te houden maar na een tijdje stopte dat steeds opnieuw. Ik kon het nooit lang volhouden wat ik achteraf gezien wel jammer vind.Stiekem ben ik heel erg jaloers op al die dagboeken. Bloggen lukt wel maar als ik dan van het eerste jaar weer eens iets lees, denk ik soms "manman hoe stom wat ik toen schreef". Tja... :-)
BeantwoordenVerwijderenFijne dag.
Wat een nare ervaring met je juf. Op onze school hadden we een paar driftkoppen van meesters en de juffen waren ook niet allemaal aardig. Ik ging niet echt met plezier naar school, al heb ik persoonlijk niet heel nare ervaringen. Er zat wel een jongen bij mij in de klas die als 'dom' bestempeld werd. Hij kon écht niet leren en moest dan strafwerk schrijven. Zo boos kan ik mij daar achteraf om maken, wat een onrechtvaardigheid!
BeantwoordenVerwijderenLeuk, ik heb ook nog zo'n diary-schriftje van vroeger. Al was ik niet echt een schrijfster, ik hield het niet zo lang vol. Ik heb er nu spijt van dat ik niet meer opgeschreven heb, toen de kinderen jong waren.
Groetjes, Marijke
Oh wat leuk, ik zie een paar Chinese dagboekjes liggen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er ook een paar volgeschreven. Ja die oude dagboeken , ik kan erover meepraten.
Fijne week nog, pak je maar goed in als je naar buiten gaat, het is koud.
Liefs,
Mapi