Door de regen...

12 mei. Terwijl ik voor iedereen en alles zorgde de laatste tijd, vergat ik een beetje om aan mezelf te denken. Met een slechte basisgezondheid is dat geen goed idee. Ik ben gebaat bij rust- reinheid en regelmaat. Voor reinheid deed ik wat ik kon maar het was dweilen met de kraan open. Rust was ook ver te zoeken en regelmaat was er al helemaal niet. Dat gaat een poosje goed maar dan dus niet meer. 

Vandaar dat ik dus vanmorgen een bezoekje bracht aan de huisarts. Met alle gevolgen van dien. Ik stond veel te ver in het rood, zullen we maar zeggen en ik kreeg te horen wat ik in dat soort gevallen altijd te horen krijg en zelf ook wel weet.... rustig rustig rustig. Aan jezelf denken. Maar weet je, het zit gewoon niet in me. Soms heb ik het op tijd in de gaten en neem ik gas terug. Maar nee zeggen als iemand me iets vraagt, blijf ik heel lastig vinden. Ook al weet ik wat het voor gevolg voor mezelf heeft. Dom ja. Ik weet het.

Het goot van de regen vanmorgen, op weg naar de huisarts. Toen ik van de huisarts naar de prikpoli fietste, regende het nog steeds. Op weg naar apotheek A werd het wat droger. Daar bleken mijn pillen niet voorradig en mocht ik door de regen die opnieuw was losgebarsten weer op de fiets terug naar apotheek B die zich onder mijn huisarts bevindt. Terug bij af dus. Daar moest ik heel lang wachten tot ik aan de beurt was. Maar uiteindelijk werd ik geholpen. Daarna op de fiets (het was bijna droog) weer naar huis. Twee uur en een kwartier later zat ik aan de koffie. Niks opgeschoten en kletsnat.

Maar ach, aan elke dag zit een lichtpuntje. Nu bijvoorbeeld is het droog en schijnt zelfs de zon een heel klein beetje. En.... en dat is veel leuker.. ik schrijf voor het eerst sinds eind februari weer een blog op de dag zelf. Hoe leuk is dat? Maar ook meteen er achteraan denk ik hoe snel is het jaar tot nu toe voorbij gegaan? Inmiddels is het al weer de tweede week van mei.  Nog even en het is zomervakantie. Dagdag!