De tuin en zo wat meer...

In een eerder blog kondigde ik het al aan. Het werk in de tuin neemt toe en de overdaad aan groen is niet meer tegen te houden, haha. We woonden altijd in grote huizen met kleine tuinen en voor het eerst in ons leven is de tuin nu in verhouding met het huis. 1500 vierkante meter mogen we van ons noemen. Heerlijk! Maar laat ik eerst beginnen met een foto van een heerlijke taart.

Even geleden werd een flyer (ik vertelde daar al eerder over in een blogje) in de brievenbus gegooid met daarop de mededeling dat er braderie bij de kerk zou zijn. Op zaterdag van 16.00-20.00 uur. Na drie jaar waren de dorpsgenoten wel weer toe aan een feestje. We hadden al veel gehoord over deze braderie. Over de gezelligheid, de lekkere wafels, het fruit, het rad van avontuur, de enveloptrekkraam, de broodjes met lekkers, de koffie, het glaasje lekkere wijn enz enz. Dit jaar was er ook een bakwedstrijd. Iedereen die in het dorp woont mocht meedoen. Dit was de winnaar. Na afloop mochten we een stukje proeven. Hij was superlekker. De sfeer was gezellig en we leerden meteen weer wat nieuwe dorpsgenoten kennen. Het was echt een lekker dorps sfeertje. Het weer was prima. Een stortbui kwam toen de braderie net een half uur afgelopen was.

Dan de tuin. De kleine rozen beginnen uit te lopen. Ze ruiken heerlijk en de bijen van de buurman genieten met volle teugen van al het lekkers. De roosjes kruipen wel een beetje door de heg heen en de buurvrouw maakte er een opmerking over. Het was tijd om de heg te knippen. En overmoedig besloot ik daar alvast zelf aan te beinnen. Ik pakte de zak voor het groenafval en ging aan de slag bij de buren voor de deur. De erfgrens loopt onder aan de dakgoot maar dan zouden ze niet uit hun huis kunnen, dus... hebben ze een stuk extra in bruikleen gekregen toen de heg geplaatst werd. Wel onze grond en dus zijn wij ook verantwoordelijk voor het onderhoud.

Eerst de heg maar geknipt. Met zo'n gewone heggeschaar want de electrische is veel te zwaar voor mij. In het begin ging het nog wel maar aan het eind viel het niet mee. Ik haalde ook meteen een emmer vol onkruid tussen het grint vandaan zodat alles er weer netjes uitzag. Ik moest goed kijken want er groeien ook vetplantjes en daar moest ik vanaf blijven.

Uiteindelijk zag alles er weer netjes uit. Alleen waren er nu nog aanmerkingen over de planten van de andere buren die over de erfgrens groeien (die twee buurmannen verdragen elkaar niet zo goed, zucht). Afgesproken is dat die mogen blijven groeien tot ze uitgebloeid zijn. Dan worden ze afgeknipt. Ja, de rijdende rechter zou hier nog wel een aflevering aan kunnen besteden. Die erfgrens is een puntje van aandacht en ik moet wel eens diep ademhalen en tot tien tellen voor ik antwoord geef. Echt he en ze zijn allebei in de zeventig. Hoe ouder hoe gekker zeggen wij dan hier in de keuken als we koffiepauze hebben. En apart van elkaar zijn het echte lieverds.

Hier nog een overzichtje vanaf de overloop van ons huis. Je ziet de geknipte heg. En in de verte de mooie witte roosjes. Daar loopt de heg omheen. De roze roosjes van de eerste foto groeien aan weerszijden van het perk. In het midden een groep cotoneasters die langzaamaan de boel overnemen. Die gaan er volgend jaar uit. Weg met die lelijke dingen. De schuur in de verte is van de meest rechtse buren. Daar wonen de bijen op het dak. De bijen die zulke hele lekkere honing maken. Jummie!

Dagboek van...

Een van de artikelen die ik het meest verkoop in mijn winkel zijn boekjes op A5 formaat. Ze worden gebruikt voor van alles en nog wat. Sommigen schrijven er in als dagboek. Omdat ze hier in de streek (of ergens anders)op vakantie zijn. Ze schrijven hun avonturen er in. Waar ze geweest zijn. Wat ze gegeten hebben en meer van dat soort dingen.

Ik ken ook iemand die ziek is en elke dag van alles moet meten. Bloeddruk, suikergehalte, temperatuur enz. Hij schrijft het op in een boekje zoals ik dat hier laat zien. Het voelt dan minder erg voor hem. Ook schrijft hij er in op wie er op bezoek geweest zijn, wat ze meebrachten en waar ze over spraken. Ik vind dat ontroerend mooi.

Weer iemand anders gebruikt het om in op te schrijven welke boeken ze gelezen heeft en wat ze er van vond. Ze leest veel denk ik, want ze kwam vrijdag een nieuw boekje halen. We hadden een mooi gesprek over boeken, lezen, bibliotheken enz.

Ook leuk vond ik het dat een hoogzwangere jonge vrouw een boekje kocht. Als straks de baby geboren is en er bezoek komt vraagt zij iedereen om een mooie wens voor het kleintje op te schrijven. Update: er werd me zojuist (een paar minuten geleden) verteld dat de baby geboren is. Moeder en kind maken het goed.

Sommige mensen vinden de boekjes mooi en zouden er een willen kopen maar ja, wat moeten ze er mee. Dan probeer ik samen met hen een leuke bestemming te vinden. Zo was er een dame wier (mooi ouderwets woord) vriendin tachtig werd. Alle nog levende vriendinnen schreven een mooie anekdote en van de niet meer levende vriendinnen werd een mooie foto ingeplakt.

Vriendinnenboekje, ziekenhuisboekje, gewoon dagboekje, kraamvisiteboekje, tuinboekje, receptenboekje enz enz. Je kunt ze overal voor gebruiken. Ik laat hier een voorbeeld van een boekje zien. Zomaar een paar bladzijden om een idee te krijgen. Elk van de boekjes is anders want ik kan geen twee keer hetzelfde maken. Ja, ze zijn echt best sellers deze dingen. Je kunt er zoveel kanten mee op... Nou, genoeg gekletst. Ik ga maar eens snel aan de slag om nieuwe te maken want ik heb er nog maar drie en het belooft mooi weer te worden. En mooi weer = meer klanten. Fijne dag allemaal en geniet van het leven!

Effe tuinuh...

Komen jullie effe tuinuh? In mijn vorige woonplaats werd dat regelmatig aan mij gevraagd en ik zei er altijd ja op. Ik was dan op bezoek bij tuinders en zo halverwege (tussen de koffie en het glaasje) maakten we dan een wandeling door de kassen. Het fascineerde me altijd wat er allemaal groeide daar onder dat glas. De ene keer waren het groenten een aandere keer bloemen. Het zoemde er van de bijen en lieveheersbeestjes, kwarteltjes liepen er of kippen. Want grootschalig met gif/ bestrijdingsmiddelen spuiten gebeurt allang niet meer. Aan het eind van het bezoek kreeg ik altijd wat mee naar huis. Eigenaardige mensen die tuinders (ze zijn recht op de draad zou mijn vader zeggen), maar ik heb er nooit een meegemaakt die krenterig was. Maar goed, ik dwaal af. Vandaag geen wandeling door de kassen maar een rondje door onze tuin. Het is alweer even geleden dat ik deze foto's maakte maar toch...

We beginnen met de planten in de grote pot die vroeger naast ons (vorige) huis stond. Er staat nu eenjarig spul in en dat geeft een vrolijk gezicht. Het onkruid is inmiddels tussen de stenen uitgehaald. Dat was nog een flink klusje. Hier zie je mooi dat we achter de kerk wonen. We lopen verder en komen bij de groenten

We hebben wat courgette zaad gezaaid maar dat schiet nog niet erg op. Vandaar dat ik toch alvast nog maar een courgette plantje kocht bij de Boerenbond. Ik moest er toch zijn om opbinddraad te kopen. Naast de courgetteplant staat nog wat ander spul.

Dat zie je hier op de foto. Het zijn de tomatenplanten die mijn vader me laatst gaf. Het zijn nu nog maar kleintjes maar voor je het weet...

Zojuist zag je bij de foto van het courgetteplantje al een stukje van de vijgenplant. Die groeit nu voor het tweede jaar en aan de linkerkant is een nieuwe tak met allemaal uitlopend blad. Zien jullie het?

Als laatste neem ik jullie even mee naar de rozen. Is het niet enorm hoe goed ze het doen. Straks gaan ook de kleine roze roosjes bloeien en dan is het helemaal een feestje voor de bijen. De schuur van de buren is al heel oud en als ik op dit plekje in de tuin zit, moet ik altijd aan Frankrijk denken. Als straks de roze rozen bloeien zal ik er nog eens een foto maken.

De dorpsapp...

Zullen we weer wat berichtjes van de dorpsapp bekijken? Ik heb weer een en ander voor jullie verzameld. Er zijn hier veel kinderen en dus ook veel kinderfietsjes. Iedereen weet dat die hartstikke duur zijn en maar een beperkte tijd meegaan. Daarom worden er nogal eens fietsjes aangeboden. Hier een loopfiets voor een kleine liefhebber. Die is naar een van onze buren gegaan. Ik zie klein meisje er regelmatig op rondloopfietsen. Dat kan hier nog gewoon op straat.

Van dezelfde eigenaar is dit roze stepje. En ook dat vond een nieuwe eigenaar. Eh, eigenaresse moet ik zeggen. Ik scroll verder door de app en zie dat een kids bootcamp wordt aangekondigd. Het vindt plaats op een terrein van defensie en ook daar is veel animo voor. Holland baroque komt weer optreden in het kerkje naast ons. Dit keer niet met de aardige Poolse muzikanten van de vorige keer, maar met een Viola da gamba speler. Mikko Perkola. Ik had geen budget om er naartoe te gaan maar ik bofte want tijdens het inspelen stond de kerkdeur open en kon ik even om het hoekje luisteren. Het klonk prachtig.

Hier en daar hangt al een mooie dorpsvlag uit. Zo langzaamaan maakt het dorp zich klaar voor het dorpsfeest. We wonen nu twee en een half jaar hier en gaan het voor het eerst meemaken. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Deze vlag wappert alvast. Een kleiner exemplaar zie ik hier en daar op een boot aan een steiger verschijnen. Het ziet er zo vrolijk uit. Maar voordat het dorpsfeest gevierd gaat worden is daar eerst nog de bradere van de kerk. Nee, niet die van de buren. Het kleine dorp heeft twee kerken. Bij de grote kerk vindt de braderie plaats. Ook daar hoorden we al veel over. De wafels moeten jullie echt eten hoor. Het werd ons vaak gezegd! Die zijn zó lekker!

Nog een driewieler werd aangeboden. Een mooie blauwe nog wel. Hij mocht gratis opgehaald worden en natuurlijk werd dat gedaan.

Als ook deze mooie duwkar. Ook die vond een nieuwe eigenaresse. Wat leuk dat dat op deze manier kan. Zo wordt een en ander hergebruikt tot het echt niet meer kan en daarna ingeleverd bij de gemeentelijke afvaldienst. recycling to the max. En nu zijn jullie natuurlijk benieuwd of er geen weggelopen honden, konijnen, katten of wat dan ook zijn. Die waren er zeker wel maar dit keer heb ik ze even niet vermeld. Soms is het gewoon even genoeg. Toch? haha.

Tot zover voor dit keer! Fijne dag allemaal.

Voorlopig de laatste...

Hallo allemaal, wat leuk dat jullie weer gezellig komen lezen hier. Vandaag deel ik de voorlopig laatste collage's die ik maakte in mijn plakboek. De komende tijd ben ik veel buiten in de tuin en in de winkel aan het werk.

Het weer wordt mooier, de dagen langer en het grote genieten is begonnen. Niet dat ik niet geniet als ik collage's maak hoor, dat is en blijft mijn lust en mijn leven. En laat ik ook maar meteen met niet al te grote stelligheid verkondigen dat ik voorlopig geen collages meer maak want wie weet... Afin, we zien wel hoe het loopt. Dat is zo'n beetje mijn motto sinds we hier wonen. We zien wel wat de dag ons brengt. Het is altijd weer anders dan je vooraf bedenkt. Het ritme van de Betuwe ligt ons goed.

Vroeg opstaan, goed ontbijten en dan de dag beginnen. Wat het eerst gedaan moet worden, wordt het eerst gedaan. Sommige dingen kunnen niet wachten. Komt er iemand langs, dan drinken we koffie of houden we een waterdrinkpauze. Daarna gaan we weer verder. Het werkt prima voor ons allebei. Ik, die altijd alleen maar verbrandde in de zon, knalrood werd en dan vervelde, ben zowaar een kleurtje aan het krijgen. Wie had dat gedacht? Nou, ik in ieder geval niet. Goed insmeren is wel een voorwaarde en dat doe ik dan ook.

Nu het weer mooier wordt en er steeds meer mensen komen wandelen of fietsen, neemt het aantal klanten in mijn winkeltje ook toe. En och, jullie zouden eens om een hoekje moeten kijken... ze brengen altijd zoveel gezelligheid mee. Want heerlijk ontspannen allemaal. De gasten van de B en B's in de omgeving komen gezellig langs en ook de eerste gasten die hier in de buurt op vakantie zijn komen een kijkje nemen. Het leuke van dit tweede jaar is dat er mensen terug komen. Die hier vorig jaar ook waren. Sommigen herken ik en ja, dat is echt leuk!

Omdat ik veel zelf maak, gaat er behoorlijk veel tijd zitten in het op voorraad houden van de spullen. Er moet natuurlijk wel wat te kiezen zijn, toch? Lekker snuffelen en overal aanzitten mag hier. Graag zelfs want alleen als je iets van alle kanten bekijkt, kun je overgaan tot aanschaf vind ik.

En zo duurt het sprookje voort. Af en toe moet ik mezelf in de arm knijpen om te beseffen dat het allemaal echt is. En ook ben ik wel eens bang dat het snel zal eindigen. Geen idee waarom maar het voelt diep van binnen zo. Na zoveel jaren van intens verdriet, pijn en zorgen gaat dat niet zo makkelijk meer uit je systeem. Het zal langzaam slijten. Er gaat zoveel mis in de wereld, er is zoveel om je zorgen over te maken dat ik soms bang ben om zo gelukkig te zijn, terwijl zoveel mensen zich zorgen maken om hun dagelijks bestaan. We nemen het maar zoals het komt. De tijd zal het leren. Voor nu geniet ik heel erg van alles wat op mijn pad komt. Fijn dat jullie hier weer kwamen lezen. Fijne dag vandaag!

We gaan beginnen...

We gaan beginnen riep de buurman. De eerste rabarber kan geoogst worden. Wil je ook? Dat is wat hij riep op 23 mei. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen. Jummie, ik ben dol op rabarber. Vooral als het zo zacht en fluwelig van smaak is als die van de buurman.

Haal het er zelf maar uit, riep hij. Zoveel je maar wilt. En dus plukte ik een flinke bos rabarber. Het blad mocht op de composthoop achterblijven.

Neem ook maar meteen wat munt mee voor in de thee, riep hij. Hier (op de foto) is het al een beetje verlept maar dat fleurde snel op nadat ik het in een glas koud water gezet had. Heerlijke thee was mijn beloning.

Kan ik je blijmaken met een krop sla? Jazeker kan dat! Dat is trouwens wel grappig. De ene helft van het dorp, voedt de andere helft. In dit geval eten wij mee met de tuin van de buren in ruil voor het wieden van het onkruid of het maaien van het gras. Kijk toch eens hoe mooi zo'n krop er eigenlijk uitziet. En... zonder wormen, luis of ander gespuis.

Na een kwartiertje snijden had ik genoeg om vier bakjes van 500 gram te vullen. Die gingen in de vriezer voor straks als de aardbeien goed zijn. Dan maak ik er jam van.

Over aardbeien gesproken.... De vogels zagen de vruchten groter en groter groeien en het was tijd om een net over de planten te spannen. Met wat kunst en vliegwerk lukte het om ze weg te houden bij de zomerkoninkjes in wording. De vijg doet het trouwens ook goed. Beter dan vorig jaar. Zo is het seizoen weer van start gegaan en kan de oogst zo langzaamaan weer beginnen. Ik heb er zin in. Want niets is zo lekker als eten, zo van de tuin. We boffen maar met deze vruchtbare Betuwse kleigrond.

Nieuwe route...

Als je hier wilt wandelen kun je alle kanten op. Het is eigenlijk altijd mooi, waar je ook loopt en in welk jaargetijde. Er is altijd wat te zien en te bewonderen. De route die ik jullie vandaag laat zien had ik al wel een paar keer gereden met de auto of gefietst maar het was er nog nooit van gekomen hem te lopen. Tot dit keer.

Het eerste stuk langs de provinciale weg was saai. En lawaaierig want veel verkeer. Dat was dus even afzien aan de rechterkant. Gelukkig was er links genoeg te beleven. Na drie kilometer kon ik linksaf de weg naar de dijk op. Ja, ik weet het, de rivier speelt een best grote rol in mijn blogjes. De weg leek eindeloos lang, het was warm, ik had zere voeten en het was echt even doorzetten. Maar kijk die wolken, elke paar minuten waren ze weer anders.

Halverwege was een mooi oud hek wat toegang gaf tot een boomgaard vol jonge bomen. Het was even puzzelen wat er op het hek stond maar er staat dus: De kerke akkers. Ik zal nog eens navragen waar de naam vandaan komt want er is geen kerk ik de buurt. Misschien was het land vroeger eigendom van de kerk en werd het gepacht? Als ik het weet, kom ik er op terug. Deze weg is meteen het eind van het dorp aan de andere kant. Nog een tiental meters en je kunt de afslag naar de A2 op richting Den Bosch of Utrecht.

Aan het eind van deze mooie weg sloeg ik linksaf richting de dijk. Oh wat was het daar mooi stil. Ik passeerde een sluisje wat ik nog nooit eerder zag. Niet indrukwekkend maar wel weer zo'n verrassende ontdekking die je alleen doet als je fietst of beter nog alleen wandelt. Vlakbij de sluis is een theetuin waar je aan de voet van de dijk en aan het water lekker koffie kunt drinken.

Ik ben even de dijk overgestoken om de andere kant van de sluis te laten zien. Hier zie je het water richting de kleine rivier gaan. Een heel klein stukje van de theetuin is nog zichtbaar. Het was nog vroeg in de ochtend toen ik daar passeerde. Het was zo mooi groen allemaal en zo stil. Vooral die stilte is zó fijn hier. Alleen vogels hoor je. Langzaamaan fleurde ik weer wat op. De voeten kregen even rust toen ik een bankje zag om even te genieten. Daarna hoefde ik alleen nog de dijk verder uit te lopen om weer thuis te zijn.

Het was volgens de eigenaar van de theetuin, waar ik even een praatje mee maakte, nog een kilometer lopen tot de brug en daarna nog 600 meter naar huis. Dat was toch nog wel wat meer dan ik aanvankelijk dacht. Maar er was genoeg te zien en toen ik het bord met de afstand naar deze bestemmingen zag, viel het naar mijn huis heel erg mee. Haha! Ik zei het al aan het begin van het blog.... het is hier overal en altijd mooi en verrassend.

Dieren in het dorp...

Dat dit een dorp met veel dieren is, konden jullie al opmaken uit het feit dat er nogal eens een hondje wegloopt en dat daar dan melding gedaan wordt via de dorpsapp. Dit keer laat ik jullie meegenieten van wat ik zoal tegenkwam op een wandeling.

Allereerst deze twee schatten. Ja, ik vind koeien schatten van beesten. Ze hebben prachtige ogen met jaloersmakend mooie wimpers en kijk nou toch... We zagen elkaar op een vroege zondagochtend. Het was echt nog heel vroeg. Zij stonden met een clubje lekker te grazen tot ik opeens voorbij kwam. Huh, dachten ze... wat is dat voor rare koe. Ze praat ook nog eens tegen ons.

Ze zijn zo nieuwsgierig die kleintjes en je kunt echt met ze communiceren. Koeien staan voor mij ook voor een gelukkige jeugd in de polder. Melk halen bij de boerin die naast oma woonden en stiekum hopen dat die leuke stoere zoon mij zou zien. Of melk afromen en slagroom maken en dan eten met verse aardbeien uit de tuin. Of boter maken in een fles. Heel lang schudden en dan uiteindelijk een heel klein klontje overhouden. Maar dat was dan meteen wel de allerlekkerste boter die je op een boterham kon eten. Ja, koeien staan voor mij voor geluk. En ja, ook voor het boerenbedrijf met zoveel zorgen op het moment. Het raakt me echt!

Koeien zijn relaxed en dat is ook deze kat. Altijd als ik na het eten een wandeling maak, ligt hij op het dak van het huisje in de tuin te slapen. Een dikke rooie kater die ik nog nooit lopend ben tegengekomen. Hij woont niet ver bij ons vandaan in een mooi huis met dito tuin.

Weer een slechte foto, maar ik kan er helaas niet dichterbij komen. De ooievaars hebben een kleintje. Al dat geklepper van even geleden heeft resultaat gehad. Aan de voet van het nest grazen nu herten. Het mannetje maakt net zoveel herrie als de ooievaars deden. Wie weet zien we daar straks ook kleintjes lopen. Wat zou dat leuk zijn.

En dan als laatste de kat van de buren. Ik liet hem volgens mij al eens eerder zien. Hij heet Kiwi. Toen de buren een kat zochten om de kerk muisvrij te krijgen, vonden ze een nestje (met moeder) bij iemand die er wel een kwijt wilde. Ze zaten in een kiwidoos vandaar de naam. Kiwi beschouwt ons huis ook als dat van hem. Hij komt en gaat zo het hem uitkomt. Ik vind het prima. Hier ligt hij aandacht te vragen terwijl ik de krant uit de brievenbus haal. Het hondje van de andere buren is inmiddels ook helemaal thuis hier en piept regelmatig onder de heg door om gezellig door ons geaaid te worden. Het is een gezellige beestenboel hier. Gelukkig zijn we dol op beesten. Behalve kikkers. Ik ben echt doodsbang voor kikkers. Maar dat heb ik hier ook al eens verteld volgens mij. Voor nu laat ik de beestenboel even voor wat het is. De wandeling is voorbij. Het is tijd voor andere zaken. Dagdag!

Plakwerkjes...

Ik werkte weer in mijn plakboek en maakte wat collages. Zoals deze roze/paarse exemplaren. Het blijft zo fijn om ze te maken. Misschien krijgen jullie er zo langzamerhand wel genoeg van. Dat zou best kunnen.

Op elk werkstuk probeer ik een mooie tekst te plakken. Die teksten/quotes heb ik in een bakje verzameld hier op mijn werkkamer staan. Zo vond ik dit een hele mooie. Ik weet niet meer van wie hij is. Zonder ruimte om te handelen leveren mensen onvoldoende kwaliteit. Een die heel goed past bij de tijd van nu. Op de rechterbladzijde: Ruik de geur van bloemen en geniet van elke hap alsof je morgen niet meer zou kunnen ruiken of proeven. Haal alles uit je zintuigen, geniet van al het plezier en de schoonheid die de wereld aan je onthult~ Helen Keller.

Wat vindt de rest...Ook een leuke vraag? Wat vind je er van. Zelf vind ik deze collage aardig gelukt. Ik maakte hem op de verjaardag van mijn schoonzusje. Dat heeft natuurlijk niks met elkaar te maken.

Linkerpagina: Maak een recycle journal voor iemand die het nodig heeft. Een tip die ik regelmatig opvolg. Niet helemaal gerecycled maar bijna helemaal. Andere tip: Stuur een brief naar iemand die je waardeert. Deed ik ook. Zó leuk om te doen. Probeer maar eens. Rechterbladzijde: dankbaar voor dit moment. We hoorden net voordat ik dit stickertje opplakte dat een kennis van ons is overleden. We wisten dat hij ziek was en hadden afscheid genomen van hem. Na het bericht namen we uitgebreid de tijd om hem samen te herdenken. Het was een bijzonder mens. We waren dankbaar dat we dat moment samen mochten hebben.

De collage aan de linkerkant is geinspireerd op een dorpsgenoot die zenmeditaties organiseert aan de voet van de kleine rivier. Yoga, zenmeditatie, ik heb er geen ervaring mee maar het lijkt me helend en louterend. Hij woont niet ver van het kleine pontje over de rivier. Je kunt ermee van onze kant oversteken naar het landgoed hier dichtbij. Dat gegeven bracht me ertoe om de volgende gedachte op de rechterkant te bevestigen: Het wordt een mindfulle maaltijd in perfecte stilte, met uitzicht op het pendelende pontje.

En dan de laatste collage...Links een mooie uitspraak van Socrates: Het geheim van de verandering is om je energie niet te richten op het bestrijden van het oude, maar op het realiseren van het nieuwe. Zoveel wijsheid en dan na zo lange tijd nog zo waardevol. Socrates leefde van 479-399 voor Christus. Rechterpagina: Kook iets lekkers voor je lief! Dat deed ik die dag. Met mijn nieuwe schort om maakte ik een lekker maaltje voor de man. Het werd in dank aanvaard.Tot zover de collages. Voor nu is het wel weer even genoeg zo.

Ga je mee?...

Zullen we een wandeling maken? Het is lekker weer en er is weer een en ander met jullie te delen. Zoals gewoonlijk is het niet wereldschokkend of bijzonder maar dat weten jullie zo langzamerhand wel toch? ;-)

We lopen ons grintpad af, slaan linksaf de korte maar steile stoep op en gaan weer linksaf. Na een paar honderd meter zien we daar de perenboom die ik al eens liet zien toen hij in bloei stond. We zijn nu een tweetal (?) maanden verder en kijk toch eens.... een boom vol kleine peertjes. Zijn ze niet schattig? Vanaf nu groeien ze elke week een stukje groter. Vooralsnog zijn het baby's. We lopen verder en wat zien we daar? Een gezellige klaproos. Waarschijnlijk is het zaad naar de overkant van de straat gewaaid want ze stonden volop in de tuin van de overburen kan ik me herinneren. En hij mag gewoon gezellig blijven bloeien. Ik hou d'r van.

We lopen verder en gaan daarna even op een van de bankjes zitten want we zijn inmiddels al een paar kilometer onderweg.. Hoe het met mijn groenten/kruidentuin gaat vragen jullie? Nou, eigenlijk best goed. Kijk, de basilicum doet het al leuk. Als ik genoeg heb, ga ik er pesto van maken. Ergens in een tijdschrift (landleven) vond ik een lekker recept wat ik er voor wil gaan gebruiken.

En kijk de aarbeien van mijn vader eens! Die gaan ook goed zeg! Ze groeien als kool en hebben al aardig wat kleine aardbeien aan de planten staan. Nog een paar weken... ik kan niet wachten. Zo, we zijn bijgepraat over de groentetuin. Zullen we verder lopen? We maken een rondje vandaag en lopen langs de achterkant van het dorp weer terug naar huis.

Bijna bijna zijn we weer zover dat we de stoep aflopen, het grintpad op en naar binnen gaan. Maar niet voordat we even gekeken hebben naar de overkant. Ik sta achter het bankje waar ik zo graag op zit. Het is kwart over acht in de avond en tijd om naar binnen te gaan. Het wordt wat frisjes. Dag lieve mensen. Fijn dat jullie hier weer waren.