Muziek...

Hoewel heel erg op een stille omgeving gesteld, hou ik bij tijd en wijle ook van muziek. En dan vooral om zelf muziek te maken. Laatst vroeg iemand welke instrumenten ik bespeeld heb of nog speel. Dat bleek best een lang rijtje te zijn. Ik was er zelf verbaasd over eerlijk gezegd. Het begon allemaal met de blokfluit. Eerst een jaar theorieles en daarna in het tweede jaar de blokfluit. De lessen werden in de school maar na de reguliere schooltijd gegeven door de muziekschool. Ik vond het leuk om blokfluit te spelen en kan me nog heel goed herinneren dat ik het liedje land van Maas en Waal leerde spelen (Boudewijn de Groot) Na de blokfluit kwam de accordeon. Elke week ging ik naar les en oefende ijverig thuis. Alleen hadden wij een hond die merkwaardig gedrag vertoonde. Meteen als ik de koffer pakte begon hij heel paniekerig te rennen en als ik begon te spelen begon hij te huilen als een wolf. Mijn moeder adviseerde er maar mee te stoppen want het was geen doen. Jammer vond ik dat. Bij de fanfare speelde ik achtereenvolgens bugel, trompet en sopraansaxofoon. Met wisselend plezier want ik was heel bang van de dirigent en zag er als een berg tegenop om naar de repetitieavond te gaan. Het spelen zelf vond ik heerlijk.

Intussen had ik een gitaar gekregen en leerde ik daar ook op spelen. Zo super want ik kon er bij zingen. En zingen was iets wat ik ook graag deed. Ik heb de gitaar nog steeds. Hij staat in de woonkamer en ik pak hem nog met grote regelmaat. Eerst zong ik alleen of met vrienden, daarna met de kinderen en nu weer met de kleintjes en nog steeds met groot plezier. Iemand bood een dwarsfluit te koop aan en ook daar werd ik verliefd op. Ik nam les en leerde fluitspelen. Een wondermooi geluid. En het was zo fijn om te doen. Na de fluit kwam de piano. Ik kocht er een van een collega. Je ziet hem op de laatste foto op de achtergrond. Dit is een heel droog huis en de toetsen vallen er een voor een af. Spelen gaat gewoon door. Ik lijm ze er later wel weer een keer op. Vorig jaar kwam er een tweede piano bij. De eerste staat in de hal, de tweede in de woonkamer. En toen was daar ineens de bariton van de buurman. Je ziet hem op de eerste foto. De man wilde ook wel weer eens muziek maken, de buurman ging op vakantie en hij vond het prima om zijn instrument uit te lenen. Het klonk als een zieke zeekoe maar na een kwartiertje oefenen was de zeekoe genezen en bleek hij waarempel nog geluid uit het ding te krijgen. Na 30 jaar pauze vond ik dat een knap staaltje van deze bijzondere man. In een onbewaakt ogenblik probeerde ik het ook eens en waarempel het lukte. Wel kwam ik adem tekort en werd ik licht in het hoofd maar toch.... De man werd zo enthousiast dat voorzichtig aan een plan ontstond om zelf weer een instrument te kopen. Zo zouden we samen kunnen spelen. Of in het orkest van onze buurman. Daarover later meer in een ander blog.

De kleintjes maken ook graag muziek. Ze kunnen nog niet echt spelen maar genieten er wel van. Zo kan de kleine jongen eindeloos lang op de bank zitten met de gitaar op schoot en zachtjes de snaren aanraken. Voor hem kocht ik in de kringloop de kleine gitaar die je op de tweede foto ziet. Hij is zeven en zijn handjes zijn nu groot genoeg om te kunnen leren spelen. Klein meisje is meer van de toetsen en altijd als ze in de vakantie komt logeren leren we een nieuw liedje. Ze vroeg een piano voor haar verjaardag, het werd een key board. Jammer genoeg was haar leraar niet gemotiveerd het kleintje iets te leren en ze verloor haar plezier in de lessen. Hier speelt ze nog wel maar thuis deed ze niks meer met haar instrument. Het stond op zolder te verstoffen en daarna kwam het naar hier.

Het was ook niet echt mijn ding om er op te spelen maar nu hebben we toch een mooie bestemming voor het keyboard gevonden. We hebben hem aan een autistisch jongetje gegeven. Gisteren kwam hij hier met zijn vader om het ding op te halen. Oh, het was zo zo ontroerend dat koppie van die jongen te zien. Hij kon gewoon niet geloven dat hij mee naar huis mocht. Voor mij? Ja echt voor jou, zeiden we steeds. Even later vroeg hij: voor mij? Ja, voor jou. Wat fijn om te weten dat iets goed terecht komt. Het instrument zelf was denk ik 26e hands maar voor hem voelde het als goud. Op een later tijdstip vertel ik wat meer over de aankoop die aanstaande is. Voor nu laat ik het hierbij. Spelen jullie ook een instrument? En zo ja, welk? Zingen jullie graag? Ik ben benieuwd.