De schilder is er/ de schilders zijn er...

Na lang wachten was daar dan eindelijk de schilder. Na een valse start eerder, ging het nu dan echt beginnen. Wat hadden we daar naar uitgekeken. Maar eerlijk gezegd ook een beetje tegenop gezien. Want eerdere sessies met schilders waren niet altijd goed voor onze bloeddruk. In onze vorige woonplaats was het werk puik en van zeer hoge kwaliteit maar was de schilder (hoewel ik het goed met hem kon vinden) een handvol. Het binnenwerk hier in dit huis is gedaan door de dorpsschilder. Netjes maar niet de topkwaliteit van de vorige schilder. We gingen met deze nieuwe schilder weer een nieuw avontuur beginnen.

En een avontuur werd het. Een zeer aangenaam avontuur om precies te zijn. Een ontzettend aardige bescheiden man meldde zich. Hij begon om zeven uur in de ochtend en om vier uur was het gedaan. Koffie van half tien tot tien uur. Lunch van half 1 tot 1 uur. Om half drie een paar minuten zitten voor een sapje.

De ochtendkoffie werd gezamelijk gedronken aan de keukentafel. De lunch werd buiten genuttigd met eigen brood en eigen thee. Het sap mocht neergezet en werd daarna gedronken. Ook buiten. Het weer was er perfect voor. Wat dat betreft hebben we het heel erg goed getroffen. Het spannende was dat hij zich in de ochtend niet eerst bij ons meldde zodat je soms ineens oog in oog met hem stond met je slaperige hoofd. Dan deed ik het gordijn open en stond hij daar ineens. We zijn inmiddels zo gewend aan het feit dat niemand bij ons naar binnen kan kijken, dat dit wel weer een aha momentje was. Gordijnen van binnenuit dichtlaten dus maar de ramen wel op de kantelkiepstand zodat hij meteen aan de slag kon. In de middag verdween hij ook altijd weer zonder gedag te zeggen. En in de tijd daartussen zei hij ook niet zoveel. Ook weer zo'n kalme Betuwenaar.

Na een paar dagen vertelde hij dat ern een leerling zou komen helpen. Hij loopt al wel twee jaar mee maar moet nog veel leren was zijn commentaar. De jongen kwam en was ook weer ontzettend aardig. Wel keek hij heel veel op zijn telefoon, praatte hij in zichzelf en vertelde hij honderduit over de auto die hij gekocht had. De auto was er al maar het rijbewijs moest nog gehaald worden. Hij had hem voor een klein prijsje ergens in het oosten van het land gekocht. Zijn vader zou alleen terugrijden en de jonge schilder met zijn moeder in de nieuwe auto daar achteraan. Om kort te zijn: moeder reed nogal hard en werd door de verkeerspolitie aan de kant gezet. De eerste boete was al binnen zonder dat hij er ook maar 1 km in gereden had. Oh dear. Ik ben bang dat we hem er wel een heel klein beetje mee hebben geplaagd. Een heel klein beetje maar hoor. En hij kon er goed tegen. Later bleek dat de jongen een rugzakje droeg (zo noemde hij het zelf) Hij had ADD en weet ik wat allemaal nog meer.

En als deze lieve mensen dan zo'n week of vijf (want ja zo lang duurde het) in en om je huis lopen, worden ze een beetje familie. En omdat ze zo goed hun best doen om jouw huis mooi te maken, bak je eens iets lekkers en al je dan ziet hoe ze daar van genieten, doe je dat nog eens en nog eens. Alles bij elkaar was ik aan het eind van die schildertoestand ruim twee kilo aangekomen door al dat gesnoep. Gelukkig is dat er inmiddels wel weer af. De malle blauwe kleur die totaal niet bij het huis en de omgeving paste is vervangen door mooi grijs. Daarover later meer. Op de foto's zien he al de eerste opzet zoals dat genoemd wordt. Het blauw is mooi grijs met een iets groene tint die mooi bij de omgeving aansluit. Het grauwige ecru is vervangen door een wat frissere kleur ecru. Het huis heeft een echte facelift ondergaan.

Zo'n vijf weken mochten we delen in hun aanwezigheid. We moesten even aan ze wennen maar al snel voelden ze vertrouwd en gingen ze hun gangetje en deden wij dat ook. We namen afscheid van elkaar maar niet voor lang. De jonge schilder ging ergens anders in de Betuwe aan de gang. Maar de oude schilder zagen we de dag daarna alweer bezig aan een andere klus hier in het dorp. En ook nog eens vlakbij ons huis. Hij schildert het huis met het nieuwe rieten dak! Leuk hè? Zo maken we nog regelmatig een praatje over het weer en zo. Hij heeft een schitterend uitzicht daar boven op het steiger aan de dijk. Oh en de jonge schilder haalde in één keer zijn rijbewijs en rijdt nu trots rond in zijn 26e hands auto. Hoera!:-)