We gaan beginnen...

We gaan beginnen riep de buurman. De eerste rabarber kan geoogst worden. Wil je ook? Dat is wat hij riep op 23 mei. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen. Jummie, ik ben dol op rabarber. Vooral als het zo zacht en fluwelig van smaak is als die van de buurman.

Haal het er zelf maar uit, riep hij. Zoveel je maar wilt. En dus plukte ik een flinke bos rabarber. Het blad mocht op de composthoop achterblijven.

Neem ook maar meteen wat munt mee voor in de thee, riep hij. Hier (op de foto) is het al een beetje verlept maar dat fleurde snel op nadat ik het in een glas koud water gezet had. Heerlijke thee was mijn beloning.

Kan ik je blijmaken met een krop sla? Jazeker kan dat! Dat is trouwens wel grappig. De ene helft van het dorp, voedt de andere helft. In dit geval eten wij mee met de tuin van de buren in ruil voor het wieden van het onkruid of het maaien van het gras. Kijk toch eens hoe mooi zo'n krop er eigenlijk uitziet. En... zonder wormen, luis of ander gespuis.

Na een kwartiertje snijden had ik genoeg om vier bakjes van 500 gram te vullen. Die gingen in de vriezer voor straks als de aardbeien goed zijn. Dan maak ik er jam van.

Over aardbeien gesproken.... De vogels zagen de vruchten groter en groter groeien en het was tijd om een net over de planten te spannen. Met wat kunst en vliegwerk lukte het om ze weg te houden bij de zomerkoninkjes in wording. De vijg doet het trouwens ook goed. Beter dan vorig jaar. Zo is het seizoen weer van start gegaan en kan de oogst zo langzaamaan weer beginnen. Ik heb er zin in. Want niets is zo lekker als eten, zo van de tuin. We boffen maar met deze vruchtbare Betuwse kleigrond.