Dieren in het dorp...

Dat dit een dorp met veel dieren is, konden jullie al opmaken uit het feit dat er nogal eens een hondje wegloopt en dat daar dan melding gedaan wordt via de dorpsapp. Dit keer laat ik jullie meegenieten van wat ik zoal tegenkwam op een wandeling.

Allereerst deze twee schatten. Ja, ik vind koeien schatten van beesten. Ze hebben prachtige ogen met jaloersmakend mooie wimpers en kijk nou toch... We zagen elkaar op een vroege zondagochtend. Het was echt nog heel vroeg. Zij stonden met een clubje lekker te grazen tot ik opeens voorbij kwam. Huh, dachten ze... wat is dat voor rare koe. Ze praat ook nog eens tegen ons.

Ze zijn zo nieuwsgierig die kleintjes en je kunt echt met ze communiceren. Koeien staan voor mij ook voor een gelukkige jeugd in de polder. Melk halen bij de boerin die naast oma woonden en stiekum hopen dat die leuke stoere zoon mij zou zien. Of melk afromen en slagroom maken en dan eten met verse aardbeien uit de tuin. Of boter maken in een fles. Heel lang schudden en dan uiteindelijk een heel klein klontje overhouden. Maar dat was dan meteen wel de allerlekkerste boter die je op een boterham kon eten. Ja, koeien staan voor mij voor geluk. En ja, ook voor het boerenbedrijf met zoveel zorgen op het moment. Het raakt me echt!

Koeien zijn relaxed en dat is ook deze kat. Altijd als ik na het eten een wandeling maak, ligt hij op het dak van het huisje in de tuin te slapen. Een dikke rooie kater die ik nog nooit lopend ben tegengekomen. Hij woont niet ver bij ons vandaan in een mooi huis met dito tuin.

Weer een slechte foto, maar ik kan er helaas niet dichterbij komen. De ooievaars hebben een kleintje. Al dat geklepper van even geleden heeft resultaat gehad. Aan de voet van het nest grazen nu herten. Het mannetje maakt net zoveel herrie als de ooievaars deden. Wie weet zien we daar straks ook kleintjes lopen. Wat zou dat leuk zijn.

En dan als laatste de kat van de buren. Ik liet hem volgens mij al eens eerder zien. Hij heet Kiwi. Toen de buren een kat zochten om de kerk muisvrij te krijgen, vonden ze een nestje (met moeder) bij iemand die er wel een kwijt wilde. Ze zaten in een kiwidoos vandaar de naam. Kiwi beschouwt ons huis ook als dat van hem. Hij komt en gaat zo het hem uitkomt. Ik vind het prima. Hier ligt hij aandacht te vragen terwijl ik de krant uit de brievenbus haal. Het hondje van de andere buren is inmiddels ook helemaal thuis hier en piept regelmatig onder de heg door om gezellig door ons geaaid te worden. Het is een gezellige beestenboel hier. Gelukkig zijn we dol op beesten. Behalve kikkers. Ik ben echt doodsbang voor kikkers. Maar dat heb ik hier ook al eens verteld volgens mij. Voor nu laat ik de beestenboel even voor wat het is. De wandeling is voorbij. Het is tijd voor andere zaken. Dagdag!