Lijstjes...

Nou had ik me toch echt gedacht dat ik gisteren een heel rijtje blogs zou kunnen inhalen. Ik had nota bene de virtuele hardloopschoenen al aangetrokken. Maar nee... er kwam weer van alles tussendoor wat weer meer aandacht vroeg dan het schrijven hier. Omdat ik straks na de operatie echt heel lang moet revalideren, moeten er veel lange termijn dingen geregeld worden. Tel daarbij op dat ik voor alles dubbel zoveel tijd nodig heb et voilà :-) Het komt allemaal goed. Maar daarvoor heb ik wel lijstjes nodig. Anders zie ik door de bomen het bos niet meer. Op elk lijstje staan de dingen die nog gedaan moeten worden voordat het zover is. 

Er zijn lijstjes met ziekenhuis-gerelateerde (mooi scrabble-woord) dingen. Er zijn werkgerelateerde dingen, familie enz enz. Het gaat allemaal op zijn plek vallen straks maar nu raak ik zonder die lijstjes het overzicht kwijt. Het lijkt ook wel of ze alleen maar langer worden. Volgende week komt daar verandering in. Dan ga ik lekker doorstrepen. Tussen de dingen van alledag door feliciteerde ik verschillende mensen. Vriendin van vroeger bijvoorbeeld. We gingen samen ontzettend vaak naar allerlei afslank-clubs (soms maar 5 kilo te zwaar) en wat hebben we toch gelachen daar. Het was zo'n leuke tijd. We vielen er geen gram af. Ja, soms een pondje of een kilo. Dat afvallen lukte pas toen we gingen bewegen en gezond gingen eten. Toen werden we slank. Ik zag haar jammer genoeg niet vaak meer want ze woont onder aan de dijk en je moet een lange trap af en zij durft niet op de snelweg te rijden. Misschien pakken we de draad weer op :-)

Ook was er daar de verjaardag van onze huisbaas. Toen wij hier in Westland kwamen wonen was ons huis nog niet beschikbaar. De oude dame woonde er nog in en later gingen we verbouwen. We huurden destijds een huis van een paprikakweker. Acht maanden rook ik de heerlijke geur van verse paprika's. Ik hielp mee met het sorteren en veilingklaar maken en de tuindersfamilie liep af en toe binnen voor een koffie. Het huisje was zo klein dat we een groot deel van de dozen maar niet eens uitpakten. Ik had ze rondom in de woonkamer langs de muur opgestapeld en er duidelijk aan de buitenkant opgeschreven wat er in zat. De vrouw van de huisbaaas werd een soort van vriendin. Nu zij bijna full time op haar kleinkinderen past, zien we elkaar eigenlijk veel te weinig. Soms gaat dat zo.

Er waaide een mooie roze paraplu in de sloot rond ons huis. Je zou zeggen dat je die er weer uit zou willen vissen maar nee hoor. Hij bleef drie dagen in de sloot. De man viste hem er uit en nu ligt hij voor het huis op de tuintafel te drogen. Ik hoop dat de rechtmatige eigenaar hem nog komt ophalen. Anders maak ik hem schoon en zet ik hem hier in de paraplubak :-)

Verder bracht ik een bezoekje aan de pedicure. Als straks mijn knieën allebei in het verband zitten zal er veel naar gekeken worden en dus ook naar mijn voeten. Vandaar dat ik mezelf maar verwende voor een keer. Buigen doet nu zoveel pijn dat het bijna geen doen was mijn voetverzorging zelf te doen. Wel weer een flinke kostenpost maar ach... voor een keer is dat niet zo erg toch? Ik vind het altijd lastig om geld aan mezelf uit te geven. Voor anderen heb ik er geen enkele moeite mee maar voor mezelf vind ik het al snel teveel.

Ik heb niet zo'n positief beeld van mezelf. Eigenlijk al jaren niet. Of laten we zeggen dat hoe ik over mezelf denk en hoe ik mezelf beleef/voel totaal niet overeen komt met dat wat 'anderen' van mij vinden. Ik hoor soms dingen over mezelf en denk dan huh... gaat dat over mij? Ik herken mezelf daar totaal niet in.

Ik wilde jullie eigenlijk ook nog vertellen over de Haagse Heren maar dat is nogal een lang verhaal. Misschien moet ik dat voor later bewaren. Ja, laat ik dat maar doen. Er komt zo weer iemand naar hier en het zou jammer zijn als ik mijn blog weer niet af kan maken. Er is zoveel te vertellen en zo weinig tijd.

Eigenlijk is mijn situatie nu een beetje te vergelijken met het op vakantie gaan. Je bent druk, wil nog van alles doen waar je eigenlijk te moe voor bent. Maar toch doe je het. En dan heb je een bestemming die je zelf hebt uitgezocht maar waar je nog niet eerder was. Zo is het met mij nu ook. Ik was wel in het ziekenhuis maar nog niet eerder daar. Ik weet wat er gaat gebeuren maar de route er naartoe staat niet precies vast. Hoe zal het zijn. Hoe zal het gaan. Het zijn dingen die ik me (hoe goed ik me ook voorbereid) niet precies kan voorstellen. Hoe zal het daarna zijn? We zullen zien. Voorlopig ga ik nog maar even verder met mijn lijstje.