Weer weer en weer mannen...

Nederlanders praten graag over het weer. Er is ook best wat over te zeggen in dit land en zeker over het weer van de afgelopen week. We zagen het allemaal langskomen. De warmte, de hitte, de regen, de dag van donderdag met regen én zon en dan de vrijdag (terwijl ik aan dit bericht begon te schrijven maar niet afmaakte) onweerde het en kwam de regen werkelijk met bakken uit de hemel. Omdat het windstil was (dat komt hier niet vaak voor) bleef de bui lekker hangen. Mensen lief wat viel er veel neerslag. 

Ik moest denken aan het lied van Herman van Veen. Ik zag van de week een kort optreden van hem op televisie. Was het tijdens de Uitmarkt? Ik weet het niet precies. Wat had ik lang niks meer gezien van hem; gewoon uit beeld verdwenen. Nu liep ik de kamer in terwijl de tv aanstond en heb ik echt even de tijd genomen om te genieten van zijn optreden. O.a. van zijn liedje Pijpenstelen. Nou, die vielen vandaag :-)

Volgende week vertel ik verder over Kees maar ook over Jan en Leo. Ja, het is me wat met die mannen allemaal. Deze Jan is een andere dan de MP Jan waar ik eerder over schreef. Een net zo bijzonder mens. En ook Leo is bijzonder. Het is zó leuk om mensen met elkaar in contact te brengen. Echt, daar geniet ik volop van. Zeker nu mijn wereldje zo klein is vind ik dit kleine wonderen.

Om dan nog maar over een man te spreken... Nico heeft me oefeningen gegeven en na een paar dagen intensief oefenen, rust houden, koelen, weer oefenen, spierpijn en meer begint het een heel klein, heel klein beetje te verbeteren. Dat is fijn want zo weet ik dat ik op de goede weg ben. Voor mensen die hier voor het eerst lezen. Nico is mijn superfysiotherapeut. Hij helpt met de voorbereiding voor de operatie die eind deze maand plaats gaat vinden. Het komt nu ineens heel dichtbij allemaal. Eind van deze maand is echt al heel snel.

Intussen ben ik even een vestje aan gaan trekken, het is gewoon koud. Buiten is het maar 18 graden. Het lijkt wel herfst. Maar dat terzijde. De foto's die jullie vandaag zien, zijn lang geleden gemaakt. Een jaar of tien denk ik. Misschien wel meer. Ik maakte ooit veel quilts en gaf daar ook les in. Ook werkte ik twee jaar voor en achter de schermen van wat ooit de leukste quiltwinkel van Nederland was. De Quiltnaald in Brielle. Ik werkte er letterlijk tot het allerlaatste moment. Tot de deur voor de laatste keer op slot ging. Daarna gaf ik nog op diverse andere plaatsen les maar de ene na de andere winkel sloot haar deuren.

In Egypte ging ik langzaamaan over van het lesgeven in Patchwork en Quilten naar het lesgeven in haken en breien. Patchworkstof is best duur en daar hadden de mensen niet veel te besteden. De stoffen moest uit Amerika geïmporteerd en garen was er genoeg voorhanden. Maar wel waren er de lokale stoffen. Oh, als ik nog denk aan die prachtige Egyptische katoen. Ik word er weer emotioneel van. Toen ik er wat meer bekend was en ze doorkregen dat ik geen toerist was maar er woonde kreeg ik steeds meer toegang tot de wonderlijke wereld van mooie garens. Er was een hele kleine lokale markt waar ik de meest mooie spullen kocht voor een schijntje. Those were the days!

De foto's die ik hier vandaag laat zien, zijn van quilts die ik maakte als lesvoorbeeld. De bovenste quilts waren losse blokken die je op verschillende manieren neer kon leggen. Per blok werd het helemaal afgewerkt en daarna pas aan elkaar genaaid. Doorquilten hoefde niet meer. Dan was er een quilt met Mondriaanachtige blokken. De originele naaide ik in Cairo met katoen (alleen effen stoffen)  van de Tentmakers. Ik mocht hun restjes hebben. De tentmakers zijn er bijna niet meer. Jammer. Jammer. Jammer. Zij leefden van de inkomsten van de toeristen en helaas zijn die weggejaagd door de revolutie. Het waren zulke lieve mensen. Ik maakte thuis voor de lol de bonte versie die je op de foto ziet. Hij werd mooi gevonden werd door een van de tentmakers. Ik heb hem de quilt cadeau gedaan toen hij voor het eerst vader werd van een mooie dochter :-)

Het witte quiltje was een probeersel om roosjes te maken. Het was een vouwtechniek die de les nooit gehaald heeft. Ze bleven niet zitten. De knopen komen ook uit Cairo. De quilt hierboven maakte ik met een speciale caleidoscoop- lineaal. Ik heb hem hier nog steeds liggen. Zonde eigenlijk want ik gebruik hem nooit meer. Misschien kan ik er iemand nog eens blij mee maken. Wie weet. Deze foto's maakte ik ooit. Ze zijn niet heel best van kwaliteit en ook niet allemaal recht gefotografeerd. Het gaat om het idee zullen we maar zeggen :-) Dit blog heeft me veel uren gekost. Steeds was er iemand of iets wat roet in het eten gooide en me verhinderde mijn verhaal af te maken. Nu, eind zaterdagmiddag heb ik al weer zoveel andere dingen meegemaakt dat ik voor volgende week al weer zeker drie blogjes kan schrijven. Tot de volgende keer. Dagdag! :-)