Nieuwe route...

Als je hier wilt wandelen kun je alle kanten op. Het is eigenlijk altijd mooi, waar je ook loopt en in welk jaargetijde. Er is altijd wat te zien en te bewonderen. De route die ik jullie vandaag laat zien had ik al wel een paar keer gereden met de auto of gefietst maar het was er nog nooit van gekomen hem te lopen. Tot dit keer.

Het eerste stuk langs de provinciale weg was saai. En lawaaierig want veel verkeer. Dat was dus even afzien aan de rechterkant. Gelukkig was er links genoeg te beleven. Na drie kilometer kon ik linksaf de weg naar de dijk op. Ja, ik weet het, de rivier speelt een best grote rol in mijn blogjes. De weg leek eindeloos lang, het was warm, ik had zere voeten en het was echt even doorzetten. Maar kijk die wolken, elke paar minuten waren ze weer anders.

Halverwege was een mooi oud hek wat toegang gaf tot een boomgaard vol jonge bomen. Het was even puzzelen wat er op het hek stond maar er staat dus: De kerke akkers. Ik zal nog eens navragen waar de naam vandaan komt want er is geen kerk ik de buurt. Misschien was het land vroeger eigendom van de kerk en werd het gepacht? Als ik het weet, kom ik er op terug. Deze weg is meteen het eind van het dorp aan de andere kant. Nog een tiental meters en je kunt de afslag naar de A2 op richting Den Bosch of Utrecht.

Aan het eind van deze mooie weg sloeg ik linksaf richting de dijk. Oh wat was het daar mooi stil. Ik passeerde een sluisje wat ik nog nooit eerder zag. Niet indrukwekkend maar wel weer zo'n verrassende ontdekking die je alleen doet als je fietst of beter nog alleen wandelt. Vlakbij de sluis is een theetuin waar je aan de voet van de dijk en aan het water lekker koffie kunt drinken.

Ik ben even de dijk overgestoken om de andere kant van de sluis te laten zien. Hier zie je het water richting de kleine rivier gaan. Een heel klein stukje van de theetuin is nog zichtbaar. Het was nog vroeg in de ochtend toen ik daar passeerde. Het was zo mooi groen allemaal en zo stil. Vooral die stilte is zó fijn hier. Alleen vogels hoor je. Langzaamaan fleurde ik weer wat op. De voeten kregen even rust toen ik een bankje zag om even te genieten. Daarna hoefde ik alleen nog de dijk verder uit te lopen om weer thuis te zijn.

Het was volgens de eigenaar van de theetuin, waar ik even een praatje mee maakte, nog een kilometer lopen tot de brug en daarna nog 600 meter naar huis. Dat was toch nog wel wat meer dan ik aanvankelijk dacht. Maar er was genoeg te zien en toen ik het bord met de afstand naar deze bestemmingen zag, viel het naar mijn huis heel erg mee. Haha! Ik zei het al aan het begin van het blog.... het is hier overal en altijd mooi en verrassend.