Voorlopig de laatste...

Hallo allemaal, wat leuk dat jullie weer gezellig komen lezen hier. Vandaag deel ik de voorlopig laatste collage's die ik maakte in mijn plakboek. De komende tijd ben ik veel buiten in de tuin en in de winkel aan het werk.

Het weer wordt mooier, de dagen langer en het grote genieten is begonnen. Niet dat ik niet geniet als ik collage's maak hoor, dat is en blijft mijn lust en mijn leven. En laat ik ook maar meteen met niet al te grote stelligheid verkondigen dat ik voorlopig geen collages meer maak want wie weet... Afin, we zien wel hoe het loopt. Dat is zo'n beetje mijn motto sinds we hier wonen. We zien wel wat de dag ons brengt. Het is altijd weer anders dan je vooraf bedenkt. Het ritme van de Betuwe ligt ons goed.

Vroeg opstaan, goed ontbijten en dan de dag beginnen. Wat het eerst gedaan moet worden, wordt het eerst gedaan. Sommige dingen kunnen niet wachten. Komt er iemand langs, dan drinken we koffie of houden we een waterdrinkpauze. Daarna gaan we weer verder. Het werkt prima voor ons allebei. Ik, die altijd alleen maar verbrandde in de zon, knalrood werd en dan vervelde, ben zowaar een kleurtje aan het krijgen. Wie had dat gedacht? Nou, ik in ieder geval niet. Goed insmeren is wel een voorwaarde en dat doe ik dan ook.

Nu het weer mooier wordt en er steeds meer mensen komen wandelen of fietsen, neemt het aantal klanten in mijn winkeltje ook toe. En och, jullie zouden eens om een hoekje moeten kijken... ze brengen altijd zoveel gezelligheid mee. Want heerlijk ontspannen allemaal. De gasten van de B en B's in de omgeving komen gezellig langs en ook de eerste gasten die hier in de buurt op vakantie zijn komen een kijkje nemen. Het leuke van dit tweede jaar is dat er mensen terug komen. Die hier vorig jaar ook waren. Sommigen herken ik en ja, dat is echt leuk!

Omdat ik veel zelf maak, gaat er behoorlijk veel tijd zitten in het op voorraad houden van de spullen. Er moet natuurlijk wel wat te kiezen zijn, toch? Lekker snuffelen en overal aanzitten mag hier. Graag zelfs want alleen als je iets van alle kanten bekijkt, kun je overgaan tot aanschaf vind ik.

En zo duurt het sprookje voort. Af en toe moet ik mezelf in de arm knijpen om te beseffen dat het allemaal echt is. En ook ben ik wel eens bang dat het snel zal eindigen. Geen idee waarom maar het voelt diep van binnen zo. Na zoveel jaren van intens verdriet, pijn en zorgen gaat dat niet zo makkelijk meer uit je systeem. Het zal langzaam slijten. Er gaat zoveel mis in de wereld, er is zoveel om je zorgen over te maken dat ik soms bang ben om zo gelukkig te zijn, terwijl zoveel mensen zich zorgen maken om hun dagelijks bestaan. We nemen het maar zoals het komt. De tijd zal het leren. Voor nu geniet ik heel erg van alles wat op mijn pad komt. Fijn dat jullie hier weer kwamen lezen. Fijne dag vandaag!