Hallo lieve allemaal. Ik ga even een virtueel blogsprintje trekken. Er is weer veel te vertellen en in te halen. Veel dingen die in gang gezet zijn beginnen nu samen te komen. Veel steentjes vallen nu op hun plaats en er bleef weinig tijd over om jullie hier mee te laten lezen. Laat ik jullie maar snel bijpraten. Ik eindigde bij zondag 10 september. De verjaardag van mijn tante. Ik heb er twee maar met de een hebben we eigenlijk nooit contact. Dat houdt zij zelf al jaren af. Met de andere tante heb ik niet veel contact, maar als we elkaar zien is het altijd fijn :-) Haar man is de jongere broer van mijn moeder (zij was de oudste) Helaas is haar man, mijn oom, overleden. Alledrie de kinderen uit het gezin van mij opa en oma zijn kort na elkaar gestorven. Ik schreef er al eerder over hier. Ik ging dit jaar niet naar de verjaardag van tante wegens mijn fysiek maar als het weer een beetje kan doen we samen weer een kop koffie. En heel misschien krijg ik dan wel weer een potje zelfgemaakte jam mee naar huis. Die is zó verschrikkelijk lekker :-)
Verder was ik een beetje van het padje toen ik de foto van burgemeester van der Laan die gearmd met de koning te zien was. Het was zo'n broze breekbare foto en het raakte me. Inmiddels ben ik ingehaald door de tijd en las ik het bericht van zijn afscheid. En ook dat raakte me diep. Waarom het me zo raakt weet ik niet. Misschien omdat ik zelf e.e.a. mankeer? Of omdat ik door de collecte-dames van het KWF zo betrokken ben dit jaar. Zoiets?
Want deze dag kwamen alle collectanten van het dorp de volle bussen terugbrengen. Ik had verwacht dat ze gewoon neergezet werden, maar nee, ze moesten geleegd en geteld. En dat gebeurde in mijn kamer hier. Oh lieve help wat een klus was dat. Alles moest met de hand. Ik telde niet maar legde de soorten geld bij elkaar. Rijtjes net als vroeger. Er zou een mobile geldtelmachine/kluis komen maar degene die dat ding in ontvangst zou nemen was het vergeten (ik vond daar wat van) en daarom moest alles met de hand. Wat een verantwoordelijkheid om zoveel geld in huis te hebben. Ik werd er echt naar van dat mogen jullie best weten. Het is niet je eigen geld hè? Het was een komen en gaan van mensen, bussen en koffie.
Ik heb dat nu eens een jaar meegemaakt, dat collecteren en het viel me op hoeveel collectanten tot op het bot gemotiveerd waren om echt elke cent binnen te halen. Vaak uit persoonlijke motivatie. Ze hadden er mee te maken gehad in familie of vriendenkring. Sommigen ook zelf. Echt petje af. Wel was er minder opgehaald dan andere jaren. Er zijn veel collectes en mensen worden het een beetje moe. Sommige mensen doen niet eens meer open, zelfs als ze de collectant zien komen. Dat is toch wel moeilijk lijkt me, als je daar dan voor de deur staat in de regen.
Er zijn hier in de streek veel acties waarvan de opbrengst gaat naar het KWF of een soortgelijke stichting t.b.v. Kankeronderzoek. Misschien is ook dat een reden om minder aan de collectant te geven? Nieuw was de bus met pin-functie. Dat vond ik een interessant ding. Je kon geld doneren of pinnen. Het is een proef om te zien of dit werkt want veel mensen hebben tegenwoordig bijna geen geld meer in huis. Het was leuk om het eens mee te maken maar fijn dat het achter de rug is. Helaas staan hier in mijn kamer nog steeds de enorme dozen met lege collectebussen, vlaggen, telbriefjes, stickers, legetimatiebewijzen enz. Ik hoop dat die snel naar de nieuwe coördinator gaan want ze staan echt in de weg hier. Komt goed!
Verder wil ik ook nog vertellen dat ik afgelopen vrijdag toen de mensen uit mijn geboortedorp hier op excursie waren plotseling ook nog een oude bekende van hier uit de buurt tegen het lijf liep. Zij had een paar jaar geleden een restaurant met haar partner. Je kon er zó lekker eten. Maar de relatie liep stuk, het restaurant werd gesloten en zelfs het pand staat er niet meer. Het is tegen de vlakte gegaan om plaats te maken voor een rotonde.
Haar ex-vriend volgde ik nog op social media maar zij was 'verdwenen'. En toen ineens stond ze voor me en bracht me een lekkere kop koffie in het restaurant waar ik wachtte op pa en de rest van het gezelschap. Hoe leuk was dat? Het gaat haar goed. Ze ziet er stralend uit en is weer gelukkig met een nieuwe vriend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten