Tuin...

In mijn vorig blogje vertelde ik wat over de tuin. Onze ouders hadden een tuin op veengrond. Daarna woonden we lang op zandgrond en nu wonen en tuinieren we op klei. Vette klei. Die zich moeilijk laat bewerken maar ontzettend groeizaam is. Hier in het dorp hebben veel mensen een tuintje. Onze naaste buurman heeft veel ervaring, ik leer veel van hem. En ja, we mogen (in ruil voor het onkruidvrij houden) mee eten van zijn tuin. Super is dat! De buren naast de buren gebruiken alles wat ze verbouwen. Die buurvrouw organiseert regelmatig een aanschuiftafel en kookt dan uit eigen tuin. En dat kan ze heel goed. De derde buurvrouw tuiniert wat alternatiever. Volgens een bepaalde filosofie waarvan me de naam nu even is ontschoten. Ze bedekte de bodem met karton en hoeft ook niet te wieden. Ook zij gebruikt de groenten uit haar tuin voor haar gasten. Wij zijn vergeleken met hen maar amateurs en dat vinden we volstrekt niet erg, haha. Van laatstgenoemde buurvrouw kregen we twee sla-plantjes. Eén daarvan ging er meteen al dood maar de ander lijkt het te redden.

Veel groen in een dorp geeft ook veel groenafval. De meeste huizen hebben dan ook meer dan 1 container die vrijwel altijd vol zit. Menigeen heeft een composthoop of rijdt tussendoor nog naar de stort om van al het groenafval af te komen. Bij de leging gaat wel eens wat mis. Kijk maar naar deze foto! De grijpers van de containerleger zijn te sterk of het materiaal van de containers zelf te dun dat weet ik niet. Maar dit beeld is eigenlijk elke week wel te zien hier. We kunnen bellen of appen naar de gemeente en het wordt snel geregeld maar toch... het ziet er zo verloren uit. Net of ze een beetje teveel gedronken hebben bij de voorpret van het feest van het dorp.

We zaaiden dit jaar ook weer een bloemenrand met bloemen voor de bijen. Zelfs een beetje meer dan vorig jaar. We vroegen de hovenier van het dorp om zaad en na het inzaaien begon het al snel te groeien. Alleen zagen we na verloop van tijd hele vreemde bloemen opkomen. Ze kleurden in de grond in plaats van daarboven. Het bleken radijsjes te zijn. Ik denk wel een stuk of dertig hebben we er gegeten. En ze waren heeeeeerlijk. Niks is zo lekker dan ze te eten als ze net uit de grond komen. Even afvegen aan je tuinkleren en hoppa, smullen maar. We vertelden het de hovenier. Hij begreep er niks van. Wij ook niet... we dachten nog aan een grap van de buren maar nee.....Nou ja, ze smaakten prima hoor maar we hebben geen idee hoe ze daar kwamen.