13 mei. Morgen is het moederdag. Zolang ik me kan herinneren vierden we dat. Als klein kind met een mooi werkje van school. Toen we groter werden kochten we een cadeautje voor moeder van ons zakgeld. Eindeloos vaak naar de winkel om te kijken en te kiezen en uiteindelijk, als er genoeg geld was, kochten we iets moois. Het was vooral ook een dag dat mijn moeder niks mocht doen. Ik vraag me nog steeds af of dat een goed idee was, want moeder gaf niet graag iets uit handen :-)
Later toen ik een vriendje had (nu mijn man) ging ik ook naar mijn schoonmoeder toe. Ze woonde maar twee kilometer bij ons vandaan. In dat gezin werd niet veel aan moederdag gedaan. Niet dat ik me kan herinneren in ieder geval. Ook schoonmoeder was graag de baas in haar eigen keuken :-) Wel nam ik een cadeautje voor haar mee wat haar blij maakte. In later jaren, ook toen ik zelf allang en gezin had en moeder was, gingen we op moederdag toch nog altijd naar onze moeders. Waar we ook woonden. Vorig jaar was mijn eigen moeder er voor het eerst niet meer. Dat was verdrietig, maar we waren dankbaar dat schoonmoeder er nog wel was.
En nu is ook zij er niet meer. We kunnen moederdag nooit meer vieren zoals we dat ooit deden. Dat komt nooit meer terug. En daarmee is een einde aan een tijdperk gekomen. Zoals aan alles ooit een einde komt.
Maar er zullen mooie herinneringen zijn. Ik zal er om glimlachen. En misschien ook wel een traantje laten. Ze hebben hun leven geleefd en het was een rijk leven. Ze hebben mooie kinderen gekregen, die op hun beurt ook allemaal weer kinderen kregen. Ze werden oma en wàt voor oma's. En zelfs mochten ze meemaken dat ze overgrootmoeder werden. Wat zou het mooi zijn als alle vrouwen in hun familie hen morgen zouden eren met een mooie gedachte. Een warme herinnering aan twee mooie sterke vrouwen. Twee echte moeders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten