inhalen en snel een beetje...

Dat is wat in zo nu en dan tegen mezelf zeg. Ga zitten en schrijf een blog. Mijn probleem is een beetje dat het op dit moment buiten zo fijn is. En dat daar zoveel te doen is. De zon schijnt, er waait een windje en de winkel is extra dagen open. Komende winter zal er meer binnentijd zijn. Meer schrijftijd. Tot het zover is modderen we vrolijk en blijmoedig verder qua binnendingen. En daar reken ik schrijven op het blog ook toe.

Het is kersentijd. Hoera! Deze mooie exemplaren konden nog net gered worden voor een foto voor ze in de maag van de man verdwenen. Die is namelijk (net als mijn vader) dol op kersen. Ik vind ze ook lekker maar krijg er na een stuk of vier buikpijn van. Daar hebben de twee mannen geen last van. Zij eten vrolijk een doosje per keer op. Hebben ze geen enkele moeite mee. Kersentijd is hier in de Betuwe altijd het vrolijk begin van het oogstseizoen. Stalletjes in de boomgaard met wapperende vlaggen. Plastic stoeltjes om ze ter plekke op te eten. Het is een vrolijk begin van de zomer. Deze foto is een beetje wazig maar dat komt omdat ik ze snel uit het bakje pikte en in mijn waterglas deed. Daar zat nog een heel klein beetje water in.

Mijn droom is om een echte waslijn in de tuin te maken. Met van die houten palen met dwarsstukjes en dan vier lijnen voor en vier lijnen achter de palen. En als de lijnen doorzakken in het midden nog een extra paal om er tussen te zetten en de lijnen hoog te houden. Tot ik genoeg geld gespaard heb droog ik de was gewoon aan de oude droogmolen. De lakens moeten dubbel opgehangen worden omdat de bloemen al zo hoog beginnen te worden. Een paar dagen na het nemen van deze foto hebben we een ander plekje gevonden voor de droogmolen. Hij staat nu achter het huis bij de bijkeuken. Dat scheelt een stuk lopen.

Ik zei het hierboven al... er wordt niet veel aandacht gegeven aan de binnenkant van ons huis. Het enige wat ik doe is het goed schoonhouden natuurlijk, maar aan decoratie doe ik niet veel. Dat komt in september wel weer. Oeps! Het IS al september bedenk ik me ineens. Nou ja.....haha. Wel heb ik de verjaardagskaarten van de piano gehaald. Die stonden er al vanaf maart.

We zijn allebei hele dagen buiten. De man heeft vrijwel zijn hele werkende leven achter een bureau doorgebracht maar nu hij niet meer in loondienst is kan hij zijn tijden zelf indelen en is ook hij veel buiten te vinden. Wat thuiswerken en zelfstandig ondernemerschap ook al niet aan voordelen heeft. Wel slijt zijn buitenwerk spijkerbroek wat sneller. Hij vroeg of ik het kon en wilde repareren. Nou, dat wilde ik meteen wel even doen. Ik heb de broek net boven de knie afgeknipt en nu gaat hij gewoon weer een ronde mee. Zo doen we dat hier. Niemand die het ziet en de mensen die het zien vinden er niks van.

Ondertussen worden er wat bomen gesnoeid. Er zijn hier in het dorp veel oude fruitboomgaarden. Door de droogte redden sommige oudjes het niet en worden ze omgezaagd. Hier een voorraadje hout van de buurman. Jammer dat wij geen houtkachel hebben. Het zou fijn zijn voor de komende winter. Die zien we hier met zorg tegemoet. Ons huis is wel goed geisoleerd dus echt heel koud zal het niet worden maar toch...