Lekkende kraan...

3 mei. Er zijn ondertussen al weer verschillende dagen verstreken sinds ik hier voor het laatst schreef. Er gebeurde weer van alles en het lukte weer niet om in te halen en te schrijven op de dag dat alles gebeurde. Never a dull moment hier in het mooie oude huis. Ik maakte schoon (daar heb je hier een volle dagtaak aan) en was vooral aan het opruimen. Lees: spullen naar de kringloop brengen. Mijn eigen inventaris + de spullen van mijn eigen moeder en die van mijn schoonmoeder ( die ik natuurlijk niet weggooide) bij elkaar was een beetje teveel van het goede. Tel daar alles bij op wat ik in de loop van de tijd van allerlei anderen kreeg en je kunt je ongeveer voorstellen hoe vol het hier was. Sinds een paar jaar probeer ik twee keer per jaar een ronde door het huis te maken. In het voorjaar en dan doe ik ook meteen een ouderwetse voorjaarsschoonmaak. En geloof me, de huisvrouwen van vroeger waren niet gek. In een oud huis is dat echt nodig. Het knapt er enorm van op.

Ondertussen was hier loodgieter twee over de vloer. Met de eerste loodgieter komen we er niet uit. De grote lekkage heeft hij prima verholpen, maar er druppelt nog wel water uit de douchekop en dat is heel heel irritant ( en zonde van het water). We zetten nu steeds de schakelaar om zodat het water naar de losse handdouche gaat en die leggen we dan in de douchebak. De tweede loodgieter zegt dat er een nieuw binnenwerk nodig is. Dat moest besteld worden en ging twee a drie werkdagen duren. We zijn inmiddels heel wat meer dagen verder en horen niks meer. Ik ga er weer achteraan bellen. Het komt vast goed. Echt, in een oud huis gaat niks vanzelf. Daar ben ik inmiddels wel achter ;-) Het is vaak een kwestie van creatief denken, oplossingen op maat en geduld hebben. Deze kraan kochten we bij een bedrijf wat uit Engeland importeerde maar helaas niet meer bestaat. Het is dus even een puzzel. Vandaar.

Er gebeuren ook leuke dingen hier. Zo schreef ik laatst over het poesiealbum van mijn schoonmoeder. Herinneren jullie je dat nog? Ik vroeg me toen af waarom en hoe Meester Frederikze in haar album terechtkwam. Inmiddels weet ik dat. In die tijd was het nog niet zo gebruikelijk dat meisjes 'doorleerden' en zeker niet als het oudste boerendochters in een groot gezin waren. Dan moesten ze na  6 jaar lagere school gewoon meewerken in het bedrijf. Soms werd een uitzondering gemaakt en mochten ze een jaar langer op school blijven. Meester Frederikze was de leraar die haar lesgaf tijdens het extra jaar. Helemaal aan het begin van zijn schoolmeesters loopbaan. Dat was op een christelijke school in S. Jaren later kreeg hij een vaste aanstelling in het dorp verderop en helemaal aan het einde van zijn carrière was hij hoofd van de school waar ik les kreeg. Is dat niet leuk?