A, regen, KWF

Het is hier vandaag (woensdag 30 augustus) en wil dit blog beginnen met de mededeling dat ik nog even wacht met het slotje. Het is goed voor mij om om te leren gaan met tegenslag. Lichamelijk deal ik daar al jaren mee maar nu ga ik dat proberen op geestelijk vlak. Misschien maakt het me weerbaar. Hoewel ik het raar blijf vinden. Het feit dat je gaat zitten om mij een e-mail te sturen waarin je serieus je ongenoegen uit, moppert en me met de grond gelijk maakt en soms ook gewoon rare dingen roept, staat zo ver van mij af dat ik me er geen raad mee weet. Voortaan laat ik hier deze berichtjes gewoon zien, dan zal het snel afgelopen zijn denk ik. Want kom op zeg: als je iets leest op een blog wat je niet bevalt, dan reageer je toch gewoon niet? Hoe moeilijk is dat? Het kost je meer moeite om te mailen dan het te negeren. Er zijn veel mensen die met zichzelf in de knoop zitten volgens mij. We leven ook in een rare tijd. 

Behalve de mensen hierboven zijn er 'de wonderlijke types', zoals ik ze hier maar even noem. Zo kwam ik deze week weer een tegen op MP. Ik bood een kaart aan voor 2,50 euro. Een kaart uit de jaren vijftig en nog mooi gaaf. Pa en ik hebben de afspraak gemaakt dat het Zijn kaarten zijn en dat Hij bepaalt wat hij er voor vragen wil. Ik ben alleen een doorgeefluik. Tot zover niks aan de hand. Op een dag reageerde er ene A. Onder een andere naam. Mensen hebben soms de meest wonderlijke aliassen op MP maar dat terzijde. Hij bood 1,50 euro voor een kaart die een vaste prijs had. Op zich al wonderlijk maar ach... iedereen probeert wel eens af te dingen. Ik vertelde dat ik niet op zijn aanbod in kon gaan, wat de reden daarvan was en dacht daarmee de zaak afgehandeld te hebben. Totdat ik weer bericht van hem kreeg.

Hij was bezig met een expositie. En deed alles gratis. En dan kon hij geen dure kaart kopen en dan kwam daar ook nog eens de prijs van een postzegel bij.... zucht steun kreun. We praten nu over een bedrag van € 3,28 hè? Hij had al een kast gekocht in een café en die ging hij ophangen in de kerk en dan konden de oude mensen er van genieten. Ik vertelde dat de postzegel nou eenmaal nodig is om de kaart te versturen en dat ik daar ook niks van kreeg. Ik wees hem er op dat er ergens misschien een potje was waar hij wat geld van kon krijgen voor deze onkosten. Het bejaardenhuis, het café (prijs van 1 drankje) of de kerk maar nee dat kon niet. Ik beschouwde de transactie als niet doorgaand en zette de kaart weer online ( ik had hem even apart gelegd) en dacht er verder niet aan.

Tot er toch weer een mail kwam van meneer A of ik nog meer kaarten had van het dorp waar hij de tentoonstelling over maakte. Ik vertelde hem dat ik die allemaal al verkocht had en dat dit de laatste was. Tot zover. Heel even dacht ik nog dat hij toch wat geld had, dat 'las' ik uit zijn vraag. Maar nee... de mail die ik toen kreeg zal ik hier integraal weergeven.... ik schaar hem onder het kopje wonderlijk....Dit is wat hij schreef (onder de foto)

heeft u ook dan kaarten verkocht aan ene vdB. want die heeft altijd de prijs opgedreven zodra ze zag dat ik deed bieden op een kaart.echt niet normaal deze maatschappij. Als u mij wel ermee kan helpen met het adres ervan kan ik misschien weten wie het is.want ik woon hier al vanaf mijn geboorte en doe ook vrijwilligerswerk bij de kerk. Vandaar dat ik dat een mooi gebaar vond ervan.gaze niet opzoeken hoor. Ik neem mij zelf hoog dan er iets tegen gaan doen. Wat heb ik eraan he. mvgrA.

Zo kreeg ik het tot me. De andere kaarten verkocht ik al maanden geleden en ik heb werkelijk geen idee meer aan wie. Ik werd kriegel van meneer A want: Deze kaart had een vaste prijs dus waarom minder bieden? Dan zeuren over een postzegel waar ik ook niet beter van word. Ik reken hem toch ook niet de prijs van de envelop, het plastic hoesje om de kaart te beschermen, de inkt van de balpen en de slijtage van de banden van de man en zijn tijd om naar de brievenbus te rijden? Dan de suggestie dat iemand de prijs opdreef (maar dat ging dan weer niet over deze kaart) bovendien doen kaartenmensen dat niet voor zover ik het heb meegemaakt en verzekerden mijn pa en nieuwe (kaarten)vriend Jan me dat het een goede prijs was.

Ook al zou ik het adres van de vorige koper nog bewaard hebben dan zou er natuurlijk geen sprake van geweest zijn dat ik dat aan deze meneer doorgegeven zou hebben. Het idee alleen al dat hij haar tóch zou opzoeken.... ik moet er niet aan denken. Hij neemt zichzelf hoog schrijft hij, maar dat vind ik niet zo'n geruststellend idee. Jullie? Onze lieve Heer heeft rare kostgangers zullen we maar zeggen. En wat je niet begrijpt moet je maar bewonderen.

Misschien is het in real life een hele aardige man en doet hij veel goed werk voor de ouderen, de kerk en de buurvrouw. Ik weet het niet. Een tikkie emotioneel lijkt hij me wel. Maar wie weet heeft de bewuste mevrouw hem wel hele mooie kaarten afgesnoept. Misschien begint ze zelf wel een tentoonstelling. Misschien ...... ach wie weet wat er allemaal achter zo'n berichtje zit. Je weet het nooit hè. Elk verhaal heeft altijd meerdere kanten. Maar als de context van zo'n berichtje ontbreekt komt het toch wat wonderlijk over zullen we maar zeggen. Het kan ook andersom. Ik plaatste een kaart, kreeg na vijf minuten een reactie, we wisselden gegevens uit, het geld werd overgemaakt, ik stuurde de kaart weg. In een kwartier geregeld. Koper blij, ik blij.

Ondertussen regent het pijpenstelen nadat het gisteren bloedheet was en is het hier in rondom het oude huis een komen en gaan van 1 heer en een heleboel dames die hier hun tasje komen halen om volgende week te collecteren voor het KWF. De man werd penningmeester van deze club op het moment dat de coördinator voor deze regio er mee stopte. Noodgedwongen nam hij (ik) dat ook op zijn schouders. Ons huis staat nu vol met folders, tasjes, pennen, telbriefjes, legitimatiebewijzen, pennen enz. Steeds komt er iemand wat halen. Omdat ik ze zie komen en vlakbij de voordeur zit mag ik ze voorzien van zo'n tasje. Ik besef me nu pas hoeveel mensen dit werk doen. Zoveel energie, zoveel uren langs de deur. Respect! Laten we hopen dat er veel opgehaald gaat worden. En wellicht ten overvloede meld ik meteen maar dat de man het allemaal voor niks doet. Dat scheelt weer een paar mailtjes ha! Volgens mij ben ik zelf ook een beetje raar want ik zet hier een foto van een kerk in de sneeuw neer zie ik nu ....... ach ja..... :-)